CZĘŚĆ 14
Dlaczego potrzebujemy lepszej ofiary?
„Nikt z nich w żaden sposób nie potrafi wykupić nawet brata (...), aby mógł żyć dalej, na zawsze” (PSALM 49:7, 9 [49:8, 10, Cyl]).
Czy dzisiaj powinniśmy składać ofiary wymagane przez Prawo Mojżeszowe?
Ponieważ nie istnieje już świątynia ani kapłaństwo, składanie wymaganych przez Prawo ofiar przebłagalnych nie jest możliwe. Czy mamy więc nadzieję na uzyskanie przebaczenia? Pismo Święte przedstawia trwałe rozwiązanie — „nowe przymierze”, w związku z którym Jehowa oznajmił: „Przebaczę ich przewinienie, a ich grzechu już więcej nie wspomnę”. Dzięki temu „nowemu przymierzu” Bóg stworzył podstawę do przebaczenia wszystkich naszych grzechów, i to na zawsze (Jeremiasza 31:31-34 [31:30-33, Cyl]).
Jakie są skutki grzechu Adama?
Gdy Adam zbuntował się przeciw Bogu, stracił widoki na bezkresne życie (Rodzaju 3:17-19). Swoim potomkom mógł przekazać tylko niedoskonałość i śmierć. Jest zatem odpowiedzialny za śmierć wszystkich swych dzieci.
Jeżeli ktoś rozmyślnie zamordowałby bliską ci osobę, czy mógłby odkupić ten grzech, składając ofiarę z byka?
Prawo Mojżeszowe nie przewidywało ofiary za morderstwo z premedytacją (Liczb 35:31). Życie człowieka jest nieporównanie cenniejsze niż życie jakiegokolwiek zwierzęcia. Przestępca musiał zapłacić własnym życiem.
Co mogło stanowić zadośćuczynienie za grzech Adama, tak by Jehowa miał podstawy przebaczyć ludziom i ‛ich grzechu więcej nie wspomnieć’?
W myśl Prawa należało dać ‛duszę za duszę’, czyli życie za życie (Powtórzonego Prawa 19:21). Aby więc uczynić zadość wymogom sprawiedliwości Bożej, potrzebna była ofiara stanowiąca równowartość doskonałego życia, jakim cieszył się Adam, zanim zgrzeszył. Ofiarę przebłagalną mógł dostarczyć tylko człowiek doskonały, nieskalany grzechem odziedziczonym po Adamie (Psalm 49:7-9 [49:8-10, Cyl]). Nikt z ludzi nie był w stanie dać życia komuś takiemu — mógł to uczynić jedynie Bóg, który stworzył Adama (Rodzaju 2:7).
Kto mógł złożyć siebie na ofiarę przebłagalną?
Ofiarą przebłagalną mógł być tylko Mesjasz. Miał on przyjść jako Wyzwoliciel (Rodzaju 3:15; Psalm 2:2, 8). Wcześniej jednak musiał złożyć doskonały „dar ofiarny za przewinienie”, stanowiący całkowite zadośćuczynienie za nasze grzechy — zarówno ten, który odziedziczyliśmy, jak i te, które popełniamy (Kapłańska 7:1; Izajasza 53:6, 10).
Co jeszcze Pismo Święte mówi o Mesjaszu i jego roli?
