Świadkowie Jehowy nie obchodzą urodzin, ponieważ uważają, że zwyczaj ten nie podoba się Bogu. Chociaż Biblia nie zawiera wyraźnego prawa zakazującego świętowania urodzin, pomaga zrozumieć, co się za nimi kryje i jak na tę sprawę zapatruje się Bóg. Rozważmy cztery wchodzące w grę czynniki oraz zasady biblijne, które się do nich odnoszą.

1.   Obchodzenie urodzin ma pogańskie korzenie. Według pewnego opracowania zwyczaj ten wywodzi się z poglądu, że w dniu urodzin danej osoby „złe duchy i siły mogą zaatakować solenizanta” i że „obecność przyjaciół oraz składanie życzeń zapewnia mu ochronę” ​(Funk & Wagnalls Standard Dictionary of Folklore, Mythology, and Legend). A inna książka podaje, że w starożytności rejestry urodzin były niezbędne „do stawiania horoskopu” opartego na „tajemnej nauce — astrologii”. Następnie dodano, że „w ludowych wierzeniach świeczki urodzinowe mają szczególną siłę magiczną w spełnianiu życzeń” ​(Ralph i Adelin Lintonowie, The Lore of Birthdays).

    Tymczasem Biblia potępia magię, wróżbiarstwo, spirytyzm i tym podobne rzeczy (Powtórzonego Prawa 18:14; Galatów 5:19-21). Jednym z powodów, dla których Bóg wydał niepomyślny osąd na mieszkańców starożytnego Babilonu, było właśnie paranie się przez nich astrologią, będącą formą wróżenia (Izajasza 47:11-15). Świadkowie Jehowy nie sprawdzają drobiazgowo pochodzenia każdego zwyczaju, jednak nie lekceważą wyraźnych wskazówek Pisma Świętego.

2.   Pierwsi chrześcijanie nie obchodzili urodzin. W dziele The World Book Encyclopedia nadmieniono, że pierwsi chrześcijanie „uważali świętowanie czyichkolwiek urodzin za obyczaj pogański”. Jak wynika z Biblii, apostołowie i inni uczniowie Jezusa dali wzór, którego powinni się trzymać wszyscy chrześcijanie (2 Tesaloniczan 3:6).

3.   Jedynym wydarzeniem, które nakazano chrześcijanom upamiętniać, nie są urodziny, lecz śmierć — śmierć Jezusa (Łukasza 22:17-20). Nic w tym dziwnego, skoro Biblia mówi, że lepszy jest „dzień śmierci niż dzień narodzin” ​(Kaznodziei 7:1). Gdy ziemskie życie Jezusa dobiegło końca, wyrobił on sobie u Boga dobre imię, przez co dzień jego śmierci stał się ważniejszy niż dzień jego narodzin (Hebrajczyków 1:4).

4.   Biblia nie wspomina, by jakikolwiek sługa Boży świętował urodziny. Nie jest to jakieś przeoczenie, ponieważ donosi ona o dwóch przyjęciach urodzinowych zorganizowanych przez osoby, które nie służyły Bogu. Ale oba wydarzenia ukazano w złym świetle (Rodzaju 40:20-22; Marka 6:21-29).

 Rodzice będący Świadkami, podobnie jak wszyscy dobrzy ojcowie i matki, wyrażają miłość swoim dzieciom przez cały rok — między innymi dają im prezenty i urządzają spotkania w miłym towarzystwie. Starają się naśladować doskonały przykład Boga, który w naturalny sposób daje dobre rzeczy swym dzieciom (Mateusza 7:11). Dzieci z rodzin Świadków nie czują się pokrzywdzone, a dowodzą tego poniższe wypowiedzi:

•   „Prezent sprawia najwięcej radości, gdy się go nie spodziewasz” ​(12-letnia Tammy).

•   „Chociaż nie dostaję prezentów na urodziny, rodzice kupują mi je z innych okazji. Robią mi wtedy niespodziankę i dlatego mi się to podoba” ​(11-letni Gregory).

•   „Czy myśli pani, że dziesięć minut zabawy, parę ciastek i piosenka to już przyjęcie? Powinna pani przyjść do mojego domu i zobaczyć, jak wygląda prawdziwe przyjęcie!” ​(6-letni Eric).