Uczeni mają solidne podstawy, by wierzyć w istnienie Jezusa. Encyclopædia Britannica (wydanie z roku 2002) tak komentuje wzmianki o Jezusie i pierwszych chrześcijanach zamieszczone w pismach historyków z I i II wieku n.e.: „Tego rodzaju niezależne doniesienia dowodzą, że w czasach starożytnych nawet przeciwnicy chrystianizmu nigdy nie powątpiewali o historyczności Jezusa. Po raz pierwszy zakwestionowano ją, i to bez dostatecznych podstaw, dopiero pod koniec XVIII wieku, a potem jeszcze w XIX i na początku XX stulecia”.

 W wydanej w roku 2006 książce Jesus and Archaeology (Jezus a archeologia) powiedziano: „Obecnie żaden szanowany naukowiec nie kwestionuje, że Żyd imieniem Jezus, syn Józefa, rzeczywiście żył; większość bez oporów przyznaje, że dzisiaj naprawdę sporo wiemy na temat jego życia i podstawowych nauk”.

 Biblia przedstawia Jezusa w sposób, który potwierdza, że był on postacią historyczną. Podaje imiona jego przodków oraz najbliższych krewnych (Mateusza 1:1; 13:55). Wymienia także dostojników, którzy sprawowali wtedy władzę (Łukasza 3:1, 2). Informacje te pozwalają zweryfikować dokładność relacji biblijnych.