Pismo ręczne składające się z zaokrąglonych, dużego rozmiaru, pisanych oddzielnie wielkich liter (wersalików). Przeważnie nie występowały w nim odstępy między wyrazami, a akcentów i znaków interpunkcyjnych było niewiele. Termin ten może odnosić się też do manuskryptu sporządzonego w takim stylu. Uncjała była powszechnie stosowana przez kopistów tworzących greckie manuskrypty biblijne między IV a IX w. n.e.

Najważniejsze manuskrypty uncjalne sporządzono na pergaminie; należą do nich kodeksy: synajski, aleksandryjski, watykański, Efrema oraz Bezy (Codex Cantabrigensis). Ocenia się, że ze względu na swój wiek i jakość greckie manuskrypty uncjalne najlepiej spośród wszystkich wczesnych manuskryptów pozwalają ustalić, co pierwotnie zawierał tekst Septuaginty i Chrześcijańskich Pism Greckich.