Określenie powszechnie używane w odniesieniu do każdej z pierwszych czterech ksiąg Chrześcijańskich Pism Greckich. Treść tych ksiąg składa się na relację historyczną o życiu i służbie Jezusa Chrystusa.

Polski wyraz „ewangelia” pochodzi od greckiego słowa euaggélion, które znaczy „dobra nowina” (Mt 4:23; 24:14; Mk 1:14). W Biblii odnosi się ono do orędzia o Królestwie Bożym i wybawieniu dzięki wierze w Jezusa Chrystusa.

Sprawozdanie Marka zaczyna się słowami: „Początek dobrej nowiny [lub „ewangelii”] o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym”. Zdaniem części uczonych właśnie ze względu na te słowa określenie „ewangelia” weszło w skład tytułów wszystkich czterech sprawozdań.

Chociaż żadna z Ewangelii nie zawiera informacji o tym, kto ją spisał, istnieją przekonujące dowody, że pisarzami byli: Mateusz, Marek, Łukasz i Jan. Pierwsze trzy Ewangelie ze względu na zbliżone ujęcie tego, co mówił i robił Jezus, określa się nieraz mianem synoptycznych (czyli „o podobnym spojrzeniu”). Jednak Bóg pozwolił, żeby każdy ewangelista spisał sprawozdanie w sposób odzwierciedlający jego osobowość.