Ten manuskrypt welinowy, datowany na IV w. n.e., początkowo zawierał całą Biblię w języku greckim. Jest to jedyny rękopis spisany uncjałą (majuskułą), w którym w nienaruszonym stanie zachował się cały tekst Chrześcijańskich Pism Greckich (zob. MANUSKRYPTY; UNCJAŁA [MAJUSKUŁA]). Jednak brakuje prawie wszystkich ksiąg Pism Hebrajskich poprzedzających Ezdrasza 9:9, jak również niektórych dalszych fragmentów. Ocenia się, że pierwotnie kodeks składał się co najmniej z 730 kart, ale do dziś zachowało się tylko nieco ponad 400.

Niewiele wiadomo o pochodzeniu tego kodeksu. Niektórzy sugerują, że powstał w Rzymie, Cezarei lub Aleksandrii. Z czasem trafił do biblioteki klasztoru św. Katarzyny u podnóża góry Synaj. W XIX w. zainteresowali się nim europejscy uczeni i znaczna jego część została przeniesiona do innych bibliotek. Obecnie jego części znajdują się w czterech różnych miejscach, w tym w klasztorze przy górze Synaj, ale większość jest przechowywana w Bibliotece Brytyjskiej w Londynie.

Uczeni korzystają z tego wiarygodnego rękopisu, a także z Kodeksu watykańskiego i Kodeksu aleksandryjskiego, żeby wykryć i skorygować dodane fragmenty tekstu i błędy kopistów w późniejszych rękopisach biblijnych (zob. Multimedia, „Kodeks synajski — zakończenie Ewangelii według Marka”).