Badania wskazują, że ludzie, którzy potrafią wyrażać wdzięczność, są szczęśliwsi i zdrowsi, lepiej radzą sobie z problemami i zawierają trwalsze przyjaźnie. Psycholog Robert Emmons zauważa, że wdzięczność „chroni przed destrukcyjnymi uczuciami zazdrości, urazy, chciwości i rozgoryczenia” a.

 A jakie korzyści wdzięczność przynosi dzieciom? Pokazują to trwające cztery lata badania, którymi objęto 700 młodych osób. Wynika z nich, że młodzi, którzy przejawiają wdzięczność, rzadziej ściągają na sprawdzianach, rzadziej sięgają po alkohol i narkotyki i rzadziej sprawiają kłopoty wychowawcze.

•   Postawa „to mi się należy” nie zostawia miejsca na wdzięczność. Wiele dzieci uważa, że dobre rzeczy, które je spotykają, po prostu się im należą. A skoro tak, to po co okazywać wdzięczność.

   Obecnie takie nastawienie jest bardzo powszechne. Matka o imieniu Katherine mówi: „W dzisiejszym świecie na każdym kroku wmawia się nam, że powinniśmy mieć wszystko, na co przyjdzie nam ochota. W mediach bez przerwy pokazuje się rzeczy, na które rzekomo zasługujemy i które powinniśmy dostać przed innymi”.

•   Wdzięczności można uczyć od najmłodszych lat. Kaye zauważa: „Dzieci są podatne na kształtowanie. Uczenie ich dobrych nawyków to jak używanie podpór, które pomagają roślinie prosto rosnąć”.

•   Słowa. Nawet małe dzieci mogą nauczyć się mówić „dziękuję”, kiedy ktoś da im prezent albo zrobi dla nich coś miłego. W miarę dorastania będą coraz bardziej cenić szczodrość innych.

   Zasada biblijna: „Okazujcie się wdzięczni” (Kolosan 3:15).

   „Nasz trzyletni wnuczek bardzo często używa słów ‚dziękuję’ i ‚proszę’. Nauczył się tego od rodziców, którzy dają mu dobry przykład tym, co mówią i robią” (Jeffrey).

•   Zachowanie. Zachęć dziecko, żeby zrobiło kartkę z podziękowaniem dla kogoś, kto wręczył mu prezent. Angażuj też dziecko w różne prace domowe. Pomoże mu to docenić wysiłki, które wkładasz w utrzymywanie porządku w domu.

   Zasada biblijna: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35).

   „Nasze nastoletnie dzieci pomagają przy planowaniu posiłków, gotowaniu i innych pracach domowych. Widzą, ile nas kosztuje dbanie o dom, i nie uważają, że to, co robimy, im się należy” (Beverly).

•   Nastawienie. Tak jak roślina potrzebuje dobrej gleby, żeby rosnąć, tak do rozwijania wdzięczności potrzebna jest pokora. Ludzie pokorni rozumieją, że jeśli chcą coś osiągnąć, potrzebują pomocy innych. I dlatego są wdzięczni za wsparcie, które otrzymują.

   Zasada biblijna: „Z pokorą uważajcie innych za wyższych od siebie. I miejcie na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też sprawy drugich” (Filipian 2:3, 4).

   „Czasami w trakcie kolacji gramy w grę ‚Doceniaj to, co masz’. Każdy po kolei mówi, za co jest wdzięczny. Pomaga nam to unikać samolubnych, negatywnych myśli, a skupiać się na pozytywnych rzeczach i dostrzegać, co inni dla nas robią” (Tamara).

 Wskazówka: Dawaj dobry przykład. Wyrażaj wdzięczność dzieciom i innym ludziom. Kiedy dzieci będą to słyszeć, łatwiej im będzie nauczyć się okazywania wdzięczności.