1, 2. (a) Do czyich wskazówek powinniśmy się stosować? (b) Jakie pytania omówimy w tym rozdziale?

 KIEDY byłeś dzieckiem, prawdopodobnie nie zawsze chciałeś być posłuszny rodzicom. Kochałeś ich i rozumiałeś, że trzeba ich słuchać, ale czasami nie chciałeś tego robić.

² Wiemy, że nasz Ojciec, Jehowa, bardzo nas kocha. Troszczy się o nas i robi wszystko, żebyśmy byli szczęśliwi. Daje nam wskazówki, dzięki którym możemy odnieść w życiu sukces. Czasami przekazuje je przez innych ludzi. Oczekuje, że będziemy szanować Jego władzę (Przysłów 24:21). Ale dlaczego szanowanie władzy bywa trudne? Dlaczego Jehowa prosi, żebyśmy byli posłuszni? I jak możemy pokazać, że szanujemy Jego władzę? (Zobacz dodatek 9).

3, 4. Jak ludzie stali się niedoskonali? Dlaczego czasami jest nam trudno przyjmować wskazówki?

³ Wszyscy mamy skłonność do buntowania się. Jest tak, odkąd Adam i Ewa zgrzeszyli. Chociaż  zostali stworzeni jako ludzie doskonali, zbuntowali się przeciwko władzy Boga. Od tamtej pory wszyscy rodzimy się niedoskonali. Z tego powodu jest nam trudno przyjmować wskazówki od Jehowy i od ludzi. Innym powodem jest to, że ci, którzy przekazują nam wskazówki Jehowy, też są niedoskonali (Rodzaju 2:15-17; 3:1-7; Psalm 51:5; Rzymian 5:12).

⁴ Niedoskonałość sprawia, że łatwo wpadamy w pychę, przez co trudno nam przyjmować wskazówki. Zobaczmy pewien przykład. W starożytności Jehowa wybrał Mojżesza, żeby prowadził Jego lud. Ale Korach, który służył Jehowie od wielu lat, popadł w pychę i zbuntował się przeciwko Mojżeszowi. Chociaż Mojżesz był przywódcą ludu Bożego, nigdy się nie wywyższał. Został nazwany najbardziej pokornym człowiekiem, jaki żył wtedy na ziemi. Mimo to Korach nie chciał słuchać Mojżesza, a nawet przekonał wielu ludzi, żeby przyłączyli się do buntu przeciwko niemu. Co się stało z Korachem i innymi buntownikami? Zginęli (Liczb 12:3; 16:1-3, 31-35). W Biblii znajdziemy jeszcze wiele innych przykładów, które potwierdzają, że pycha jest niebezpieczna (2 Kronik 26:16-21; zobacz dodatek 10).

5. Jak niektórzy ludzie nadużywali swojej władzy?

⁵ Mówi się, że „władza demoralizuje”. Na przestrzeni dziejów wielu ludzi jej nadużywało (odczytaj Kaznodziei 8:9). Pomyślmy o Saulu. Gdy został  wybrany przez Jehowę na króla Izraela, był dobrym i pokornym człowiekiem. Ale pozwolił, żeby w jego sercu rozwinęła się duma i zazdrość. To spowodowało, że zaczął prześladować niewinnego Dawida (1 Samuela 9:20, 21; 10:20-22; 18:7-11). Później Dawid sam został królem — jednym z najlepszych w historii Izraela. Niestety, nawet on w pewnym momencie nadużył władzy. Dopuścił się niemoralności z Batszebą, a potem, żeby ukryć swój grzech, wysłał jej męża, Uriasza, na pewną śmierć (2 Samuela 11:1-17).

6, 7. (a) Co chcemy robić z miłości do Jehowy? (b) Jak przykład Jezusa pomoże nam słuchać Jehowy nawet wtedy, gdy jest to trudne?

⁶ Jesteśmy posłuszni Jehowie, bo Go kochamy. A ponieważ kochamy Jehowę bardziej niż kogokolwiek albo cokolwiek innego, chcemy Go uszczęśliwiać (odczytaj Przysłów 27:11; Marka 12:29, 30). Niestety, już od czasów Adama i Ewy Szatan stara się przekonać ludzi, że Jehowa nie ma prawa mówić im, co mają robić. Ale wiemy, że to kłamstwo. Zgadzamy się ze słowami: „Nasz Boże, Jehowo, Tobie należy się chwała, cześć i moc, bo to Ty stworzyłeś wszystko” (Objawienie 4:11).

⁷ W dzieciństwie rodzice pewnie uczyli cię, żebyś ich słuchał. Czasami nie było to dla ciebie łatwe. Podobnie czasami nie jest nam łatwo słuchać Jehowy. Ale ponieważ Go kochamy i szanujemy,  staramy się to robić z całych sił. Bierzemy przykład z Jezusa. Słuchał on Jehowy nawet wtedy, gdy było to trudne i niewygodne. Dlatego mógł powiedzieć do swojego Ojca: „Nie moja wola niech się spełni, lecz Twoja” (Łukasza 22:42; zobacz dodatek 11).

