Czym jest duchowość? Czy potrzebuję religii, żeby być człowiekiem duchowym?

NAGRANIE

Biblijna odpowiedź

Duchowość, o której mówi Biblia, to głębokie pragnienie, żeby podobać się Bogu i przyjąć Jego sposób myślenia. Osoba usposobiona duchowo stara się żyć zgodnie z zasadami Boga i poddawać się pod wpływ Jego świętego ducha a (Rzymian 8:5; Efezjan 5:1).

Na czym dokładnie polega duchowość? Biblia często wyjaśnia to za pomocą kontrastów. Na przykład czytamy w niej, że w przeciwieństwie do człowieka duchowego „człowiek cielesny nie przyjmuje tego, co pochodzi od ducha Bożego”, czyli Bożych pouczeń (1 Koryntian 2:14-16). Ludzie duchowi są szczodrzy i zachowują pokój, a ludzie cieleśni są skłonni do zazdrości i sporów (1 Koryntian 3:1-3). Z kolei o tych, którzy rzucają oszczerstwa i ‛rozdzielają przyjaciół’, Biblia mówi, że to „ludzie zezwierzęciali, niemający usposobienia duchowego” (Przysłów 16:28; Judy 19) b.

W tym artykule znajdziesz ciekawe informacje na temat duchowości.

Skąd się wzięła duchowość?

Potrafimy rozwijać duchowość, bo zostaliśmy stworzeni na obraz Boga (Rodzaju 1:27). Nic więc dziwnego, że wiele osób ceni sobie rzeczy niematerialne — chce poznać to, czego nie da się zobaczyć ani dotknąć.

Mamy wrodzoną zdolność do przejawiania takich cech, jakie ma Bóg Jehowa c. Na przykład umiemy okazywać innym ludziom miłosierdzie, bezstronność i zachowywać z nimi pokojowe relacje (Jakuba 3:17). Co więcej, jeśli staramy się przestrzegać przykazań Boga, On będzie nam pomagać w rozwijaniu duchowości (Dzieje 5:32).

Dlaczego duchowość jest ważna?

Duchowość „zapewnia życie i pokój” (Rzymian 8:6). Te dary od Boga mają nieocenioną wartość.

Życie. Duchowo usposobionym ludziom Bóg obiecuje życie wieczne (Jana 17:3; Galatów 6:8).
Pokój. Chodzi o pokojowe relacje z Bogiem. Ci, którzy skupiają się wyłącznie na swoich potrzebach fizycznych, ‛stają się wrogami Boga’ (Rzymian 8:7). Poza tym ludzie duchowi otrzymują „pokój Boży, którego ludzki umysł nie jest w stanie pojąć” (Filipian 4:6, 7). Taki wewnętrzny spokój daje im szczęście (Mateusza 5:3).

Jak rozwijać usposobienie duchowe?

Poznaj Boże przykazania i stosuj się do nich. Jak możesz to robić? Czytaj Biblię, która zawiera myśli Boga zapisane przez ludzi ‛pobudzanych duchem świętym’ (2 Piotra 1:21). Wiedza z Biblii pomoże ci wielbić Boga „duchem i prawdą”, czyli zgodnie z kierownictwem Jego świętego ducha i zgodnie z tym, czego On oczekuje (Jana 4:24).
Módl się do Boga o pomoc (Łukasza 11:13). Bóg pomoże ci okazywać cechy człowieka duchowego (Galatów 5:22, 23). Da ci też mądrość do radzenia sobie z problemami w życiu (Jakuba 1:5).
Przebywaj w towarzystwie duchowo usposobionych osób. Będą cię zachęcać do rozwijania duchowości (Rzymian 1:11, 12). Z drugiej strony gdybyś przyjaźnił się z ludźmi, których myślenie nie jest zgodne z zasadami Bożymi, twoje usposobienie duchowe mogłoby na tym ucierpieć (Jakuba 4:4).

