Termin „Arabia” odnosi się głównie do Półwyspu Arabskiego w pd.-zach. Azji w pobliżu Afryki. Jednak można go też odnieść do sąsiednich obszarów, położonych na pn. i zach. od Półwyspu Arabskiego, takich jak Pustynia Syryjska i półwysep Synaj. W Pismach Hebrajskich nazwa „Arabia” nie występuje, ale w odniesieniu do mieszkańców tego terenu używa się słów „Arabowie” i „arabscy” (1Kl 10:15; 2Kn 9:14; 21:16; Neh 4:7).

Przeważająca część Arabii to pustynie i suche płaskowyże. Mieszkańcy tego regionu, o których mowa w Biblii, byli na ogół koczownikami pasącymi trzody i mieszkającymi w namiotach (Iz 13:20; Jer 3:2 i przyp.). Część jednak zajmowała się handlem; niektórych nazwano kupcami Tyru (Eze 27:21, NŚ, 1997). Półwysep przecinały szlaki karawanowe umożliwiające handel między Afryką Wschodnią, Indiami i miastami pd. Arabii a Egiptem i krajami na pn., w tym Asyrią, Syrią i Babilonem. Arabscy kupcy, których karawany wędrowały od oazy do oazy, handlowali takimi towarami, jak wonne korzenie, olibanum, mirra, złoto, drewno sandałowe i drogocenne kamienie (1Kl 10:10, 11, 15; Iz 60:6, przyp.).

Niektórzy słudzy Jehowy mieszkali w Arabii albo stykali się z ludźmi z tych terenów. Na przykład Hiob mieszkał w krainie Uc, najprawdopodobniej w pn. Arabii (Hi 1:1). Mojżesz spędził w Arabii 40 lat, przebywając u Midianity Jetra (Wj 3:1; Dz 7:29, 30). W okresie sędziów Midianici, Amalekici oraz „mieszkańcy Wschodu” wyruszali stamtąd na wielbłądach i plądrowali ziemię izraelską (Sdz 6:3-6). W pd.-zach. Arabii mogło się znajdować królestwo królowej Szeby (1Kl 10:1-10, 15; 2Kn 9:1-9, 14; Mt 12:42 i komentarz). W czasie panowania judzkiego króla Jehorama Arabowie splądrowali Jerozolimę. „Zabrali cały majątek z domu króla. Uprowadzili też jego synów i żony” (2Kn 21:16, 17).

Chrześcijańskie Pisma Greckie zawierają trzy wzmianki o Arabii. „Arabów” wymieniono wśród tych, którzy przebywali w Jerozolimie w dniu Pięćdziesiątnicy 33 r. n.e. Tak więc niektórzy Żydzi z Arabii mogli zostać wtedy chrześcijanami (Dz 2:11, 41). Paweł dwa razy wspomina o Arabii w Liście do Galatów. W Gal 1:17 mówi, że po swoim nawróceniu w Damaszku (w Syrii) ‛udał się do Arabii, a potem wrócił do Damaszku’. Termin „Arabia” może się odnosić do jakiejś części Półwyspu Arabskiego. Możliwe jednak, że Paweł udał się na pobliską Pustynię Syryjską, na wsch. od Syrii i Izraela. To, że w I w. n.e. teren ten czasami nazywano Arabią, potwierdza Józef Flawiusz. Napisał on, że Arabię można było zobaczyć, patrząc na wsch. z pewnej wieży (wieży Psefinus) w Jerozolimie (Wojna żydowska, V, IV, 3). W Gal 4:25 „górą w Arabii” Paweł nazywa górę Synaj. U podnóża tej góry Jehowa zawarł z narodem izraelskim przymierze Prawa.