OBECNIE mnóstwo ludzi twierdzi, że ma wiarę. Jezus uczył jednak, że prawdziwą wiarę będą okazywać tylko nieliczni. Powiedział: „Szeroka i przestronna jest droga prowadząca do zagłady i wielu jest tych, którzy nią wchodzą, natomiast ciasna jest brama i wąska droga prowadząca do życia i niewielu jest tych, którzy ją znajdują” (Mateusza 7:13, 14).

Jak się zorientować, kto przejawia prawdziwą wiarę? „Rozpoznacie ich po ich owocach” — wyjaśnił Jezus. „Każde drzewo dobre wydaje owoc wyborny, ale każde drzewo spróchniałe wydaje owoc bezwartościowy” (Mateusza 7:16, 17). A zatem prawdziwa wiara rodzi „owoc wyborny”. Pobudza ludzi do okazywania zbożnych przymiotów. Jak to wygląda w praktyce?

Ludzie przejawiający prawdziwą wiarę korzystają ze swojej mocy i pozycji dla chwały Bożej i dla dobra innych. Jezus uczył: „Kto by chciał się stać wielkim wśród was, ma być waszym sługą” (Marka 10:43). Zgodnie z tymi słowami mężczyzna nie może być tyranem — ani w domu, ani poza nim. Powinien kochać swą żonę, darzyć ją szacunkiem i troskliwie zaspokajać jej potrzeby. W Piśmie Świętym czytamy: „Mężowie, zawsze miłujcie swe żony i nie bądźcie na nie gorzko zagniewani” (Kolosan 3:19). „Mężowie, podobnie mieszkajcie z nimi stosownie do wiedzy, darząc je szacunkiem jako naczynie słabsze, żeńskie, gdyż i wy jesteście wraz z nimi dziedzicami niezasłużonej łaski życia, aby wasze modlitwy nie napotykały przeszkód” (1 Piotra 3:7).

Z kolei żona odznaczająca się prawdziwą wiarą „winna mieć głęboki respekt dla swego męża” (Efezjan 5:33). Powinna ‛kochać męża i dzieci’ (Tytusa 2:4). Ojcowie i matki mają poświęcać dzieciom czas i uczyć je Bożych praw i zasad. W domu, w pracy i wszędzie indziej każdy powinien traktować innych z godnością i respektem, uwzględniając zachętę z Pisma Świętego: „Przodujcie w okazywaniu sobie nawzajem szacunku” (Rzymian 12:10).

Słudzy Boży przestrzegają ponadto następującego zakazu: „Nie masz przyjmować łapówki” (Wyjścia 23:8). Nigdy nie wykorzystują swojej pozycji do samolubnych celów. Wprost przeciwnie, szukają sposobności, by nieść innym pomoc, zwłaszcza osobom w trudnym położeniu. Zważają na radę: „Nie zapominajcie o wyświadczaniu dobra i o dzieleniu się z drugimi, bo takie ofiary bardzo się podobają Bogu” (Hebrajczyków 13:16). Dzięki temu przekonują się o prawdziwości słów Jezusa: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35).

Ludzie przejawiający wiarę uważają, że przykazania Boże „nie są uciążliwe”, i chętnie ich przestrzegają (1 Jana 5:3). Zgadzają się ze słowami: „Prawo Jehowy jest doskonałe (...). Rozkazy Jehowy są prostolinijne, radują serce; przykazanie Jehowy jest czyste, rozświetla oczy” (Psalm 19:7, 8).

Prawdziwa wiara motywuje również do odrzucania wszelkich uprzedzeń — rasowych, narodowościowych i klasowych. Skłania do naśladowania Boga, a On „nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie godny jego upodobania jest człowiek, który się go boi i czyni to, co prawe” (Dzieje 10:34, 35).

Osoba przejawiająca prawdziwą wiarę ‛we wszystkim pragnie postępować uczciwie’ (Hebrajczyków 13:18). Wystrzega się też szkodliwego plotkowania i oszczerstw. O człowieku zasługującym na uznanie Boże psalmista Dawid napisał: „Nie rzucił oszczerstwa swym językiem. Towarzyszowi swemu nie uczynił nic złego” (Psalm 15:3).

Ludzie odznaczający się prawdziwą wiarą opierają swe przekonania wyłącznie na Piśmie Świętym. Nie mają wątpliwości, że „całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania, do upominania, do prostowania, do karcenia w prawości” (2 Tymoteusza 3:16). W relacjach z innymi odzwierciedlają „mądrość z góry”, która jest „nieskalanie czysta, następnie usposobiona pokojowo, rozsądna, gotowa okazać posłuszeństwo, pełna miłosierdzia i dobrych owoców” (Jakuba 3:17). Poza tym odrzucają uwłaczające Bogu tradycje i okultyzm oraz ‛strzegą się bożków’ (1 Jana 5:21).

Prorok Mojżesz oświadczył: „Masz miłować Jehowę, twojego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całą swą siłą życiową” (Powtórzonego Prawa 6:5). Właśnie taką miłość okazują Bogu ludzie wiary. Darzą szacunkiem Jego imię. ‛Składają dzięki Jehowie i wzywają Jego imienia’ (Psalm 105:1). Oprócz tego trzymają się przykazania, by „miłować swego bliźniego jak samego siebie” (Kapłańska 19:18). Nie uciekają się do przemocy i dążą do „pokoju ze wszystkimi” (Rzymian 12:18). Mówiąc przenośnie, ‛przekuli swe miecze na lemiesze, a swe włócznie na noże ogrodnicze’ (Izajasza 2:4). W rezultacie w ich ogólnoświatowej społeczności braterskiej panuje miłość (Jana 13:35). Czy potrafisz rozpoznać ludzi, którzy obecnie przejawiają prawdziwą wiarę?