Nieraz nastolatki nie wracają do domu o ustalonej porze. Albo oszukują rodziców, na przykład kłamią lub wymykają się z domu, żeby spotkać się z przyjaciółmi. Co możesz zrobić, jeśli nastoletnie dziecko zawodzi twoje zaufanie?

•  Czy moje nastoletnie dziecko jest zbuntowane?

•  Co, jeśli nastolatek oszukuje?

•  Po czyjej stronie leży wina?

•  Jak mogę pomóc dziecku odzyskać moje zaufanie?

•  Co mówią rodzice

 Niekoniecznie. Biblia mówi: „Głupota tkwi w sercu dziecka” — i nastolatki często dowodzą prawdziwości tego stwierdzenia (Przysłów 22:15). „Decyzje podejmowane przez nastolatków bywają pochopne i niemądre” — przyznaje psycholog Laurence Steinberg. „Spodziewaj się błędów”  a.

 Nie myśl, że celem twojego dziecka jest okazywanie ci nieposłuszeństwa. Badania pokazują, że nastolatki naprawdę przejmują się tym, co o nich myślą rodzice, nawet jeśli nie dają po sobie tego poznać. Chociaż nastolatek może tego nie okazywać, najprawdopodobniej jest zawiedziony swoim postępowaniem — i martwi się tym, że cię zawiódł b.

•    Czy to wina otoczenia? Biblia mówi: „Złe towarzystwo psuje pożyteczne zwyczaje” (1 Koryntian 15:33). Rzeczywiście, znajomi wywierają na nastolatków duży wpływ. Podobnie jest z innymi rzeczami, takimi jak media społecznościowe i reklamy. Jeśli dodatkowo weźmiemy pod uwagę to, że nastolatkom brakuje doświadczenia życiowego, łatwo będzie zrozumieć, dlaczego mogą podejmować niemądre decyzje. Żeby stać się odpowiedzialnymi dorosłymi, muszą jednak nauczyć się brać odpowiedzialność za swoje decyzje.

•    Czy to moja wina? Możesz się zastanawiać, czy nie byłeś zbyt surowy i w ten sposób nie skłoniłeś dziecka do niewłaściwego zachowania. A może czasem myślisz, że byłeś zbyt pobłażliwy i dałeś mu zbyt dużo wolności. Zamiast skupiać się na tym, czy przyczyniłeś się do powstania problemu, zastanów się, co możesz zrobić, żeby go rozwiązać.

•   Panuj nad swoją reakcją. Nastolatek zapewne spodziewa się, że się zdenerwujesz. Dlaczego nie zrobić inaczej? Spokojnie porozmawiaj z nim o przyczynie jego postępowania. Czy był ciekawy? Znudzony? Samotny? Chciał zdobyć przyjaciół? Żadna z tych rzeczy nie usprawiedliwia niewłaściwego postępowania, ale może pomóc tobie — i twojemu dziecku — lepiej zrozumieć, co do niego doprowadziło.

   Zasada biblijna: „Każdy powinien być chętny do słuchania, nieskłonny do mówienia i nieskłonny do gniewu” (Jakuba 1:19).

•   Pomóż dziecku przemyśleć to, co się stało. Zadaj takie pytania: „Czego się nauczyłeś z tego zdarzenia?”, „Jak zachowałbyś się następnym razem w takiej sytuacji?”. Pomoże to dziecku rozwijać umiejętność myślenia i podejmować lepsze decyzje.

   Zasada biblijna: „Upominaj, karć, usilnie zachęcaj. Przejawiaj przy tym cierpliwość i posługuj się sztuką nauczania” (2 Tymoteusza 4:2).

•   Wyciągaj konsekwencje. Przynoszą one najlepszy skutek, gdy mają związek z niewłaściwym zachowaniem. Na przykład jeśli nastolatek zawiódł twoje zaufanie, bo poszedł na wagary z kolegami, możesz na określony czas dać mu szlaban na wyjścia z przyjaciółmi.

   Zasada biblijna: „Co ktoś sieje, to będzie zbierać” (Galatów 6:7).

•   Koncentruj się na tym, jak dziecko może odzyskać twoje zaufanie. To prawda, że nie stanie się to z dnia na dzień. Mimo to nastolatek powinien wiedzieć, że z czasem nadszarpnięte zaufanie można odbudować. Upewnij się, że widzi przysłowiowe światełko w tunelu. Jeśli nastolatek czuje, że nigdy nie odzyska twojego zaufania, może przestać się o to starać.

   Zasada biblijna: „Nie rozdrażniajcie swoich dzieci, żeby nie wpadły w przygnębienie” (Kolosan 3:21).