1 Dnia 15 września 1939 roku na rozkaz Reichsführera SS Heinricha Himmlera na oczach wszystkich więźniów zgromadzonych na placu apelowym w Sachsenhausen został rozstrzelany August Dickmann, będący Świadkiem Jehowy. Stracono go za podyktowaną sumieniem odmowę służby wojskowej i za bycie „Volksschädling” (szkodnikiem narodu). Wkrótce potem można było o tym przeczytać w gazetach w Niemczech i za granicą.

2 Jacob von Bennekom (Holandia) jako Świadek Jehowy został uwięziony w Rotterdamie i w obozie w Amersfoort. Został zastrzelony w listopadzie 1944 roku, gdy odmówił ustawiania zapór przeciwczołgowych w pobliżu miasta Zwolle. O zdarzeniu tym opowiedział naoczny świadek, który po wojnie został Świadkiem Jehowy.

3 Willi Letonja (Austria), zagorzały nazista, służył w armii Hitlera. Kiedy od matki i brata dowiedział się, czego uczy Biblia, w roku 1941 został Świadkiem Jehowy. Odmówił kontynuowania służby wojskowej i 1 września 1942 roku został ścięty na gilotynie w Brandenburgu. Na krótko przed egzekucją powiedział do brata: „Anton, dlaczego płaczesz? To nie jest powód do płaczu. To powód do radości!”

4 Vinzenz Platajs został ścięty w Brandenburgu 9 października 1944 roku, po 13 miesiącach pobytu w więzieniu Monachium-Stadelheim za powielanie i rozpowszechnianie egzemplarzy czasopisma Strażnica.

5 Heinrich Fundis z Sulzfeld odmówił służby wojskowej. Został ścięty 18 grudnia 1941 roku.

6 Paul Weseler należał do grupy aktywnych Świadków Jehowy z Oberhausen, Mühlheim i Karlsruhe. On oraz Wilhelm Bischoff, Julius Engelhard, August Hetkamp, Johann Hörstgen i Friedrich Stoffel z żoną Klarą zostali straceni w sierpniu 1944 roku.

7 Dnia 27 stycznia 1943 roku 19-letni Sigurd Speidel z Sindelfingen został ścięty za odmowę założenia munduru wojskowego.

8 Dnia 9 maja 1941 roku Kurt Liebold z Cossengrün (Turyngia) został ścięty za odmowę służby wojskowej. Wcześniej spędził dwa lata w więzieniu za udział w jednej z kampanii ulotkowych zorganizowanych przez Świadków Jehowy w połowie lat trzydziestych.

9 Dnia 26 czerwca 1942 roku, po trzech latach przetrzymywania w forcie Torgau, Max Moserth z Burgstadt został ścięty pod zarzutem „Wehrkraftzersetzung” (osłabianie morale żołnierzy).

10 W roku 1941 Rolf Appel, właściciel drukarni z Süderbrarup, został stracony za odmowę służby wojskowej; w roku 1944 podobny los spotkał jego 17-letniego syna Waltera. Rodzice stracili również prawo do opieki nad młodszymi dziećmi, a władze doprowadziły ich matkę do ubóstwa.

11 Już w 1934 roku Heinz Bernecker z Królewca (z przodu po prawej) został zmuszony do pracy w pewnym obozie w Prusach Wschodnich. W latach 1938-1942 ponownie go więziono. Gdy 19 czerwca 1942 roku został zgilotynowany w Brandenburgu za odmowę służby wojskowej, jego żona Elżbieta przebywała w obozie w Ravensbrück. Trójką pozostawionych przez nich dzieci zaopiekowali się dziadkowie.

12 Rodzina Wohlfart z Pörtschach (Austria). Dnia 7 grudnia 1939 roku ojciec Gregor został ścięty wraz z innymi Świadkami Jehowy w więzieniu Berlin-Plötzensee za odmowę służby wojskowej. Z tego samego powodu 14 marca 1942 roku stracono jego 20-letniego syna Gregora. Franz trafił do obozu pracy w Rollwaldzie. Najmłodszy syn Willibald i jego rodzeństwo, Ida, Annie i Kristian, zostali wysłani do nazistowskiej szkoły poprawczej mieszczącej się w klasztorze w Landau. Obu chłopców zmuszono do służby na froncie w Rosji. Willibald tam zginął, a Kristian odniósł poważne obrażenia.

13 Johannes Harms z Wilhelmshaven (ścięty 8 stycznia 1941 roku) napisał w celi śmierci: „Świadkom Jehowy daje się sposobność złamania swego ślubowania nawet przed samą gilotyną. Dlatego moja walka się jeszcze nie skończyła”.

14 Hans Rehwald, na zdjęciu w wieku 34 lat, spędził pięć lat w więzieniu za odmowę służby wojskowej. Przed rozstrzelaniem przez pluton egzekucyjny w Królewcu 1 lutego 1943 roku odmówił modlitwę tak wzruszającą, że po pierwszym rozkazie żaden z żołnierzy nie oddał strzału. Po drugim rozkazie padł jeden strzał, który trafił go w brzuch. Wtedy oficer dobił go z własnego pistoletu. W tym czasie żona Hansa Rehwalda, Marta, oraz inni krewni byli więzieni w obozach koncentracyjnych.

15 Dnia 27 kwietnia 1940 roku na mocy wyroku sądu wojskowego w Münster został rozstrzelany Wilhelm Kusserow, który ze względu na sumienie odmówił pełnienia służby wojskowej. Jego adwokat z urzędu napisał później do rodziny: „Poprosił mnie, żebym przesłał wam jego pozdrowienia. Stał w obliczu śmierci z podniesioną głową i zginął na miejscu”

16 Wolfgang Kusserow, podzielający przekonania swego brata Wilhelma, został ścięty w więzieniu w Brandenburgu 28 marca 1942 roku. Przemawiając przed sądem w swojej obronie, powiedział: „Jestem pewien, że gdyby Jezus Chrystus żył teraz na ziemi, doświadczyłby takich samych prześladowań, jakie spotkały go w przeszłości”

17 Karl Kühnel, stolarz z Clausnitz (Rudawy), został uwięziony za wysłanie do władz i osób prywatnych petycji z czerwca 1933 roku. W 1937 roku wraz z żoną stracił prawo do opieki nad dwójką dzieci. Ponieważ odmówił złożenia przysięgi wierności fladze, został ścięty 24 października 1939 roku w więzieniu Berlin-Plötzensee.

18 Helene Gotthold, pielęgniarka, żona górnika i matka dwójki dzieci, mieszkała w Herne i Bochum. W 1926 roku została Świadkiem Jehowy. W 1937 roku, gdy toczył się jej proces, gestapo pobiło ją tak dotkliwie, że poroniła. Dnia 8 grudnia 1944 roku wraz z trzema innymi kobietami będącymi Świadkami Jehowy za aktywne wyznawanie swojej wiary została stracona na gilotynie.

19 Emmy Zehden (w środku) z Berlina ukrywała trzy osoby odmawiające służby wojskowej ze względu na sumienie, w tym swojego przybranego syna i siostrzeńca Horsta Schmidta, do których 9 czerwca 1944 roku — w dniu egzekucji — napisała list pożegnalny. W protokole z egzekucji czytamy: „Skazana nie stawiała oporu, gdy ją umieszczono pod gilotyną. Była spokojna i opanowana”. Obecnie jej imię nosi ulica przed więzieniem Berlin-Plötzensee.