JAK wiemy, po potopie ludzie zamieszkali w różnych miejscach. Jedno z nich nazywało się Ur. Z czasem to miejsce stało się ważnym miastem, w którym było dużo ładnych domów. Ale ludzie czcili tam fałszywych bogów — tak jak to wcześniej robili w Babel. Mieszkańcy Ur i Babel postępowali zupełnie inaczej niż Noe i jego syn Sem, którzy cały czas służyli Jehowie.

Kiedy od potopu minęło 350 lat, wierny Noe umarł. Dwa lata później urodził się człowiek, którego widzisz na tym obrazku. Był dla Boga kimś szczególnym. Miał na imię Abraham i mieszkał z rodziną właśnie w mieście Ur.

Pewnego dnia Jehowa powiedział do Abrahama: ‛Zostaw swoich krewnych i wyrusz z Ur do krainy, którą ci pokażę’. Czy Abraham posłuchał Boga i opuścił swoje wygodne mieszkanie w Ur? Tak. A ponieważ zawsze był posłuszny Bogu, stał się znany jako Jego przyjaciel.

Gdy Abraham odchodził z Ur, razem z nim poszli niektórzy jego krewni. Był wśród nich jego ojciec, Terach, i syn jego brata, Lot. Oczywiście z Abrahamem poszła też jego żona, Sara. W końcu wszyscy przywędrowali do miejscowości, która nazywała się Charan. Tam umarł Terach. Było to bardzo daleko od Ur.

Potem Abraham i jego domownicy opuścili Charan i przybyli do krainy Kanaan. Jehowa powiedział wtedy Abrahamowi: ‛Właśnie tę ziemię dam twoim dzieciom’. Abraham został więc w Kanaanie i zamieszkał w namiotach.

Bóg zaczął mu pomagać. Dlatego po jakimś czasie Abraham miał już wielkie stada owiec i innych zwierząt oraz setki sług. Niestety, nie doczekali się z Sarą własnych dzieci.

Kiedy Abraham miał 99 lat, Jehowa powiedział: ‛Obiecuję ci, że zostaniesz ojcem wielu narodów’. Ale jak to możliwe? Czy Abraham i Sara nie byli już za starzy, żeby mieć dzieci?