2 Kronik 6:1-42
6 Wtedy Salomon odezwał się: „Jehowo, powiedziałeś, że będziesz przebywał w gęstym mroku+.
2 Zbudowałem dla Ciebie wspaniały dom — trwałe miejsce, żebyś mieszkał w nim na zawsze”+.
3 Potem król odwrócił się w stronę zboru izraelskiego i zaczął go błogosławić, podczas gdy cały zbór stał+.
4 Król rzekł: „Chwała Jehowie, Bogu Izraela, Temu, który własnymi ustami złożył obietnicę mojemu ojcu, Dawidowi, i własnymi rękami ją spełnił. Powiedział:
5 ‚Od dnia, gdy wyprowadziłem z ziemi egipskiej swój lud, w żadnym z izraelskich plemion nie wybrałem miasta, żeby zbudować w nim dom, w którym przebywałoby moje imię+, ani nie wybrałem żadnego człowieka na wodza mojego ludu, Izraela.
6 Ale wybrałem Jerozolimę+, żeby tam przebywało moje imię, i wybrałem Dawida, żeby panował nad moim ludem, Izraelem’+.
7 I Dawid, mój ojciec, z całego serca pragnął zbudować dom dla imienia Jehowy, Boga Izraela+.
8 Jehowa powiedział jednak do mojego ojca, Dawida: ‚Z całego serca zapragnąłeś zbudować dom dla mojego imienia i dobrze, że w twoim sercu pojawiło się takie pragnienie.
9 Ale nie ty zbudujesz ten dom. To twój syn, który ci się urodzi*, zbuduje dom dla mojego imienia’+.
10 Jehowa spełnił swoją obietnicę, bo zostałem następcą mojego ojca, Dawida, i zasiadłem na tronie Izraela+, tak jak Jehowa obiecał+. Zbudowałem też dom dla imienia Jehowy, Boga Izraela,
11 i tam umieściłem Arkę. Znajduje się w niej przymierze+, które Jehowa zawarł z Izraelem”.
12 Następnie Salomon stanął przy ołtarzu Jehowy przed całym zborem izraelskim i podniósł ręce ku niebu+.
13 (Salomon stanął na miedzianym podwyższeniu, które wcześniej wykonał i postawił na środku dziedzińca*+. Miało ono 5 łokci* długości, 5 łokci szerokości i 3 łokcie wysokości). Uklęknął przed całym zborem izraelskim, podniósł ręce ku niebu+
14 i rzekł: „Jehowo, Boże Izraela, ani w niebie, ani na ziemi nie ma Boga takiego jak Ty! Dotrzymujesz przymierza i okazujesz lojalną miłość swoim sługom, którzy Ci służą* całym sercem+.
15 Dotrzymałeś obietnicy danej swojemu słudze Dawidowi, mojemu ojcu+. Złożyłeś tę obietnicę własnymi ustami i dzisiaj spełniłeś ją własną ręką+.
16 A teraz, Jehowo, Boże Izraela, spełnij też to, co obiecałeś swojemu słudze Dawidowi, mojemu ojcu, gdy powiedziałeś: ‚Jeśli tylko twoi synowie będą zwracać uwagę na swoje postępowanie i przestrzegać mojego prawa, tak jak ty go przestrzegałeś, to na tronie Izraela zawsze będzie zasiadał przede mną twój potomek’+.
17 Jehowo, Boże Izraela, spraw, żeby ta obietnica, którą dałeś swojemu słudze Dawidowi, okazała się wiarygodna.
18 „Boże, ale czy naprawdę zamieszkasz z ludźmi na ziemi?+ Przecież nawet niebiosa, bezkresne niebiosa*, nie mogą Cię pomieścić+, a co dopiero ten dom, który zbudowałem!+
19 Jehowo, mój Boże, zwróć uwagę na modlitwę swojego sługi i na jego prośbę o Twoją przychylność. Wysłuchaj wołania o pomoc i modlitwy, którą Twój sługa zanosi do Ciebie.
