CO BYŚ zrobił, gdybyś dostał jakiś wyjątkowy prezent? — Czy po prostu powiedziałbyś „dziękuję”, a potem zapomniał o osobie, która ci go dała? A może raczej pamiętałbyś o niej i o tym, co dla ciebie zrobiła? —

Jehowa Bóg ofiarował nam wspaniały dar. Posłał na ziemię swego Syna, by za nas umarł. Czy wiesz, dlaczego Jezus musiał za nas umrzeć? — W grę wchodziła bardzo ważna sprawa, którą powinniśmy dobrze zrozumieć.

Jak się dowiedzieliśmy z rozdziału 23, Adam zgrzeszył, łamiąc doskonałe prawo Boże. A ponieważ jest ojcem nas wszystkich, wszyscy odziedziczyliśmy po nim grzech. Kogo więc potrzebujemy? Jak myślisz? — Potrzebujemy jak gdyby nowego ojca; kogoś, kto przez całe swoje życie na ziemi był doskonały. Kto według ciebie może być dla nas takim ojcem? — Tylko Jezus.

Jehowa posłał Jezusa na ziemię, żeby został naszym ojcem w miejsce Adama. W Biblii czytamy: „‚Pierwszy człowiek, Adam, stał się duszą żyjącą’. Ostatni Adam stał się duchem życiodajnym”. Kto był pierwszym Adamem? — Tak, był nim pierwszy człowiek, którego Bóg stworzył z prochu ziemi. A kto jest drugim Adamem? — Jezus. Biblia tak to wyjaśnia: „Pierwszy człowiek [Adam] jest z ziemi i uczyniony z prochu, drugi człowiek [Jezus] jest z nieba” (1 Koryntian 15:45, 47; Rodzaju 2:7).

 Ponieważ Bóg przeniósł życie swego Syna z nieba do brzuszka Marii, Jezus nie odziedziczył grzechu po Adamie. Właśnie dlatego był doskonały (Łukasza 1:30-35). Gdy się urodził, anioł mógł więc powiedzieć pasterzom: „Narodził się wam dzisiaj Wybawca” (Łukasza 2:11). Ale co musiało się stać, aby Jezus rzeczywiście okazał się naszym Wybawcą? — Musiał dorosnąć, musiał być dojrzałym mężczyzną, tak jak Adam. Dopiero wtedy mógł zostać ‛drugim Adamem’.

Jezus, nasz Wybawca, będzie też naszym „Wiekuistym Ojcem”. Nazwano go tak w Biblii (Izajasza 9:6, 7). A więc zamiast Adama, który zgrzeszył i utracił doskonałość, możemy wybrać na naszego ojca doskonałego Jezusa, ‛drugiego Adama’. Oczywiście sam Jezus jest Synem Jehowy Boga.

Gdy będziemy poznawać Jezusa, możemy uznać go za naszego Wybawcę. Czy pamiętasz, od czego musimy być wybawieni? — Tak, od grzechu i śmierci odziedziczonych po Adamie. Jezus jako dorosły człowiek poświęcił, czyli oddał za nas swoje doskonałe życie. Nazywamy to okupem. Jehowa dał ten okup, by nasze grzechy mogły zostać odpuszczone (Mateusza 20:28; Rzymian 5:8; 6:23).

Prawda, że nie chcielibyśmy zapomnieć o tym, co Bóg i Jego Syn  dla nas zrobili? — Jezus pokazał swym naśladowcom, w jaki szczególny sposób mogą to wspominać. Porozmawiajmy o tym.

Wyobraź sobie, że jesteś w pokoju na piętrze pewnego domu w Jerozolimie. Zapadła noc. Jezus z apostołami są przy stole, na którym leży pieczony baranek, płaskie bochenki chleba i stoi czerwone wino. Jedzą szczególny posiłek. Czy wiesz, co jest w nim takiego wyjątkowego? —

Ten posiłek ma im przypominać, co Jehowa zrobił setki lat wcześniej, gdy Jego lud, Izrael, przebywał  w niewoli w Egipcie. Jehowa powiedział wtedy Izraelitom: ‛Każda rodzina ma zabić baranka i skropić jego krwią odrzwia’. Następnie dodał: ‛Wejdźcie do swoich domów i zjedzcie baranka’.

