لُوقا دی اِنجیل 6:1-49
-
یسوع ”سبت دا مالک“ اے (1-5)
-
سُکے ہتھ والے آدمی نُوں شفا (6-11)
-
باراں رسول (12-16)
-
یسوع تلیم تے شفا دیندا اے (17-19)
-
خوشی تے افسوس دِیاں گلاں (20-26)
-
دُشمناں نال پیار کرنا (27-36)
-
دُوجیاں چوں نُقص کڈھنا غلط اے (37-42)
-
درخت اپنے پھلاں توں پچھانیاں جاندا اے (43-45)
-
پکی نِیہہ والا گھر، نِیہہ دے بغیر گھر (46-49)
6 اِک وار سبت دے دن جدوں یسوع کنک دے کھیتاں وچوں لنگھ رہیا سی تے اوہدے شاگرد کنک دے دانے پُٹن لگ پئے تے ہتھاں نال مل کے اوہناں نُوں کھان لگ پئے۔
2 ایہہ ویکھ کے کجھ فریسیاں نے کہیا: ”تُسی سبت دے دن ناجائز کم کیوں کر رہے او؟“
3 پر یسوع نے اوہناں نُوں کہیا: ”کیہہ تُسی نئیں پڑھیا کہ اوس ویلے داؤد نے کیہہ کیتا جدوں اوہنوں تے اوہدے ساتھیاں نُوں بُھکھ لگی ہوئی سی؟
4 جدوں اوہ خدا دے گھر گیا تے اوہنوں نذرانے دِیاں روٹیاں ملیاں تے اوہنے کھادیاں تے اپنے ساتھیاں نُوں وی دِتیاں بھانویں کہ کاہناں دے علاوہ کسے لئی وی اوہ روٹیاں کھانا جائز نئیں سی۔“
5 فیر اوہنے اوہناں نُوں کہیا: ”انسان دا بیٹا سبت دا مالک اے۔“
6 اِک ہور سبت دے دن اوہ عبادتگاہ چ جا کے تلیم دین لگ پیا۔ اوتھے اِک بندہ سی جدا سجا ہتھ سُکیا* ہویا سی۔
7 شریعت دے عالم تے فریسی یسوع تے اِلزام لان دا کوئی نہ کوئی بہانہ لبھ رہے سن۔ ایس لئی اوہناں دِیاں نظراں اوہدے تے لگیاں ہوئیاں سن تاکہ اوہ ویکھن کہ کیہہ اوہ سبت دے دن شفا دَوے گا یاں نئیں۔
8 پر یسوع نُوں پتہ سی کہ اوہ کیہہ سوچ رہے نیں۔ ایس لئی اوہنے اوس سُکے ہتھ والے بندے نُوں کہیا: ”اُٹھ کے ایتھے وچکار کھلو جا۔“ اوہ بندہ آ کے وچکار کھلو گیا۔
9 یسوع نے اوہناں نُوں کہیا: ”مَیں توانوں پچھنا واں، سبت دے دن کیہہ کرنا جائز اے؟ چنگا کم یاں بھیڑا کم؟ کسے دی جان بچانا یاں کسے دی جان لینا؟“
10 یسوع نے آلے دَوالے لوکاں وَل ویکھیا تے فیر اوس بندے نُوں کہیا: ”اپنا ہتھ اَگے کر۔“ اوہنے اپنا ہتھ اَگے کیتا تے اوہ بالکل ٹھیک ہو گیا۔
11 پر شریعت دے عالم تے فریسی غصے چ پاگل ہو گئے تے آپس چ صلاح کرن لگ پئے کہ یسوع نال کیہہ کیتا جائے۔
12 اِک دن یسوع دُعا کرن لئی پہاڑ تے گیا تے ساری رات خدا کولوں دُعا کردا رہیا۔
13 جدوں سویر ہوئی تے یسوع نے اپنے شاگرداں نُوں بلایا تے اوہناں وچوں ایہناں 12 نُوں چُنیا تے اپنے رسول کہیا:
14 شمعون جدا ناں اوہنے پطرس وی رکھیا، اوہدا بھرا اندریاس، یعقوب، یوحنا، فِلپّس، برتُلمائی،
15 متی، توما، حلفئی دا پُتر یعقوب، شمعون جنہوں ”جوشیلا“ کہیا جاندا اے،
16 یعقوب دا پُتر یہوداہ تے یہوداہ اِسکریوتی جنہے غداری کیتی۔
17 فیر اوہ اوہناں نال پہاڑ توں تھلے اُتر کے اِک پدھری جگہ تے کھلو گیا۔ اوتھے اوہدے بوہت سارے شاگرد آئے ہوئے سن۔ ایہدے علاوہ یہودیہ دے پورے علاقے، یروشلم تے سمندر دے نیڑے صور تے صیدا دے علاقے چوں وی بوہت سارے لوک اوہدیاں گلاں سُنن تے اپنیاں بیماریاں توں شفا پان لئی آئے ہوئے سن۔
