2 Królów 23:1-37
23 Wtedy na polecenie króla zebrano wszystkich starszych Judy i Jerozolimy+.
2 Potem król razem ze wszystkimi mieszkańcami Judy i Jerozolimy, kapłanami i prorokami — całym ludem, od małego do wielkiego — poszedł do domu Jehowy. Tam odczytał na głos wszystkie słowa zapisane w księdze+ przymierza+, którą znaleziono w domu Jehowy+.
3 Król stanął przy kolumnie i zawarł* przymierze przed Jehową+, że będzie podążać za Jehową oraz z całego serca i całej duszy* przestrzegać Jego przykazań, przypomnień i ustaw — że będzie wprowadzać w czyn słowa przymierza zapisane w tej księdze. I cały lud przystąpił do przymierza+.
4 Następnie król nakazał arcykapłanowi Chilkiaszowi+ i innym kapłanom oraz odźwiernym wynieść ze świątyni Jehowy wszystkie przedmioty wykonane dla Baala oraz dla świętego pala*+ i dla całego wojska nieba*. Potem spalił je za Jerozolimą na zboczach Doliny Kidronu, a popiół z nich zaniósł do Betel+.
5 Pozbawił urzędu kapłanów cudzoziemskich bogów, których królowie Judy ustanowili, żeby składali ofiary* na świętych wzniesieniach w miastach Judy i w okolicach Jerozolimy. Tak samo postąpił z tymi, którzy składali ofiary Baalowi, słońcu, księżycowi, gwiazdozbiorom zodiaku, całemu wojsku nieba+.
6 Ponadto wyniósł święty pal*+ z domu Jehowy za Jerozolimę, do Doliny Kidronu, i tam go spalił+. Starł go na proch, a popiół rozrzucił na groby prostego ludu+.
7 Zburzył też w domu Jehowy mieszkania mężczyzn uprawiających prostytucję świątynną+, w których kobiety tkały namioty służące za sanktuaria świętego pala*.
8 Potem z miast Judy sprowadził wszystkich kapłanów i sprofanował święte wzniesienia, na których kapłani składali ofiary, od Geby+ po Beer-Szebę+. Zburzył również wzniesienia przy bramie Jozuego, naczelnika miasta, znajdujące się na lewo od wejścia do bramy miasta.
9 Kapłani świętych wzniesień nie usługiwali przy ołtarzu Jehowy w Jerozolimie+, mogli jedynie jeść przaśny chleb razem ze swoimi braćmi.
10 Król sprofanował też Tofet+ w Dolinie Synów Hinnoma*+, żeby nikt nie mógł spalać w ogniu* swojego syna ani swojej córki w ofierze dla Molocha+.
11 Ponadto zabronił wprowadzania do domu Jehowy koni, które królowie Judy poświęcili* słońcu i które wprowadzano obok sali* dworzanina Natan-Melecha, znajdującej się w portyku. A rydwany poświęcone słońcu+ spalił w ogniu.
12 Oprócz tego król zburzył ołtarze, które królowie Judy postawili na dachu+ górnej komnaty Achaza, oraz ołtarze ustawione przez Manassesa na dwóch dziedzińcach domu Jehowy+. Roztrzaskał je, a ich proch wrzucił do Doliny Kidronu.
13 Król sprofanował także święte wzniesienia koło Jerozolimy, znajdujące się na południe* od Góry Zagłady*, które Salomon, król Izraela, zbudował dla Asztarte, odrażającej bogini Sydończyków, dla Kemosza, odrażającego boga Moabu, i dla Milkoma+, obrzydliwego boga Ammonitów+.
14 Król porozbijał święte słupy* i pościnał święte pale*+, a miejsca po nich zapełnił ludzkimi kośćmi.
15 Poza tym zburzył ołtarz w Betel i całe święte wzniesienie, które postawił Jeroboam, syn Nebata, czym nakłonił Izraelitów do grzechów+. Tak więc Jozjasz zburzył ołtarz i wzniesienie, po czym spalił to wzniesienie, starł je na proch. Spalił też święty pal*+.
16 Gdy Jozjasz się rozejrzał i zobaczył na wzgórzu groby, kazał wziąć z nich kości i spalił je na ołtarzu, żeby go sprofanować. Stało się tak, jak oznajmił Jehowa za pośrednictwem sługi prawdziwego Boga+.
17 Jozjasz zapytał: „Widzę tam jakiś nagrobek. Czyj to grób?”. Mieszkańcy miasta odpowiedzieli: „To grób sługi prawdziwego Boga. Przyszedł tu z Judy+ i zapowiedział wszystko, co zrobiłeś z ołtarzem w Betel”.
18 Wtedy on polecił: „Zostawcie go w spokoju. Niech nikt nie rusza jego kości”. Nie tknęli więc jego kości ani kości proroka, który przyszedł z Samarii+.