Izraelici tak zrobili. Tamtej nocy przez Egipt przeszedł anioł Boży i w większości domów zabił pierworodne dziecko. Ale gdy zobaczył na odrzwiach krew baranka, szedł dalej. W tych domach nie zmarło żadne dziecko. Faraon, władca Egiptu, bardzo się przeraził tym, co zrobił anioł Jehowy. Powiedział więc Izraelitom: ‛Jesteście wolni. Wychodźcie z Egiptu!’ Izraelici załadowali dobytek na wielbłądy i osły i ruszyli w drogę.

Jehowa nie chciał, żeby członkowie Jego ludu zapomnieli o tym, jak ich wyzwolił. Dlatego polecił im: ‛Raz w roku macie jeść taki posiłek jak dziś wieczorem’. Tę szczególną uroczystość nazwano Paschą. Obchodzono ją na pamiątkę nocy, podczas której anioł Boży ominął domy skropione krwią (Wyjścia 12:1-13, 24-27, 31).

Kiedy Jezus i apostołowie spożywają posiłek paschalny, myślą o tamtych wydarzeniach sprzed lat. Później Jezus robi coś bardzo ważnego. Najpierw jednak odprawia niewiernego apostoła Judasza. Następnie bierze chleb, modli się, dzieli go i podaje uczniom. Mówi: „Bierzcie, jedzcie”, po czym wyjaśnia: ‛Ten chleb wyobraża moje ciało, które oddam, gdy za was umrę’.

Potem Jezus bierze kielich z czerwonym winem. Znów dziękuje Bogu w modlitwie i podaje kielich dookoła, mówiąc: „Pijcie z niego, wy wszyscy”. I tłumaczy: ‛To wino wyobraża moją krew, którą wkrótce przeleję, by wyzwolić was z grzechów. Róbcie to na moją pamiątkę’ (Mateusza 26:26-28; 1 Koryntian 11:23-26).

 Czy zauważyłeś, że Jezus kazał uczniom robić to na jego pamiątkę? — Nie mieli już obchodzić Paschy. Zamiast niej raz w roku podczas uroczystości znanej jako Wieczerza Pańska mieli wspominać Jezusa i jego śmierć. Dzisiaj to święto nazywamy często Pamiątką. Dlaczego? — Ponieważ przypomina nam, co dla nas zrobili Jezus i jego Ojciec, Jehowa Bóg.

Chleb używany na Pamiątce powinien nam przywodzić na myśl ciało Jezusa. On chętnie je poświęcił, żebyśmy mogli żyć wiecznie. A o czym ma nam przypominać czerwone wino? — O wartości krwi Jezusa. Jest ona cenniejsza niż krew baranka paschalnego, która odegrała ważną rolę w Egipcie. Czy wiesz, dlaczego? — Jak czytamy w Biblii, dzięki krwi Jezusa możemy dostąpić przebaczenia grzechów. A gdy wszystkie nasze grzechy zostaną odpuszczone, nie będziemy już chorować, starzeć się ani umierać. Warto o tym rozmyślać podczas Pamiątki.

Czy na Pamiątce każdy powinien jeść chleb i pić wino? — Tym, którzy powinni to robić, Jezus powiedział: ‛Będziecie w moim królestwie i zasiądziecie ze mną na tronach w niebie’ (Łukasza 22:19, 20, 30). Oznacza to, że pójdą do nieba, aby być królami razem z Jezusem. A zatem jeść chleb i pić wino podczas Pamiątki mogą tylko ci, którzy mają nadzieję panować z Jezusem w niebie.

Ale na tej uroczystości powinni być również ci, którzy nie jedzą wtedy chleba ani nie piją wina. Czy wiesz, dlaczego? — Ponieważ Jezus oddał swoje życie także za nas. Kiedy jesteśmy na Pamiątce, pokazujemy, że o tym nie zapominamy — że pamiętamy o tym wspaniałym darze od Boga.