(ok. 20—10 p.n.e.-ok. 50 n.e.), żydowski pisarz i filozof, który żył w egipskim mieście Aleksandria. Ze względu na żydowskie pochodzenie był też znany jako Filon Judejczyk.

Podobnie jak wielu Żydów żyjących wówczas w Egipcie, Filon posługiwał się językiem greckim. Dlatego podstawą jego studiów nad Biblią była Septuaginta — greckie tłumaczenie Pism Hebrajskich. W swoich dziełach Filon używał greckich wyrażeń, które można też znaleźć w Chrześcijańskich Pismach Greckich. To pozwala lepiej zrozumieć te wyrażenia, dlatego jego prace mogą być pomocne dla osób analizujących Biblię (zob. komentarz do Mt 19:28).

Filon uważał, że judaizm jest jedyną prawdziwą religią, dlatego chciał pomóc poganom znaleźć drogę do Boga, przedstawiając tę religię w sposób ułatwiający jej przyjęcie. Jednak w tym celu łączył treść świętych Pism z grecką filozofią, na przykład platońską. Filon opowiadał się za istnieniem Boga, ale jednocześnie twierdził, że nie ma On żadnych „szczególnych właściwości” i jest „niepojęty”, dlatego uważał, że nie da się Go nazwać żadnym imieniem.

Między innymi to dzieła Filona sprawiły, że wielu ludzi podających się za chrześcijan przyjęło niebiblijną doktrynę o nieśmiertelności duszy. Ponadto jego wywody o Logosie (Słowie) przyczyniły się do rozwoju niebiblijnej nauki o Trójcy.