18 ایتھوں تک کہ اوہنے اوہناں لوکاں نُوں وی ٹھیک کر دِتا جنہاں نُوں باغی فرشتے چِمبڑے ہوئے سن۔
19 سارے لوک اوہنوں چُھون دی کوشش کر رہے سن کیونکہ اوہدے وچوں طاقت نکلدی سی جدے ذریعے سارے بیمار ٹھیک ہو جاندے سن۔
20 فیر اوہنے اپنے شاگرداں وَل ویکھیا تے کہیا:
”خوش او تُسی جیہڑے غریب او کیونکہ خدا دی بادشاہی تواڈی اے۔
21 خوش او تُسی جیہڑے ہُن بُھکھے او کیونکہ تُسی رَج جاؤ گے۔
خوش او تُسی جیہڑے ہُن روندے او کیونکہ تُسی ہسو گے۔
22 خوش او تُسی جدوں انسان دے بیٹے دے شاگرد ہون دی وجہ توں لوک تواڈے توں نفرت کردے نیں، تواڈے نال تعلق توڑ لیندے نیں، تواڈی بےعزتی کردے نیں تے توانوں بھیڑا کہہ کے بدنام کردے نیں۔
23 اصل چ اوہناں دے پیو دادیاں نے وی نبیاں نال ایہی سلوک کیتا سی۔ ایس لئی اوس دن خوش ہووو سگوں خوشی نال نچو کیونکہ توانوں اسمان تے وڈا اَجر ملے گا۔
24 پر تُسی جیہڑے امیر او، تواڈے تے افسوس کیونکہ توانوں تواڈے حصے دا آرام تے سکون مِل گیا اے۔
25 تُسی جیہڑے ہُن رَجے ہوئے او، تواڈے تے افسوس کیونکہ تُسی بُھکھے ہو جاؤ گے۔
تُسی جیہڑے ہُن ہسدے او، تواڈے تے افسوس کیونکہ تُسی رووو پِٹو گے۔
26 جدوں لوک تواڈی تعریف کردے نیں تے تواڈے تے افسوس کیونکہ اوہناں دے پیو دادیاں نے وی جھوٹھے نبیاں دِیاں تعریفاں کیتیاں سن۔
27 پر تُسی جیہڑے سُن رہے او، مَیں توانوں کہنا واں کہ اپنے دُشمناں نال محبت کردے رہوو تے جیہڑے تواڈے توں نفرت کردے نیں، اوہناں نال بھلائی کرو۔
28 جیہڑے توانوں بددُعا دیندے نیں، اوہناں لئی برکت منگو تے جیہڑے تواڈی بےعزتی کردے نیں، اوہناں لئی دُعا کرو۔
29 جیہڑا تیری اِک گل تے چنڈ مارے، دُوجی وی اوہدے وَل کر دے تے جیہڑا تیری چادر لے لوے، تُوں اوہنوں اپنا کُرتا لین توں وی نہ روک۔
30 جے کوئی تیرے کولوں کجھ منگدا اے تے اوہنوں دے دے تے جیہڑا تیریاں چیزاں کھو لیندا اے، اوہدے کولوں اپنیاں چیزاں واپس نہ منگ۔
31 نالے جیس طرحاں تُسی چاہندے او کہ دُوجے تواڈے نال پیش آن، تُسی وی اوہناں نال اوسے طرحاں پیش آؤ۔
32 جے تُسی صرف اوہناں نال ای محبت کردے او جیہڑے تواڈے نال محبت کردے نیں تے ایہہ کیہڑی وڈی گل اے؟ گُناہگار وی تے اوہناں لوکاں نال محبت کردے نیں جیہڑے اوہناں نال محبت کردے نیں
33 تے جے تُسی اوہناں نال بھلائی کردے او جیہڑے تواڈے نال بھلائی کردے نیں تے ایہہ کیہڑی وڈی گل اے؟ گُناہگار وی تے اِنج کردے نیں۔
34 نالے جے تُسی اوہناں نُوں قرضہ* دیندے او جنہاں کولوں توانوں واپس مِلن دی امید ہوندی اے تے ایہہ کیہڑی وڈی گل اے؟ گُناہگار وی تے اوہناں نُوں قرضہ دیندے نیں جیہڑے اوہناں نُوں پورے پیسے واپس کر سکدے نیں۔
