Starożytne miasto położone na zach. wybrzeżu Azji Mniejszej (obecnie na terenie Turcji). Było stolicą rzymskiej prowincji Azja i jednym z największych miast w cesarstwie rzymskim (zob. AZJA).

Ze względu na swoje strategiczne położenie Efez świetnie rozwijał się pod względem gospodarczym. Miał dostęp do ważnych szlaków morskich na Morzu Śródziemnym i leżał u zbiegu lądowych szlaków handlowych, w tym szlaku, który prowadził na wsch. i łączył Efez z Indiami. Do zamożności miasta przyczyniło się też to, że przewijało się tam mnóstwo ludzi. Poza tym wielu przechowywało swoje pieniądze i kosztowności w słynnej świątyni Artemidy, służącej za skarbiec i swego rodzaju bank. Była ona uważana za jeden z siedmiu cudów starożytnego świata. W Efezie znajdowało się również wiele innych świątyń i posągów bóstw czczonych w Grecji, Rzymie, Egipcie i Anatolii (Azja Mniejsza). Był tam też największy teatr w Azji Mniejszej i duży stadion, na którym odbywały się zawody sportowe i walki gladiatorów. Oprócz tego w mieście były dwie agory: państwowa, która pełniła funkcje urzędowe i religijne, oraz handlowa, na której odbywał się handel (zob. Dodatek B13 oraz Multimedia, „Teatr i inne ważne miejsca w Efezie”).

Apostoł Paweł odwiedził Efez co najmniej dwa razy. Po raz pierwszy zatrzymał się w tym mieście na krótko w czasie drugiej podróży misjonarskiej, w drodze z Koryntu do Jerozolimy. Zostawił tam wtedy Akwilasa i Pryscyllę, żeby kontynuowali działalność ewangelizacyjną. To właśnie oni spotkali w Efezie Apollosa i dokładniej objaśnili mu chrześcijańskie nauki (Dz 18:18-26). Kiedy Paweł wyruszył w trzecią podróż misjonarską, udało mu się zatrzymać tam na dłużej (Dz 19:1, 8-10; 20:31). Po 61 r. n.e. zbór w Efezie przez jakiś czas wspierał Tymoteusz (1Tm 1:3). Wiele lat później za pośrednictwem apostoła Jana orędzie do tego zboru przekazał zmartwychwstały Jezus Chrystus (Obj 2:1-7).