Ewangelie wspominają o Janie Chrzcicielu, który głosił w Judei o Królestwie Bożym. Ale czy historycy potwierdzają, że on naprawdę istniał? Zastanówmy się nad tym.

•   Biblia mówi: „Na Pustkowie Judejskie przyszedł Jan Chrzciciel i głosił: ‚Okażcie skruchę, bo przybliżyło się Królestwo Niebios’” (Mateusza 3:1, 2). Czy potwierdzają to inne źródła? Tak.

   Józef Flawiusz, historyk z I wieku n.e., opisał „Jana, zwanego ‚Chrzcicielem’”, który „zachęcał Judejczyków, by kształcili w sobie cnotę i by do chrztu przystępowali (...) gorliwie czcząc Boga” (Dawne dzieje Izraela, tłum. J. Radożycki, księga osiemnasta).

•   Z Biblii dowiadujemy się, że Jan skrytykował Heroda Antypasa, władcę okręgu Galilei i Perei. Herod będący formalnie Żydem twierdził, że przestrzega Prawa Mojżeszowego. Jan zganił go za to, że ożenił się z Herodiadą — żoną swojego przyrodniego brata (Marka 6:18). Czy o tym szczególe też wspominają inne źródła?

   Flawiusz opisuje, że Herod „zapłonął uczuciem do (...) Herodiady” i „ośmielił się nawet nakłaniać ją do małżeństwa”. Herodiada przyjęła jego propozycję i odeszła od swojego męża.

•   Biblia podaje, że „przychodzili do niego [Jana] ludzie z Jerozolimy i całej Judei oraz całej krainy nad Jordanem. (...) A on chrzcił ich w Jordanie” (Mateusza 3:5, 6).

   Ten szczegół również potwierdza Józef Flawiusz. Pisał on, że do Jana przychodziły „rzesze” i że jego nauki „roznieciły wśród ludzi niesłychany entuzjazm”.

 Jak widać, Józef Flawiusz był przekonany, że Jan Chrzciciel naprawdę istniał. My też możemy być o tym przekonani.