35 پر تُسی اپنے دُشمناں نال محبت کردے رہوو، لوکاں نال بھلائی کردے رہوو تے قرضہ دیندے ویلے واپس مِلن دی امید نہ رکھو۔ فیر توانوں وڈا اَجر ملے گا تے تُسی اپنے آپ نُوں خدا تعالیٰ دے پُتر ثابت کرو گے کیونکہ اوہ ناشکرے تے بھیڑے لوکاں تے وی بڑی مہربانی کردا اے۔
36 رحمدل ہووو جیویں تواڈا اسمانی باپ رحمدل اے۔
37 ایہدے علاوہ دُوجیاں چوں نُقص کڈھنا چھڈ دَوو، فیر تواڈے چوں وی نُقص نئیں کڈھیا جائے گا۔ دُوجیاں تے اِلزام لانا چھڈ دَوو، فیر تواڈے تے وی اِلزام نئیں لایا جائے گا۔ دُوجیاں نُوں معاف کردے رہوو، فیر توانوں وی معاف کیتا جائے گا۔
38 دُوجیاں نُوں دیندے رہوو، فیر لوک توانوں وی دین گے۔ اوہ پیمانے نُوں دَب دَب کے، ہلا ہلا کے تے چنگی طرحاں بھر بھر کے تواڈی جھولی چ پان گے کیونکہ جیس حساب نال تُسی دُوجیاں نُوں ناپ کے دیندے او، اوہ وی توانوں اوسے حساب نال ناپ کے دین گے۔“
39 فیر اوہنے اوہناں نُوں اِک مثال دِتی: ”کیہہ اِک اَنھا دُوجے اَنھے نُوں راہ وکھا سکدا اے؟ کیہہ اِنج اوہ دونویں ٹوئے چ نئیں ڈِگ پین گے؟
40 شاگرد اپنے اُستاد نالوں وڈا نئیں ہوندا۔ پر جیس شاگرد نُوں چنگی طرحاں سکھایا جاندا اے، اوہ اپنے اُستاد ورگا بن جاندا اے۔
41 تُوں اپنے بھرا دی اَکھ چ پئے ککھ نُوں تے ویکھنا ایں، پر اپنی اَکھ چ پئے شہتیر نُوں کیوں نئیں ویکھدا؟
42 بھلا تُوں اپنے بھرا نُوں ایہہ کیویں کہہ سکنا ایں: ”بھراوا، لیا مَیں تیری اَکھ وچوں ککھ کڈھ دَواں“ جد کہ تینوں نظر نئیں آندا کہ تیری اپنی اَکھ وچ شہتیر اے۔ اَے پاکھنڈی، پہلے اپنی اَکھ وچوں تے شہتیر نُوں کڈھ فیر تینوں صاف نظر آئے گا کہ تُوں اپنے بھرا دی اَکھ وچوں ککھ کیویں کڈھنا اے۔
43 کوئی وی چنگا درخت خراب پھل نئیں دے سکدا تے نہ ای کوئی خراب درخت چنگا پھل دے سکدا اے۔
44 ہر درخت دی پچھان اوہدے پھل توں ہوندی اے۔ کیہہ کنڈیاں والیاں جھاڑیاں توں لوکاں نُوں اِنجیر یاں انگور مِل سکدے نیں؟
45 اِک چنگا انسان اپنے دل دے چنگے خزانے چوں چنگیاں چیزاں کڈھدا اے جد کہ اِک بھیڑا انسان اپنے دل دے بھیڑے خزانے چوں بھیڑیاں چیزاں کڈھدا اے کیونکہ جو کجھ دل چ بھریا ہوندا اے، اوہی مُونہہ چوں نکلدا اے۔
46 تُسی مینوں ”مالک، مالک“ کیوں کہندے او جد کہ میریاں گلاں تے عمل ای نئیں کردے؟
47 مَیں توانوں کہنا واں کہ جیہڑا وی میرے کول آندا اے تے میریاں گلاں سُن کے اوہناں تے عمل کردا اے، اوہ اوس بندے ورگا اے
48 جنہے اپنا گھر بنان لئی گہرائی تک کھدائی کیتی تے چٹان تے اوہدی نِیہہ رکھی۔ فیر جدوں سیلاب آیا تے پانی بڑے زور نال اوس گھر نال ٹکرایا پر اوہنوں ہلا نہ سکیا کیونکہ گھر دی نِیہہ بڑی پکی سی۔
49 پر جیہڑا میریاں گلاں نُوں سُن کے اوہناں تے عمل نئیں کردا، اوہ اوس بندے ورگا اے جنہے اپنے گھر دی نِیہہ نئیں رکھی۔ فیر جدوں دریا زور نال گھر نال ٹکرایا تے اوہ فوراً ڈِگ کے ملبے دا ڈھیر بن گیا۔“
