JÓZEF dotąd nie pokazywał, co czuje, ale dłużej już nie mógł wytrzymać. Kazał wyjść z pokoju wszystkim sługom, a gdy został sam z braćmi, wybuchnął płaczem. Możemy sobie wyobrazić, jak jego bracia się zdziwili. Nie wiedzieli przecież, dlaczego on płacze. W końcu rzekł: ‛To ja, Józef. Powiedzcie mi, czy ojciec jeszcze żyje?’

Bracia ze zdziwienia nie mogli wykrztusić ani słowa. Poza tym byli przestraszeni. Ale Józef zachęcił ich: ‛Podejdźcie do mnie’. Podeszli więc bliżej, a wtedy powiedział: ‛To ja, Józef, wasz brat, którego sprzedaliście do Egiptu’.

Potem mówił do nich dalej: ‛Nie martwcie się, że sprzedaliście mnie tutaj. Tak naprawdę to Bóg posłał mnie do Egiptu, żeby uratować dużo ludzi. Faraon pozwolił mi panować nad całym tym krajem. Dlatego teraz szybko wracajcie do ojca i wszystko mu opowiedzcie. I poproście, żeby tu przyszedł i zamieszkał’.

Józef zaczął obejmować, ściskać i całować braci. Kiedy faraon usłyszał, że przybyli bracia Józefa, powiedział: ‛Niech wezmą wozy i przywiozą tutaj ojca i swoje rodziny. Dam im najlepszą ziemię w całym Egipcie’.

I tak właśnie zrobili. Zobacz, jak Józef wita się z ojcem, który z całą rodziną przyjechał do Egiptu.

Rodzina Jakuba była wtedy bardzo duża. Składała się z około siedemdziesięciu osób, nie licząc sług. Wszyscy oni zamieszkali w Egipcie. Zostali nazwani Izraelitami, ponieważ Bóg zmienił Jakubowi imię na Izrael. Jak się później dowiemy, Izraelici stali się dla Boga szczególnym narodem.