Kobieta dopuszczająca się niemoralnych kontaktów seksualnych, zwłaszcza w celach zarobkowych (gr. słowo pòrne, tłumaczone na „prostytutka”, pochodzi od czasownika oznaczającego „sprzedać”). Biblia wspomina też o mężczyznach uprawiających prostytucję. Prawo Mojżeszowe potępiało ten proceder, a uzyskanych z niego pieniędzy nie wolno było składać jako datków na sanktuarium Jehowy. Zupełnie inaczej było w świątyniach pogańskich — praktykowana tam prostytucja stanowiła źródło dochodów (Pwt 23:17, 18; 1Kl 14:24). Biblia używa określenia „prostytutka” także w sensie symbolicznym w odniesieniu do ludzi, narodów lub organizacji, które biorą udział w jakiejś formie bałwochwalstwa, a jednocześnie podają się za czcicieli Boga. Na przykład system religijny nazwany „Babilonem Wielkim” został opisany w Objawieniu jako prostytutka, która utrzymuje kontakty z władcami tego świata, żeby zyskać bogactwo i wpływy (Obj 17:1-5; 18:3; 1Kn 5:25, przyp.).