Dzięki pomocy Jehowy powoli zabliźniają się fizyczne i emocjonalne rany sióstr Ludmyły Mozul i Kateryny Rozdorskiej. Ich mężowie, Petro Mozul i Dmytro Rozdorskyj, byli wśród pierwszych Świadków Jehowy, którzy stracili życie na skutek działań wojennych na Ukrainie. Niestety, do tej pory straciliśmy już w ten sposób 34 naszych współwyznawców.

Petro i Ludmyła zostali ochrzczeni w 1994 roku, a małżeństwem byli od 43 lat.

„Współwyznawcy każdego dnia mnie pocieszają” — mówi Ludmyła. „Telefon nie przestaje dzwonić. Do łez wzruszył mnie też list z wyrazami współczucia od ukraińskiego Biura Oddziału”.

Wojna zaczęła się 24 lutego 2022 roku. 67-letni Petro, który był sługą pomocniczym w zborze języka migowego, zginął, gdy 1 marca razem z bliskimi starał się wyjechać z ostrzeliwanego Charkowa.

Tego dnia po kilkudniowym ostrzale artyleryjskim miasto zaczęły bombardować samoloty. Rodzina Petra w 30 minut zebrała niezbędne rzeczy i ruszyła w drogę. Petro i Ludmyła jechali jednym samochodem, a drugim jechał ich syn Ołeksij z żoną Maryną. „Jechaliśmy ulicą przez osiedle mieszkaniowe, gdy wokół nas samoloty rozpoczęły bombardowanie” — opowiada Ludmyła. „Samochód dosłownie tańczył od fal uderzeniowych po eksplozjach”.

Petro gwałtownie skręcił, żeby uniknąć kolizji z samochodem Ołeksija, ale dosięgły go i ciężko raniły odłamki pocisku. On i Ludmyła zostali zabrani do szpitala, gdzie Petro zmarł. Ludmyła była ranna w nogę i brzuch. Ołeksij i Maryna nie odnieśli obrażeń. Ludmyła dowiedziała się o śmierci męża po trzech dniach, gdy została wypisana ze szpitala.

Ludmyła opowiada: „Im więcej myślę o życzliwości Jehowy i Jego wspaniałym zamierzeniu, tym większy spokój odczuwam. Jestem pewna, że w nowym świecie na pewno znowu spotkam mojego męża i muszę tylko doczekać tej radosnej chwili”.

Dmytro i Kateryna byli małżeństwem od ośmiu lat. 8 marca 2022 roku Kateryna ostatni raz usłyszała głos męża — dzwonił on z pracy i powiedział: „Wkrótce będę w domu”.

Kilka godzin później do Kateryny zadzwonił kolega Dmytra z pracy i powiedział, że wszedł on na minę i został zabrany do szpitala. Został zoperowany, ale pięć godzin później zmarł.

Kateryna opowiada, co się działo po tym, jak dowiedziała się o śmierci męża: „Tej nocy Jehowa nie tylko trzymał mnie za rękę, ale wziął mnie na ręce. Czułam, że jest blisko mnie”.

Dmytro miał 28 lat. Został ochrzczony w 2006 roku i usługiwał jako starszy w zborze w obwodzie donieckim.

Tuż po pogrzebie męża Kateryna wyruszyła w 12-godzinną podróż do bezpieczniejszej części Ukrainy. „Pocieszali mnie bracia i siostry z całej Ukrainy i nie tylko. Wlali do mojego serca mnóstwo miłości, która koiła mój ból”.

Dalej opowiada: „Pokrzepia mnie też służba kaznodziejska. (...) Jak zaczynam się czuć naprawdę źle, powtarzam sobie wersety biblijne takie jak Filipian 4:6, 7”.

Jesteśmy przekonani, że Jehowa dalej będzie Źródłem sił i pocieszenia dla naszych kochanych braci i sióstr, którzy w konflikcie na Ukrainie stracili swoich bliskich (Psalm 61:1-3).