1 Kronik 17:1-27

  • Dawid nie zbuduje świątyni (1-6)

  • Przymierze z Dawidem co do królestwa (7-15)

  • Modlitwa dziękczynna Dawida (16-27)

17  Kiedy tylko król Dawid zamieszkał w swoim domu*, rzekł do proroka Natana+: „Ja mieszkam w domu z cedrów+, podczas gdy Arka Przymierza Jehowy znajduje się w namiocie”+. 2  Natan odrzekł Dawidowi: „Rób wszystko, co nakazuje ci serce, bo prawdziwy Bóg jest z tobą”. 3  Tej nocy Bóg przemówił do Natana: 4  „Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: ‚Oto co mówi Jehowa: „To nie ty zbudujesz mi dom, w którym zamieszkam+. 5  Od dnia, gdy wyprowadziłem Izraela z Egiptu, aż do dzisiaj nie mieszkałem w domu, ale ciągle wędrowałem od namiotu do namiotu, od przybytku do przybytku*+. 6  Czy przez cały ten czas, kiedy wędrowałem z Izraelitami, choćby raz zapytałem jakiegokolwiek z sędziów Izraela, których wyznaczyłem na pasterzy swojego ludu: ‚Dlaczego nie zbudowaliście mi domu z cedrów?’?”’. 7  „Powiesz mojemu słudze Dawidowi: ‚Tak mówi Jehowa, Bóg Zastępów: „Zabrałem cię z pastwiska, gdzie pilnowałeś owiec, żebyś został wodzem mojego ludu, Izraela+. 8  Będę z tobą, dokądkolwiek pójdziesz+, i usunę* z twojej drogi wszystkich twoich nieprzyjaciół+. Rozsławię twoje imię i będzie ono jak imię wielkich tej ziemi+. 9  Przydzielę miejsce swojemu ludowi, Izraelowi, i tam go osiedlę. Będzie tam mieszkać i nikt go nie będzie więcej niepokoił. Niegodziwi nie będą go już uciskać*, jak to robili w przeszłości+ — 10  od czasów sędziów, których nad nim ustanowiłem+. I poskromię wszystkich twoich wrogów+. Oświadczam ci też: ‚Jehowa zapewni panowanie twojemu rodowi*’. 11  „‚„Gdy twoje dni dobiegną kresu i odejdziesz do swoich praojców, ustanowię królem twojego potomka*, jednego z twoich synów+, i utwierdzę jego władzę królewską+. 12  To on zbuduje mi dom+, a ja utwierdzę jego tron na zawsze+. 13  Stanę się dla niego ojcem, a on stanie się dla mnie synem+. Nie przestanę mu okazywać lojalnej miłości+, jak przestałem ją okazywać temu, który był przed tobą+. 14  Postawię go w swoim domu i w swoim królestwie na zawsze+ i jego tron pozostanie na wieki”’”+. 15  Natan przekazał Dawidowi wszystkie te słowa i całą tę wizję. 16  Wtedy król Dawid usiadł przed Jehową i powiedział: „Kim ja jestem, Jehowo Boże? I czym jest mój ród, że tyle już dla mnie zrobiłeś?+ 17  A robisz jeszcze więcej, Boże, bo teraz mówisz, co spotka ród Twojego sługi w dalekiej przyszłości+. Jehowo Boże, spojrzałeś na mnie jak na człowieka, który zasługuje na wywyższenie*. 18  Co więcej może Ci powiedzieć Twój sługa Dawid o otrzymanym zaszczycie, skoro Ty sam dobrze znasz swojego sługę?+ 19  Jehowo, ze względu na swego sługę i zgodnie z tym, co postanowiłeś w swoim sercu*, uczyniłeś wszystkie te wielkie rzeczy i ujawniłeś swoją wspaniałość+. 20  O Jehowo, wszystko, co słyszeliśmy, potwierdza, że nie ma nikogo takiego jak Ty+ i nie ma Boga oprócz Ciebie+. 21  Jaki inny naród na ziemi jest podobny do Twojego ludu, Izraela?+ Ty, prawdziwy Boże, wykupiłeś go i uczyniłeś swoim ludem+. Dokonując czynów wielkich, budzących lęk i podziw, rozsławiłeś swoje imię+, bo ze względu na swój lud, który wykupiłeś z Egiptu, wypędziłeś narody+. 22  Uczyniłeś Izraela swoim ludem na wieki+ i stałeś się, Jehowo, jego Bogiem+. 23  A teraz, Jehowo, niech obietnica dotycząca Twojego sługi i jego rodu pozostanie niezmienna na wieki. Zechciej uczynić tak, jak powiedziałeś+. 24  Niech Twoje imię trwa* i będzie wywyższane+ po wieczne czasy, żeby mówiono: ‚Jehowa, Bóg Zastępów, Bóg Izraela, naprawdę jest Bogiem dla Izraela’. Niech ród Twojego sługi Dawida zostanie umocniony przed Tobą+. 25  Boże mój, wyjawiłeś swojemu słudze, że postanowiłeś zapewnić panowanie jego rodowi*. Dlatego Twój sługa śmiało zwraca się do Ciebie w tej modlitwie. 26  Jehowo, Ty jesteś prawdziwym Bogiem i obiecałeś te dobrodziejstwa swojemu słudze. 27  Zechciej więc błogosławić jego rodowi, żeby trwał przed Tobą na zawsze, bo to, czemu błogosławisz, Jehowo, będzie błogosławione na wieki”.

Przypisy

Lub „pałacu”.
Może to oznaczać „z jednego miejsca, gdzie postawiono namiot, do drugiego i z jednego miejsca pobytu do drugiego”.
Dosł. „odetnę”.
Lub „niszczyć”.
Lub „zbuduje ci dom”.
Dosł. „nasienie”.
Lub „człowieka na wysokim stanowisku”.
Lub „zgodnie ze swoją wolą”.
Lub „okaże się wierne”.
Lub „zbudować mu dom”.