„Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, których On darzy uznaniem [ludziom dobrej woli]” (Łukasza 2:14 i przypis, Przekład Nowego Świata).

 „Chwała Bogu na wysokości, a na ziemi pokój ludziom, których Bóg sobie upodobał” (Łukasza 2:14, Biblia poznańska).

 Te słowa wysławiania wypowiedzieli aniołowie po narodzinach Jezusa. Wskazują one na to, że osoby, które w niego wierzą, mogą cieszyć się uznaniem Boga i zaznawać pokoju.

 „Chwała Bogu na wysokościach”. To sformułowanie, którego użyli aniołowie, podkreśla, że Bóg jest godny wszelkiej chwały. Słowa te zwracają również uwagę, że narodziny Jezusa i jego służba na ziemi miały bardzo przyczynić się do wysławiania Jehowy a Boga. Na przykład Jezus zawsze podkreślał, że zasługi za to, czego naucza, należy przypisywać Bogu. Przy pewnej okazji powiedział: „To, czego nauczam, pochodzi od Tego, który mnie posłał” (Jana 7:16-18). Kiedy Jezus dokonywał cudów, obserwatorzy „zaczęli wychwalać Boga” (Łukasza 5:18, 24-26; Jana 5:19). Nawet śmierć Jezusa przysporzyła Bogu chwały. Dzięki niej Bóg zrealizuje swoje wspaniałe zamierzenie co do ziemi i napełni ją prawymi ludźmi, którzy będą kochać pokój (Rodzaju 1:28).

 „Na ziemi pokój”. Ten pokój to nie jedynie brak wojny. Obejmuje on wewnętrzny spokój, który jest osiągalny tylko wtedy, gdy ktoś cieszy się uznaniem Boga. Dzięki Jezusowi ludzie mogą nawiązać takie pokojowe relacje z Bogiem (Jakuba 4:8). A jako Król w Królestwie Bożym Jezus zaprowadzi na ziemi całkowity i trwały pokój (Psalm 37:11; Łukasza 1:32, 33).

 „Ludziom, których On darzy uznaniem [ludziom dobrej woli]”. To wyrażenie odnosi się do ludzi, którzy zaznają dobrej woli Boga, czyli Mu się podobają, ponieważ szczerze wierzą w Niego i w tego, którego posłał — Jezusa. Nie odnosi się ono do dobrej woli okazywanej wszystkim ludziom bez względu na ich nastawienie i postępowanie ani też nie nawiązuje do dobrej woli, którą mogą okazywać ludzie. Niektóre przekłady Biblii, takie jak Biblia króla Jakuba, oddają to wyrażenie jako „dobra wola wobec ludzi”. Jednak starsze, bardziej wiarygodne greckie manuskrypty potwierdzają sposób tłumaczenia tego fragmentu w Przekładzie Nowego Świata oraz w wielu innych współczesnych przekładach Pisma Świętego, w których wyrażono tu myśl o pokoju wśród ludzi darzonych przez Boga uznaniem (zobacz „ Łukasza 2:14 w innych przekładach”).

 W 2 rozdziale Ewangelii według Łukasza opisano wczesne lata życia Jezusa na ziemi. Zaraz po jego narodzinach pasterzom, którzy „mieszkali pod gołym niebem i nocą strzegli swoich trzód” b, ukazał się anioł (Łukasza 2:4-8). Oznajmił im „dobrą nowinę, która przyniesie wielką radość”. Powiedział: „Dzisiaj w mieście Dawida urodził się wam wybawca — Chrystus Pan” (Łukasza 2:9-11). Pasterze dowiedzieli się, gdzie znajdą niemowlę, a następnie zobaczyli mnóstwo stworzeń duchowych, które wysławiały Boga. Gdy dotarli do Betlejem, znaleźli Marię i Józefa z małym Jezusem (Łukasza 2:12-16). Opowiedzieli innym o tym, co niezwykłego ich spotkało, i wrócili do swoich stad, „wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli” (Łukasza 2:17-20).

 „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom, których Bóg darzy miłością” (Łukasza 2:14, Współczesny przekład).

 „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie” (Łukasza 2:14, Biblia warszawska)

 „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom, którzy się [Bogu] podobają” (Łukasza 2:14, KUL).

 Obejrzyj poniższy film, żeby poznać zarys treści Ewangelii według Łukasza.