Odmiana języka hebrajskiego, w której spisano 39 ksiąg Pism Hebrajskich, nazywanych też Starym Testamentem.

Językiem hebrajskim posługiwali się izraelscy potomkowie Abrahama. Należy on do języków semickich — podobnie jak aramejski, akadyjski i różne dialekty arabskiego i etiopskiego. Przez ok. tysiąc lat spisywania Pism Hebrajskich (od 1513 do ok. 443 p.n.e.) język hebrajski nie podlegał większym zmianom. Kształt pisma zmienił się po niewoli babilońskiej, kiedy upowszechniło się pismo kwadratowe. Jednak jeszcze przez jakiś czas używano pisma starożytnego.