Samce japońskiej rzekotki drzewnej są dobrze znane z powtarzających się, pozornie przypadkowych rechotów. Jednak odgłos poszczególnego samca można odróżnić od innych nawet w hałaśliwej grupie. Japońscy naukowcy badający zachowania tych żab odkryli, że sekret tkwi w świetnej koordynacji nawoływania samic.

 Zastanów się: Samce japońskiej rzekotki drzewnej wydają rechot, żeby wabić samice. Dźwięk, który wydobywa się z ich strun głosowych, jest wzmacniany w rezonatorze — worku głosowym znajdującym się pod gardłem.

 Ale jak odróżnić rechot jednego samca od innych? Naukowcy odkryli, że znajdujące się blisko siebie rzekotki japońskie nie rechoczą przypadkowo, ale w ustalonej kolejności. Dzięki tej energooszczędnej i wydajnej technice odgłosy żab nie nakładają się na siebie, ale tworzą zgodny chór. Poza tym dzięki takiej koordynacji, żaby mogą robić przerwy.

 Skoordynowane odgłosy rzekotek japońskich zainspirowały badaczy zajmujących się komunikacją bezprzewodową. Za pomocą skomplikowanych obliczeń badacze usprawniają transmisję danych, tak aby pakiety ze sobą nie kolidowały. W rezultacie przepływ danych jest sprawniejszy i zużywa mniej energii.

 Co o tym sądzisz? Czy skoordynowany chór japońskich rzekotek drzewnych powstał w wyniku ewolucji? A może został zaprojektowany?