W Chrześcijańskich Pismach Greckich słowo „świat” jest odpowiednikiem słowa kòsmos. Jego podstawowe znaczenie to „porządek; ład; układ”. Początkowo oznaczało — jak to wyraził pewien uczony — „dopasowywanie do siebie różnych elementów lub rezultat takiego działania”. Dlatego można nim było opisać ustawienie żołnierzy w szyku bojowym, przygotowanie posiłku albo skomponowanie pieśni. A ponieważ porządek i symetria często są powiązane z pięknem, Grecy używali też słowa kòsmos w znaczeniu ozdoby, zwłaszcza w odniesieniu do ozdób kobiet (1Pt 3:3). Od tego słowa pochodzą zresztą wyrazy „kosmetyk” i „kosmetyka”. Jak wynika z dzieł starożytnych pisarzy greckich, z czasem termin ten zaczęto odnosić również do wszechświata (por. Dz 17:24 [i komentarz], gdzie prawdopodobnie właśnie w tym sensie użył go Paweł). A jeszcze później zaczęto go używać w odniesieniu do ludzi.

W Chrześcijańskich Pismach Greckich słowo kòsmos ma przede wszystkim związek z ludzkością. Zależnie od kontekstu może oznaczać: 1) ogół ludzi bez względu na ich stan moralny lub styl życia (Mt 5:14; 26:13; Jn 3:16 i komentarz; Rz 5:12; 1Jn 4:14); 2) zorganizowane społeczeństwo ludzkie, środowisko, w którym ktoś się rodzi i żyje (Łk 9:25 i komentarz; Jn 16:21 i komentarz; 1Tm 6:7; Jak 2:5) (podobne znaczenie ma czasami gr. aiòn [„system rzeczy”]; zob. SYSTEM RZECZY); 3) świat ludzi niebędących sługami Jehowy, nieprawe społeczeństwo oddalone od Boga (Mt 4:8; Jn 15:19 i komentarz; 17:14 i komentarz; 1Ko 2:12; Heb 11:7; 2Pt 2:5; 3:6; 1Jn 5:19). We wszystkich tych wypadkach słowo kòsmos zachowuje swoje podstawowe znaczenie — „porządek; ład; układ” — ponieważ świat ludzi ma pewną strukturę, na którą składają się różne kultury, plemiona, narody i systemy ekonomiczne (Obj 7:9; 14:6).