KIEDY Jezus wędrował po kraju, przywracał zdrowie chorym. Wiadomość o tych cudach rozchodziła się po wsiach i miasteczkach. Dlatego ludzie przyprowadzali do Jezusa kulawych, niewidomych, głuchych i wielu innych chorych, a on ich wszystkich uzdrawiał.

Odkąd Jezus został ochrzczony przez Jana, minęły już ponad trzy lata. Swoim apostołom powiedział, że niedługo pójdzie do Jerozolimy i tam będzie zabity, a potem wskrzeszony z martwych. Na razie jednak w dalszym ciągu uzdrawiał chorych.

Pewnego razu nauczał ludzi w sabat, to znaczy w żydowski dzień odpoczynku. Spotkał wtedy ciężko chorą kobietę, którą widzisz tu na obrazku. Przez 18 lat była zgięta i nie mogła się wyprostować. Ale gdy Jezus położył na nią ręce, stanęła prosto. Została uzdrowiona!

Przywódcy religijni bardzo się rozzłościli. Jeden z nich krzyczał do tłumu: ‛Jest sześć dni, kiedy należy pracować. W te dni przychodźcie i dawajcie się uzdrawiać, a nie w sabat!’

Ale Jezus odpowiedział: ‛Jesteście złymi ludźmi. Każdy z was w sabat odwiązuje swojego osła i wyprowadza go, żeby się napił. Czemu więc ta biedna kobieta, która chorowała 18 lat, nie miałaby zostać uzdrowiona w sabat?’ Gdy ci źli ludzie to usłyszeli, zrobiło im się wstyd.

Później Jezus z apostołami wyruszyli do Jerozolimy. Kiedy wychodzili z miasta Jerycho, dwóch niewidomych żebraków usłyszało, że obok przechodzi Jezus. Zaczęli wołać: ‛Jezusie, pomóż nam!’

Jezus kazał im podejść i spytał: ‛Co mam dla was zrobić?’ Odpowiedzieli: ‛Panie, spraw, żeby otworzyły się nasze oczy’. Wtedy dotknął ich oczu i od razu zaczęli widzieć! Czy wiesz, dlaczego Jezus dokonywał tych wszystkich niezwykłych cudów? Dlatego, że kochał ludzi i chciał, aby w niego uwierzyli. Możemy więc być pewni, że gdy zacznie królować nad ziemią, nikt już nie będzie chorował.