2 Królów 13:1-25
13 W 23 roku panowania Jehoasza+, syna Achazjasza+, króla Judy, królem Izraela został Jehoachaz, syn Jehu+. Panował w Samarii 17 lat.
2 Robił to, co złe w oczach Jehowy, i ciągle popełniał grzechy, do których Jeroboam, syn Nebata, nakłonił Izraela+. Nie porzucił ich.
3 Jehowa zapłonął więc gniewem+ na Izraelitów+ i wydał ich w ręce Chazaela+, króla Syrii, i Ben-Hadada+, syna Chazaela, którzy przez cały czas ich uciskali.
4 Z czasem Jehoachaz zaczął błagać Jehowę o łaskę* i Jehowa go wysłuchał, bo widział cierpienie, które król Syrii sprowadził na Izraela+.
5 Jehowa dał Izraelitom wybawcę+, żeby wyzwolił ich spod ucisku Syrii. Dzięki temu mogli oni mieszkać w swoich domach tak jak wcześniej*.
6 (Jednak nie odstąpili od grzechów domu Jeroboama, do których nakłonił on Izraela+. Trwali* w tych grzechach i święty pal*+ dalej stał w Samarii).
7 Z armii Jehoachaza pozostało tylko 50 jeźdźców, 10 rydwanów i 10 000 żołnierzy piechoty, bo król Syrii ich wytracił+, podeptał jak pył opadający na ziemię podczas młocki+.
8 Pozostałe fakty z życia Jehoachaza — jego potęgę i wszystko, co uczynił — opisano w Księdze Dziejów Królów Izraela.
9 Potem Jehoachaz spoczął ze swoimi praojcami i pochowano go w Samarii+, a władzę po nim objął jego syn Jehoasz.
10 Jehoasz+, syn Jehoachaza, został królem Izraela w 37 roku panowania Jehoasza, króla Judy. Panował w Samarii 16 lat.
11 Robił to, co złe w oczach Jehowy. Nie odstąpił od żadnego z grzechów, do których Jeroboam, syn Nebata, nakłonił Izraela+. Trwał* w tych grzechach.
12 Pozostałe fakty z życia Jehoasza — jego potęgę, wszystko, co uczynił, oraz to, jak walczył z Amacjaszem, królem Judy+ — opisano w Księdze Dziejów Królów Izraela.
13 Jehoasz spoczął ze swoimi praojcami, a tron po nim objął Jeroboam*+. Jehoasz został pochowany w Samarii z królami Izraela+.
14 Kiedy Elizeusz+ zapadł na chorobę, na którą później umarł, przyszedł do niego Jehoasz, król Izraela, i zaczął nad nim płakać. Mówił: „Mój ojcze, mój ojcze! Widzę rydwan Izraela i jego konnicę!”+.
15 Elizeusz odezwał się do niego: „Weź łuk i strzały”. Wziął więc łuk i strzały.
16 Wtedy powiedział do króla Izraela: „Przyłóż ręce do łuku”. Król tak zrobił, a Elizeusz położył swoje ręce na jego rękach.
17 Rzekł: „Otwórz okno na wschód”. Ten je otworzył. Elizeusz polecił: „Strzelaj!”. I on strzelił. Wtedy Elizeusz powiedział: „Strzała zwycięstwa* Jehowy, strzała zwycięstwa nad Syrią! Doszczętnie rozbijesz Syrię pod Afekiem”+.
18 Powiedział jeszcze: „Weź strzały”. I ten je wziął. Wtedy Elizeusz rzekł do króla Izraela: „Uderzaj o ziemię”. Uderzył trzy razy i przestał.
19 Sługa prawdziwego Boga oburzył się na niego: „Trzeba było uderzyć pięć albo sześć razy! Wtedy rozbiłbyś Syrię doszczętnie, ale teraz pokonasz ją tylko trzy razy”+.
20 Po jakimś czasie Elizeusz umarł i został pochowany. A na początku roku* kraj najeżdżały moabskie oddziały grabieżców+.
21 Pewnego razu oddział grabieżców zobaczyli ludzie, którzy grzebali jakiegoś człowieka. Szybko wrzucili ciało do grobowca Elizeusza i uciekli. Kiedy ciało dotknęło kości Elizeusza, człowiek ten ożył+ i stanął na nogach.
22 Chazael+, król Syrii, gnębił Izraelitów+ przez wszystkie dni Jehoachaza.
23 Ale Jehowa okazywał im łaskę i miłosierdzie+ i nie opuścił ich ze względu na swoje przymierze z Abrahamem+, Izaakiem+ i Jakubem+. Nie chciał ich doprowadzić do zguby i po dziś dzień ich nie odrzucił*.
24 Kiedy Chazael, król Syrii, umarł, władzę po nim objął jego syn Ben-Hadad.
25 Wtedy Jehoasz, syn Jehoachaza, odebrał Ben-Hadadowi, synowi Chazaela, miasta, które ten zabrał na wojnie jego ojcu, Jehoachazowi. Jehoasz pokonał Ben-Hadada trzy razy+ i odzyskał miasta izraelskie.