Czy muszę należeć do jakiejś religii, żeby być człowiekiem duchowym?

To, że ktoś należy do jakiejś religii, nie oznacza automatycznie, że jest człowiekiem duchowym. Biblia mówi: „Jeśli ktoś myśli, że jest religijny, ale nie panuje nad językiem, to oszukuje samego siebie, a jego oddawanie czci jest daremne” (Jakuba 1:26, przypis).

Ale Biblia wskazuje, że osoby usposobione duchowo powinny oddawać cześć Bogu w sposób, który Mu się podoba. Rozumieją, że jest tylko „jeden duch” — święty duch Boży. Ten duch pobudza ich, żeby wielbili Boga jako „jedno ciało” — zorganizowana grupa ludzi, którzy starają się „zachowywać jedność wynikającą z działania ducha, zespoleni więzią pokoju” (Efezjan 4:1-4).

Błędne poglądy na temat duchowości

Błędny pogląd: Duchowość obejmuje każdą drogę do samorealizacji czy wykorzystania w pełni swojego potencjału.

Fakt: Biblia nie zachęca do samorealizacji bez uwzględniania Boga. Mówi, że ludzie duchowi kierują się w życiu Jego zasadami. Spełniają się i wykorzystują cały swój potencjał, uznając Jehowę za swojego Stwórcę i żyjąc zgodnie z Jego wolą (Psalm 100:3).

Błędny pogląd: Duchowość można rozwijać przez umartwianie się i zadawanie sobie bólu.

Fakt: Okrutne traktowanie swojego ciała jest „samowolnie obraną formą kultu” związaną z „cielesnym sposobem myślenia” (Kolosan 2:18, 23). Biblia łączy duchowość nie z bólem, ale z radością (Przysłów 10:22).

Błędny pogląd: W rozwijaniu duchowości pomaga jakikolwiek kontakt ze światem duchowym, na przykład przez spirytyzm.

Fakt: Spirytyzm opiera się na wierze, że duchy zmarłych mogą komunikować się z żyjącymi. Ale Biblia uczy, że umarli nie są niczego świadomi (Kaznodziei 9:5). Spirytyzm to tak naprawdę kontaktowanie się z duchowymi istotami, które sprzeciwiają się Bogu. Nic więc dziwnego, że ta praktyka „budzi w Jehowie obrzydzenie” i przeszkadza w rozwijaniu usposobienia duchowego (Kapłańska 20:6; Powtórzonego Prawa 18:11, 12).

Błędny pogląd: Wszystkie stworzenia mają wrodzoną duchowość.

Fakt: Wszystko, co stworzył Bóg, przynosi Mu chwałę (Psalm 145:10; Rzymian 1:20). Ale tylko inteligentne stworzenia mogą rozwijać duchowość. Zwierzęta działają pod wpływem instynktu i nie mogą zaprzyjaźnić się z Bogiem. Ich życie skupia się na zaspokajaniu potrzeb fizycznych (2 Piotra 2:12). Dlatego Biblia przeciwstawia duchowość zwierzęcemu myśleniu i zachowaniu (Jakuba 3:15; Judy 19).

a W językach, w których spisano Biblię, słowa tłumaczone na „duch” zasadniczo oznaczają „oddech”. Odnoszą się też do czegoś, co jest niedostrzegalne dla ludzkiego wzroku i co jest przejawem działającej siły. Biblia opisuje Boga jako Najwyższą Istotę Duchową. Człowiek duchowy robi to, co podoba się Bogu, i pozwala, żeby duch święty wpływał na jego życie.

b W Biblii określenie „cieleśni” odnosi się do ludzi, których myślenie i postępowanie skupia się głównie na potrzebach fizycznych. Takie osoby poświęcają Bożym zasadom bardzo mało uwagi, jeśli w ogóle.

c Jehowa to imię Boga wyjawione w Biblii (Psalm 83:18).