8. Na jakie sposoby Jehowa daje nam wskazówki? (Zobacz ramkę „ Słuchaj rad”).

⁸ Obecnie Jehowa przekazuje nam wskazówki na różne sposoby. Na przykład dał nam Biblię. Dał też starszych w zborze. Kiedy szanujemy tych, którzy przekazują nam wskazówki Jehowy, dowodzimy, że szanujemy Jego władzę. Jeśli odrzucamy ich pomoc, to w pewnym sensie odrzucamy samego Jehowę. Kiedy Izraelici nie słuchali Mojżesza, Jehowie bardzo się to nie podobało. Czuł się tak, jakby odrzucili Jego samego (Liczb 14:26, 27; zobacz dodatek 12).

9. Jak miłość do braci pomaga nam stosować się do wskazówek Jehowy?

⁹ Kiedy szanujemy władzę, pokazujemy też, że kochamy naszych braci. Pomyśl o pewnym przykładzie. Gdy dochodzi do klęski żywiołowej, członkowie ekipy ratunkowej współpracują ze sobą, bo chcą uratować jak najwięcej osób. Żeby ekipa działała sprawnie, ktoś musi organizować jej pracę, a reszta musi stosować się do poleceń. Ale co by się stało, gdyby ktoś je ignorował i robił wszystko po swojemu? Nawet jeśli chciałby dobrze, inni  ratownicy mogliby na tym ucierpieć, na przykład doznać poważnych obrażeń. Podobnie gdybyśmy nie stosowali się do wskazówek Jehowy i osób, którym powierzył On władzę, mogliby na tym ucierpieć inni. Jeśli jednak słuchamy Jehowy, pokazujemy, że kochamy naszych braci i że szanujemy Jego władzę (1 Koryntian 12:14, 25, 26).

10, 11. Co teraz omówimy?

¹⁰ To, o co prosi nas Jehowa, zawsze wychodzi nam na dobre. Kiedy szanujemy władzę w rodzinie i w zborze, a także władze państwowe, wszyscy odnoszą z tego korzyści (Powtórzonego Prawa 5:16; Rzymian 13:2-4; Efezjan 6:2, 3; Hebrajczyków 13:17).

 ¹¹ Łatwiej będzie nam szanować innych, jeśli zrozumiemy, dlaczego Jehowa tego od nas wymaga. Omówimy teraz, jak możemy to robić w trzech dziedzinach życia.

12. Jak mąż może pokazać, że szanuje władzę Jehowy?

¹² Jehowa stworzył rodzinę i każdemu wyznaczył w niej konkretną rolę. Kiedy wszyscy rozumieją, czego Jehowa od nich wymaga, w rodzinie będzie się dobrze układać (1 Koryntian 14:33). Na głowę rodziny Jehowa wyznaczył męża. Ma on troszczyć się o żonę i dzieci oraz z miłością im przewodzić. Ponosi za to przed Jehową odpowiedzialność. W chrześcijańskiej rodzinie mąż jest życzliwy  i czuły. Traktuje swoją rodzinę tak, jak Jezus traktuje zbór. W ten sposób okazuje szacunek Jehowie (Efezjan 5:23; zobacz dodatek 13).

13. Jak żona może pokazać, że szanuje władzę męża?

¹³ W chrześcijańskiej rodzinie ważną rolę odgrywa również żona. Wspiera męża, który stara się być dobrą głową rodziny. Razem z nim jest odpowiedzialna za szkolenie dzieci. Robi to, kiedy własnym przykładem uczy je szacunku do innych (Przysłów 1:8). Żona szanuje swojego męża i popiera jego decyzje. Nawet jeśli się z czymś nie zgadza, mówi mu o swoich uczuciach życzliwie i z szacunkiem. Ze szczególnymi wyzwaniami może się spotkać chrześcijanka, której mąż nie jest Świadkiem Jehowy. Ale jeśli nie przestaje traktować go z miłością i szacunkiem, to być może on też zechce poznać Jehowę i Mu służyć (odczytaj 1 Piotra 3:1).

14. Jak dzieci mogą pokazać, że szanują władzę rodziców?

¹⁴ Jehowa bardzo ceni dzieci. Wie, że potrzebują one ochrony i szkolenia. Jeśli dzieci słuchają swoich rodziców, sprawiają im radość. A co ważniejsze, sprawiają radość Jehowie i okazują Mu szacunek (Przysłów 10:1). Bywa, że dzieci wychowują się w rodzinach niepełnych. Może to być trudne zarówno dla nich, jak i dla rodzica. Ale kiedy są posłuszne i go wspierają, życie w takiej rodzinie jest o wiele szczęśliwsze. Oczywiście żadna rodzina nie jest doskonała. Każda jednak może być szczęśliwa, jeśli wszyscy trzymają się wskazówek od Boga. Przynosi  to chwałę Jehowie — Twórcy rodziny (Efezjan 3:14, 15).

