بله،‏ شیطان واقعاً وجود دارد.‏ او یک موجود روحی است که بسیار بد و شریر شد و در مقابل خداوند سرکشی کرد.‏ در کتاب مقدس آمده که او «حکمران این دنیا» است.‏ (‏یوحنا ۱۴:‏۳۰‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏؛‏ افسسیان ۶:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ شخصیت او در کتاب مقدس توسط این عنوان‌ها آشکار شده است:‏

•   شیطان،‏ که به معنی ‹مخالفت‌کننده› می‌باشد.‏ (‏ایوب ۱:‏۶‏)‏

•   ابلیس،‏ که به معنی ‹تهمت‌زن› می‌باشد.‏ (‏مکاشفه ۱۲:‏۹‏)‏

•   مار،‏ که در بعضی جاهای کتاب مقدس یک سمبول برای ‹فریبکار› است.‏ (‏۲ قرنتیان ۱۱:‏۳‏)‏

•   وسوسه‌کننده.‏ (‏متی ۴:‏۳‏)‏

•   دروغگو.‏ (‏یوحنا ۸:‏۴۴‏)‏

شیطان یک بدی در درون انسان نیست

 بعضی‌ها فکر می‌کنند که شیطان فقط یک خصوصیت شریرانه در درون انسان است.‏ اما جالب است که در کتاب مقدس یک گفتگو بین خداوند و شیطان آمده است.‏ خداوند کامل است و در او هیچ بدی وجود ندارد که به حیث شیطان با او گپ بزند.‏ (‏تثنیه ۳۲:‏۴؛‏ ایوب ۲:‏۱-‏۶‏)‏ عیسی مسیح هم کامل و بی‌گناه بود،‏ اما طبق کتاب مقدس شیطان کوشش کرد که او را وسوسه کند.‏ (‏متی ۴:‏۸-‏۱۰؛‏ ۱ یوحنا ۳:‏۵‏)‏ پس کتاب مقدس واضح نشان می‌دهد که شیطان یک موجود واقعی است و نه یک خصوصیت شریرانه.‏

 ولی باز هم بسیاری باور ندارند که شیطان واقعاً وجود دارد.‏ از این نباید تعجب کرد چرا که کتاب مقدس می‌گوید که شیطان کوشش می‌کند انسان‌ها را فریب بدهد تا به اهدافش برسد.‏ (‏۲ تسالونیکیان ۲:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ یکی از بزرگ‌ترین نیرنگ‌های شیطان این است که انسان‌ها باور کنند که او هیچ وجود ندارد و در این کار کامیاب هم شده است.‏ (‏۲ قرنتیان ۴:‏۴‏)‏

  تصور غلط:‏ لوسیفِر یک نام دیگر برای شیطان است.‏

 حقیقت این است:‏ کلمهٔ عبری که در بعضی از ترجمه‌های کتاب مقدس ‹‏لوسیفِر‏› ترجمه شده به معنای «درخشان» است.‏ (‏اشعیا ۱۴:‏۱۲‏)‏ این لقب برای پادشاهان امپراتوری بابل که خداوند آن‌ها را به‌خاطر غرورشان حقیر ساخت،‏ استفاده شده است.‏ (‏اشعیا ۱۴:‏۴،‏ ۱۳-‏۲۰‏)‏ امپراتوریِ بابل سقوط کرد و لقب «درخشان» یک طعنه به پادشاه آن بود.‏

  نظر غلط:‏ شیطان همکار خداوند است و خداوند از او استفاده می‌کند که انسان‌ها را آزمایش کند.‏

 حقیقت این است:‏ شیطان دشمن خداوند است و نه همکار او.‏ شیطان به ضد هر کسی است که خداوند را خدمت می‌کند و کوشش می‌کند آن‌ها را پیش خداوند بدنام کند.‏ (‏۱ پترُس ۵:‏۸؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۰‏)‏