Mówienie za dużo. Nie uważaj, że to ty musisz wszystko wyjaśniać. Jezus zadawał pytania, żeby pobudzać ludzi do myślenia i wyciągania właściwych wniosków (Mt 17:24-27). Pytania ożywiają studium i pomagają ustalić, co zainteresowany rozumie i w co wierzy (be s. 253, ak. 3, 4). Gdy je zadajesz, bądź cierpliwy i poczekaj na odpowiedź. Jeżeli będzie ona błędna, to zamiast odpowiadać za zainteresowanego, pomóż mu wyciągnąć właściwe wnioski za pomocą dodatkowych pytań (be s. 238, ak. 1, 2). Mów w tempie, które umożliwi mu zrozumienie nowych myśli (be s. 230, ak. 4).

Zawiłe wyjaśnienia. Unikaj pokusy, żeby omawiać wszystko, co wiesz na dany temat (Jn 16:12). Skup się na najważniejszych myślach akapitu (be s. 226, ak. 4, do s. 227, ak. 1). Szczegóły, nawet jeśli są ciekawe, mogą przesłonić główne punkty (be s. 235, ak. 3). Kiedy zainteresowany pojmie sedno sprawy, przejdź do następnego akapitu.

Przekazywanie suchych informacji. Naszym celem nie jest po prostu omawianie materiału, ale trafianie do serca (Łk 24:32). Wykorzystuj moc Słowa Bożego, skupiając się na kluczowych wersetach danego zagadnienia (2Ko 10:4; Heb 4:12; be s. 144, ak. 1-3). Używaj prostych przykładów (be s. 245, ak. 2-4). Bierz pod uwagę wierzenia zainteresowanego i wyzwania, z jakimi się spotyka, i dostosowuj materiał do jego potrzeb. Zadawaj mu pytania w rodzaju: „Co myślisz o tym, czego się dowiedziałeś? Czego to nas uczy o Jehowie? Jakie korzyści może pan odnieść z zastosowania tej rady?” (be s. 238, ak. 3-5; s. 259, ak. 2).