15. Jak możemy pokazać, że szanujemy władzę w zborze?

¹⁵ Jehowa przekazuje nam wskazówki przez zbór. Władzę nad zborem dał Jezusowi (Kolosan 1:18). A Jezus wyznaczył „niewolnika wiernego i roztropnego”, żeby dbał o sług Jehowy na ziemi (Mateusza 24:45-47). Obecnie „niewolnikiem wiernym i roztropnym” jest Ciało Kierownicze. We właściwym czasie daje nam ono wszystko, czego potrzebujemy do umacniania wiary. Przekazuje też wskazówki starszym, sługom pomocniczym i nadzorcom obwodów, którzy wspierają zbory na całym świecie. Wszyscy ci bracia mają obowiązek się o nas troszczyć i odpowiadają za to przed Jehową. Kiedy ich szanujemy, szanujemy samego Jehowę (odczytaj 1 Tesaloniczan 5:12; Hebrajczyków 13:17; zobacz dodatek 14).

16. Dlaczego można powiedzieć, że starsi i słudzy pomocniczy są wyznaczani pod wpływem ducha świętego?

¹⁶ Starsi i słudzy pomocniczy pomagają braciom zachowywać wierność i jedność. Oczywiście tak jak wszyscy są niedoskonali. Jak więc wyznacza się ich do tych zadań? Muszą spełniać wymagania podane w Biblii (1 Tymoteusza 3:1-7, 12; Tytusa 1:5-9). Zostały one spisane pod wpływem ducha świętego. Starsi modlą się o tego ducha, kiedy omawiają, kto mógłby zostać starszym albo sługą pomocniczym.  Bez wątpienia więc zbory nadzoruje Jehowa i Jezus (Dzieje 20:28). Bracia wyznaczeni do tego, żeby się o nas troszczyć, są darami od Boga (Efezjan 4:8).

17. Co czasami powinna zrobić siostra, żeby okazać szacunek dla zasady zwierzchnictwa w rodzinie albo zborze?

¹⁷ Czasami żaden ze starszych ani sług pomocniczych nie może się zająć jakimś zadaniem w zborze. Mogą wtedy pomóc inni ochrzczeni bracia. A gdyby nie było to możliwe, zadanie może wykonać siostra. Jeśli jest to zadanie, które zazwyczaj wykonują ochrzczeni bracia, siostra powinna nakryć głowę, na przykład założyć chustkę lub czapkę (1 Koryntian 11:3-10). W ten sposób pokaże, że szanuje ustanowioną przez Jehowę zasadę zwierzchnictwa w rodzinie i zborze. (Zobacz dodatek 15).

18, 19. (a) Czego się uczymy z Listu do Rzymian 13:1-7? (b) Jak możemy pokazać, że szanujemy osoby sprawujące władzę?

¹⁸ Obecnie Jehowa pozwala, żeby rządy miały pewną miarę władzy. Dlatego powinniśmy je szanować. Wprowadzają one ogólny porządek w społeczeństwie i zapewniają niezbędne usługi. Stosujemy się do polecenia z Listu do Rzymian 13:1-7 (odczytaj). Szanujemy „władze zwierzchnie” i przestrzegamy praw obowiązujących w kraju, w którym żyjemy. Prawa te mogą dotyczyć naszej rodziny, pracy albo własności. Na przykład płacimy podatki i podajemy informacje, których wymaga od nas państwo. Ale co zrobić, jeśli władza wymaga od nas czegoś sprzecznego z prawem Bożym? Apostoł Piotr  powiedział: „Przede wszystkim musimy być posłuszni Bogu, a nie ludziom” (Dzieje 5:28, 29).

¹⁹ Zawsze powinniśmy okazywać szacunek przedstawicielom władzy, na przykład policjantom albo sędziom. Młodzi chrześcijanie szanują swoich nauczycieli i innych pracowników szkoły. W pracy szanujemy swojego pracodawcę, nawet jeśli inni tego nie robią. W ten sposób naśladujemy apostoła Pawła, który okazywał szacunek przedstawicielom władzy, mimo że czasami nie było to łatwe (Dzieje 26:2, 25). Szanujemy innych, nawet jeśli źle nas traktują (odczytaj Rzymian 12:17, 18; 1 Piotra 3:15).

20, 21. Jakie korzyści wynikają z tego, że szanujemy innych?

²⁰ Na całym świecie ludzie okazują sobie coraz mniej szacunku. Ale słudzy Jehowy tak nie postępują. Chcemy szanować każdego człowieka. Stosujemy się do polecenia apostoła Piotra: „Szanujcie najróżniejszych ludzi” (1 Piotra 2:17). Kiedy szanujemy innych, oni to zauważają. Jezus zachęcał: „Niech wasze światło tak świeci, żeby ludzie widzieli wasze szlachetne uczynki i wychwalali waszego Ojca” (Mateusza 5:16).

²¹ Dzięki temu, że okazujemy szacunek w rodzinie, w zborze i w innych sferach życia, być może ktoś zechce dowiedzieć się o Jehowie czegoś więcej. Poza tym kiedy szanujemy innych, pokazujemy, że szanujemy samego Jehowę. Sprawiamy Mu tym radość i dowodzimy, że bardzo Go kochamy.