19 Poza tym Jozjasz usunął wszystkie sanktuaria na wzniesieniach, które w miastach Samarii+ zbudowali królowie Izraela, żeby w ten sposób obrażać Boga. Zrobił z nimi to samo, co ze wzniesieniem w Betel+.
20 Wszystkich kapłanów, którzy byli na tych wzniesieniach, pozabijał na ołtarzach i spalił na nich ludzkie kości+. Potem wrócił do Jerozolimy.
21 Następnie król nakazał całemu ludowi: „Obchodźcie Paschę+ ku czci Jehowy, swojego Boga, zgodnie z tym, co jest napisane w księdze przymierza”+.
22 Takiej Paschy jak ta nie obchodzono od czasu sędziów, którzy sądzili Izraela, i przez cały okres panowania królów Izraela i królów Judy+.
23 Dopiero w 18 roku rządów króla Jozjasza obchodzono w Jerozolimie taką Paschę ku czci Jehowy.
24 Ponadto Jozjasz usunął z Judy i Jerozolimy media spirytystyczne, wróżbitów+, terafim*+, odrażające bożki* i wszystkie rzeczy budzące wstręt. Zrobił tak, żeby zastosować się do słów Prawa+ zapisanych w księdze, którą kapłan Chilkiasz znalazł w domu Jehowy+.
25 Przed Jozjaszem nie było takiego króla jak on, który by wrócił do Jehowy i służył Mu z całego serca, z całej duszy*+ i z całej swojej siły — zgodnie z całym Prawem Mojżeszowym. Również po nim nie było takiego króla jak on.
26 Jednak Jehowa nie przestał płonąć wielkim gniewem na Judę za wszystkie odrażające rzeczy, którymi obrażał Go Manasses+.
27 Jehowa rzekł: „Judę też usunę sprzed swoich oczu+, tak jak usunąłem Izraela+. Odrzucę Jerozolimę, miasto, które wybrałem, oraz dom, o którym powiedziałem: ‚Tam będzie moje imię’”+.
28 Pozostałe fakty z życia Jozjasza — wszystko, co uczynił — opisano w Księdze Dziejów Królów Judy.
29 Za jego dni faraon Necho, król Egiptu, udał się nad rzekę Eufrat, żeby udzielić pomocy królowi Asyrii. Wówczas król Jozjasz wyruszył przeciwko Necho, ale kiedy Necho zobaczył Jozjasza pod Megiddo, zabił go+.
30 Słudzy Jozjasza przewieźli jego ciało na rydwanie z Megiddo do Jerozolimy i pochowali go w jego grobie. Wtedy Judejczycy wybrali Jehoachaza, syna Jozjasza, namaścili go i obwołali królem w miejsce jego ojca+.
31 Jehoachaz+ miał 23 lata, gdy został królem, i panował w Jerozolimie trzy miesiące. Jego matką była Chamutal+, córka Jeremiasza z Libny.
32 Jehoachaz zaczął robić to, co złe w oczach Jehowy. Postępował dokładnie tak jak jego przodkowie+.
33 Faraon Necho+ uwięził go w Ribli+ w ziemi Chamat, żeby już nie mógł panować w Jerozolimie. Potem nałożył na kraj daninę w wysokości 100 talentów* srebra i talentu złota+.
34 A następcą Jozjasza ustanowił jego syna Eliakima i zmienił mu imię na Jehojakim. Natomiast Jehoachaza zabrał do Egiptu+, gdzie ten później umarł+.
35 Jehojakim dał faraonowi srebro i złoto, którego on zażądał, ale w tym celu musiał opodatkować kraj. Od każdego mieszkańca ściągał wyznaczoną ilość srebra i złota, żeby dać je faraonowi Necho.
36 Jehojakim+ miał 25 lat, gdy został królem, i panował w Jerozolimie 11 lat+. Jego matką była Zebida, córka Pedajasza z Rumy.
37 Jehojakim robił to, co złe w oczach Jehowy+. Postępował dokładnie tak jak jego przodkowie+.
Przypisy
^ Lub „odnowił”.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Chodzi o ciała niebieskie.
^ Lub „sprawiali, że wznosił się dym ofiarny”.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Dosł. „przeprowadzać przez ogień”.
^ Dosł. „dali”.
^ Lub „jadalni”.
^ Dosł. „na prawo”, czyli na południe, jeśli stoi się twarzą w kierunku wschodnim.
^ Chodzi o Górę Oliwną, zwłaszcza jej południową część, nazywaną też Górą Zgorszenia.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Lub „bożki domowe”.
^ Hebr. termin przetłumaczony tu na „odrażające bożki” może być spokrewniony ze słowem oznaczającym „gnój”. Używa się go w celu wyrażenia pogardy.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Talent odpowiadał 34,2 kg. Zob. Dodatek B14.
