1 Koryntian 9:1-27
9 Czy nie jestem człowiekiem wolnym? Czy nie jestem apostołem? Czy nie widziałem Jezusa, naszego Pana?+ Czy wy nie jesteście owocem mojej pracy dla Pana?
2 Jeżeli nawet nie jestem apostołem dla innych, to dla was z całą pewnością tak! Bo niczym pieczęć potwierdzacie, że naprawdę jestem apostołem Pana.
3 Tym, którzy mnie krytykują, mówię na swoją obronę:
4 Czy nie mamy prawa jeść i pić?
5 Czy nie mamy prawa zabierać ze sobą wierzącej żony*+, jak to czynią pozostali apostołowie, bracia Pana+ i Kefas*?+
6 I czy tylko Barnabas+ i ja mamy zarabiać na utrzymanie?
7 Który żołnierz pełni służbę na własny koszt? Kto sadzi winnicę, a nie je z niej owoców?+ Albo kto pasie trzodę, a nie pije mleka, które ona daje?
8 Czy przedstawiam tu tylko ludzki punkt widzenia? Czy nie mówi tego również Prawo*?
9 Przecież w Prawie Mojżeszowym napisano: „Nie nakładaj bykowi kagańca, gdy młóci ziarno”+. Czy to o byki Bóg się martwi?
10 Czy nie mówi tego ze względu na nas? Właśnie ze względu na nas to napisano, bo i oracz, i młócący powinien pracować w nadziei, że otrzyma swoją część.
11 Jeżeli zasialiśmy wśród was dobra duchowe, to czy to zbyt wiele, żebyśmy korzystali* z waszych dóbr materialnych?+
12 Jeżeli inni mają prawo domagać się tego od was, to czy tym bardziej nie my? Mimo to nie skorzystaliśmy z tego prawa+, ale znosimy wszystko, żeby w żaden sposób nie utrudniać głoszenia dobrej nowiny o Chrystusie+.
13 Czy nie wiecie, że ci, którzy pełnią święte obowiązki w świątyni, otrzymują żywność ze świątyni, a ci, którzy stale usługują przy ołtarzu, otrzymują część z ofiar składanych na ołtarzu?+
14 Tak samo Pan zarządził, żeby ci, którzy głoszą dobrą nowinę, żyli z dobrej nowiny+.
15 Ale ja nie skorzystałem z żadnego z tych postanowień+. Wcale nie napisałem tego, żeby to odniesiono do mnie, bo wolałbym raczej umrzeć, niż... Żaden człowiek nie pozbawi mnie powodu do dumy!+
16 Jeśli głoszę dobrą nowinę, nie jest to dla mnie powód do dumy, bo to mój obowiązek. Biada mi, gdybym nie głosił dobrej nowiny!+
17 Jeżeli robię to chętnie, mam nagrodę, a jeśli nawet wbrew własnej woli, to i tak to robię, bo nałożono na mnie odpowiedzialność*+.
18 Co więc jest moją nagrodą? To, że przekazuję dobrą nowinę bez żadnego wynagrodzenia, nie nadużywając swojego prawa* związanego z jej głoszeniem.
19 Bo chociaż jestem człowiekiem wolnym, uczyniłem siebie niewolnikiem wszystkich, żeby pozyskać jak najwięcej osób.
20 Dla Żydów stałem się jak Żyd, żeby pozyskać Żydów+. Dla przestrzegających Prawa stałem się jak przestrzegający Prawa — chociaż mu nie podlegam — żeby również ich pozyskać+.
21 Dla tych, którzy nie mają Prawa, stałem się jak ten, który nie ma Prawa — choć w oczach Boga nie jestem bez prawa, lecz podlegam prawu Chrystusa+ — żeby również ich pozyskać.
22 Dla słabych stałem się słaby, żeby pozyskać słabych+. Stałem się wszystkim dla najróżniejszych ludzi, żeby w miarę możliwości choć niektórych wybawić.
23 Wszystko to robię ze względu na dobrą nowinę, żeby dzielić się nią z innymi+.
24 Czy nie wiecie, że w wyścigu biegną wszyscy zawodnicy, ale tylko jeden zdobywa nagrodę? Tak biegnijcie, żeby ją zdobyć+.
25 Każdy uczestnik zawodów* we wszystkim przejawia panowanie nad sobą. Rzecz jasna oni robią to po to, żeby otrzymać koronę, która może się zniszczyć+, a my — koronę niezniszczalną+.
26 Dlatego nie biegnę tak, jakbym nie znał celu+. Nie zadaję ciosów tak, jakbym uderzał powietrze.
27 Biję pięściami* swoje ciało+ i prowadzę je jak niewolnika, żebym — choć głosiłem innym — sam przypadkiem nie został zdyskwalifikowany*.
