Termin ten odnosi się do starożytnych żydowskich tłumaczeń Pism Hebrajskich na język aramejski (zob. ARAMEJSKI, JĘZYK).

Aramejskie słowo targum oznacza „tłumaczenie” lub „przekład”. Targumy pierwotnie stanowiły część żydowskiej tradycji ustnej, a później zostały spisane. Ich autorzy do swoich tłumaczeń tekstu hebrajskiego dodawali własne interpretacje. Na przykład „synowie Boży” wspomniani w Księdze Hioba 38:7 to według wyjaśnienia w targumie „zastępy aniołów”.

Istnieją targumy wszystkich ksiąg Pism Hebrajskich, z wyjątkiem Księgi Ezdrasza, Księgi Nehemiasza i Księgi Daniela. Najwcześniejsze znane targumy to dwa fragmenty Księgi Kapłańskiej znalezione w Kumran (Qumran) i datowane na II lub I w. p.n.e.

Czasami targumy pokazują, jak pierwsi żydowscy interpretatorzy rozumieli tekst hebrajski. Dlatego współcześni tłumacze Biblii korzystają z targumów, żeby ustalić znaczenie trudnych fragmentów Pism Hebrajskich (zob. Dodatek A3).