PIERWSZY raz zetknęłam się z prawdą w 1989 roku. Byłam wtedy ważnym członkiem partii komunistycznej w moim rodzinnym mieście Senaki i regularnie zasiadałam w Radzie Najwyższej Gruzji, będącej odpowiednikiem dzisiejszego parlamentu. Byłam też zaręczona z pewnym młodym mężczyzną, więc myślałam, że odniosłam w życiu sukces.

Rodzice zaszczepili mi miłość do Boga. Dlatego wierzyłam w Niego, chociaż byłam komunistką. Kiedy zaczęłam studiować Biblię, odnalazłam satysfakcjonujące odpowiedzi na wszystkie moje pytania, więc zdecydowałam się oddać swoje życie Jehowie. Ale moja rodzina, przyjaciele, koledzy i narzeczony nie zgadzali się z tą decyzją.

Z powodu mojej nowej religii krewni mnie odrzucili. Nie dało się jej też pogodzić z moją karierą polityczną. Doszłam  do wniosku, że nie mam innego wyjścia, jak tylko wyjechać z domu, zerwać zaręczyny i odejść z pracy, z partii komunistycznej i z Rady Najwyższej. Po chrzcie rodzina i przyjaciele zaczęli wywierać na mnie jeszcze większą presję. Ponieważ byłam dobrze znana, moja decyzja wywołała w Senaki spore poruszenie. Dlatego przeprowadziłam się do Kutaisi, gdzie od razu rozpoczęłam służbę pionierską.

Kiedy ludzie pytają mnie, czy moja religia była warta tych wszystkich trudności, bez wahania odpowiadam, że jestem w pełni zadowolona ze swoich decyzji. Chociaż moi rodzice nie rozumieli moich wyborów, jestem im wdzięczna, że nauczyli mnie kochać Boga i bliźnich. To ogromnie pomogło mi w życiu.