„Oby Jehowa ci błogosławił i cię strzegł. Oby Jehowa patrzył na ciebie z aprobatą i okazywał ci przychylność. Oby Jehowa zwrócił ku tobie swoją twarz i obdarzył cię pokojem” (Liczb 6:24-26, Przekład Nowego Świata).

 „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem” (Liczb 6:24-26, Biblia Tysiąclecia, wydanie V).

 Te słowa znane są jako kapłańskie błogosławieństwo. Zostały też nazwane Aaronowym błogosławieństwem — od imienia pierwszego izraelskiego arcykapłana (Wyjścia 28:1). Pochodzą one od samego Boga (Liczb 6:22, 23). Polecił On Mojżeszowi: „Powiedz Aaronowi i jego synom: ‚Macie błogosławić Izraelitów takimi słowami’”, a następnie wypowiedział słowa zapisane w Księdze Liczb 6:24-26. Wierni kapłani byli posłuszni temu Bożemu poleceniu. Wysławiali też imię Boże, Jehowa a. W wersecie 27 czytamy: „Wypowiadając te słowa, [kapłani] mają używać mojego imienia, żebym mógł błogosławić Izraelitom”.

 „Oby Jehowa ci błogosławił i cię strzegł”. Jehowa błogosławi swoim sługom, chroniąc ich, udzielając im pouczeń i zapewniając powodzenie (Przysłów 10:22). W Księdze Liczb 6:24-26 użyto zaimków w drugiej osobie liczby pojedynczej (na przykład „ci”, „cię”, „ciebie”). Może to wskazywać, że Bóg pragnął błogosławić nie tylko całemu narodowi, ale też każdemu Izraelicie z osobna.

 „Oby Jehowa patrzył na ciebie z aprobatą i okazywał ci przychylność”. Pierwszą część tego zdania można też przetłumaczyć na: „Oby Jehowa rozpromienił nad tobą swoją twarz”. Te słowa wyrażały prośbę do Boga, żeby okazywał danej osobie uznanie b. W pewnym przekładzie oddano je tak: „Niech Pan się do ciebie uśmiecha” (Liczb 6:25, New International Reader’s Version). Jehowa sprzyja swoim sługom, okazując im życzliwość, współczucie i miłosierdzie (Izajasza 30:18).

 „Oby Jehowa c zwrócił ku tobie swoją twarz i obdarzył cię pokojem”. Jehowa ‛zwraca twarz’ ku swoim sługom, kiedy otacza ich życzliwą troską i udziela im pokoju. Według pewnego opracowania „hebrajskie słowo oznaczające pokój (szalom) nie odnosi się po prostu do braku konfliktów, ale do pomyślności i dobrobytu, zarówno pod względem fizycznym, jak i duchowym”.

 Żeby otrzymać błogosławieństwa wspomniane w tych wersetach, Izraelici musieli być posłuszni Jehowie (Kapłańska 26:3-6, 9). Kiedy tak robili, mogli liczyć na Jego wsparcie. Było to wyraźnie widoczne w czasie rządów niektórych królów, na przykład Salomona czy Ezechiasza (1 Królów 4:20, 25; 2 Kronik 31:9, 10).

 Chociaż chrześcijanie nie są zobowiązani do powtarzania tego błogosławieństwa, mogą wyrażać podobne odczucia, gdy modlą się za innych lub zachęcają współwyznawców (1 Tesaloniczan 5:11, 25). Jehowa się nie zmienia. Zawsze chce błogosławić swoim wiernym sługom i ich chronić. Dlatego prawdziwi chrześcijanie mogą cieszyć się pokojem, mając świadomość, że Jehowa ‛patrzy na nich z aprobatą’.

 Pierwsze dziesięć rozdziałów Księgi Liczb zawiera wskazówki, których Bóg udzielił Izraelitom, kiedy w drodze do Ziemi Obiecanej obozowali przy górze Synaj. Przebywali tam około roku i w tym czasie Jehowa zorganizował ich w naród oraz przekazał im zbiór praw znany jako przymierze Prawa.

 Jehowa powiedział też Mojżeszowi, jak Aaron i jego synowie — którzy zostali wybrani na kapłanów — powinni błogosławić Izraelitów (Liczb 6:22, 23). Właśnie dlatego Aaron i jego potomkowie błogosławili naród słowami z Księgi Liczb 6:24-26. Z czasem stało się zwyczajem, że kapłan powtarzał to błogosławieństwo każdego dnia, kiedy złożono w świątyni ostatnią ofiarę.

 Obejrzyj poniższy film, żeby poznać zarys treści Księgi Liczb.