20 Niech Twoje oczy dniem i nocą będą zwrócone na ten dom, na miejsce, o którym powiedziałeś, że będzie w nim przebywało Twoje imię+, i wysłuchaj modlitwy swojego sługi, kiedy będzie ją zanosił zwrócony w kierunku tego miejsca.
21 Wysłuchaj swojego sługi i swojego ludu, Izraela, gdy będą się modlić i błagać Cię o pomoc zwróceni w kierunku tego miejsca+. Wysłuchaj ich z niebios, miejsca swojego zamieszkania+. Wysłuchaj i przebacz+.
22 „Jeśli jakiś człowiek zgrzeszy przeciwko swojemu bliźniemu i zostanie zobowiązany do złożenia przysięgi*, której złamanie ściągnęłoby na niego klątwę, i związany tą przysięgą* przyjdzie przed Twój ołtarz w tym domu+,
23 to zechciej wysłuchać go z niebios i działaj, i osądź swoich sług: odpłać niegodziwcowi i to, czego się dopuścił, sprowadź na jego własną głowę+, a prawego uznaj za niewinnego* i nagrodź go stosownie do jego prawości+.
24 „A jeśli Twój lud, Izrael, zostanie pokonany przez wroga, bo grzeszył przeciwko Tobie+, ale powróci do Ciebie i będzie sławić Twoje imię+, modlić się+ w tym domu i błagać o łaskę+,
25 to zechciej wysłuchać go z niebios+ i przebacz grzech swojego ludu, Izraelitów, i przyprowadź ich z powrotem do ziemi, którą dałeś im oraz ich przodkom+.
26 „Gdy niebo zostanie zamknięte i nie będzie deszczu+, bo grzeszyli przeciwko Tobie+, ale będą się modlić zwróceni w kierunku tego miejsca, będą wysławiać Twoje imię i nie będą już grzeszyć, bo nauczyłeś ich pokory*+,
27 wtedy zechciej wysłuchać ich z niebios i przebacz grzech swoich sług — swojego ludu, Izraela. Wskaż im właściwą drogę, którą powinni iść+. I ześlij deszcz+ na swoją ziemię, którą dałeś swemu ludowi jako dziedzictwo.
28 „Jeśli tę ziemię dotknie klęska głodu+, zaraza+, wyniszczająca spiekota lub rdza+, jeśli pojawią się chmary szarańczy, jeśli pojawi się szarańcza* pożerająca wszystko, co spotka na swojej drodze+, jeśli wrogowie będą oblegać któreś z miast* tej ziemi+ albo jeśli pojawi się jakakolwiek inna plaga czy choroba+
29 i wtedy cały Twój lud, Izrael, lub nawet jeden człowiek zwróci się do Ciebie z jakąś modlitwą+, z jakąś prośbą o Twoją przychylność+ (bo każdy wie, co go dręczy i sprawia mu ból)+, i wyciągnie ręce w kierunku tego domu+,
30 to zechciej wysłuchać go z niebios, miejsca swojego zamieszkania+, i zechciej przebaczyć+. Nagrodź każdego stosownie do jego postępowania, bo znasz jego serce. Tylko Ty naprawdę znasz serce człowieka+.
31 Wtedy będą się Ciebie bać i chodzić Twoimi drogami przez wszystkie dni swojego życia na ziemi, którą dałeś naszym przodkom.
32 „Również jeśli cudzoziemiec, który nie należy do Twojego ludu, Izraela, przyjdzie z dalekiej krainy ze względu na Twoje wielkie imię*, Twoją silną rękę i Twoje potężne* ramię+ i będzie się modlić zwrócony w kierunku tego domu+,
33 to zechciej go wysłuchać z niebios, miejsca swojego zamieszkania, i uczyń wszystko, o co ten cudzoziemiec Cię poprosi — żeby wszystkie ludy ziemi poznały Twoje imię+ i bały się Ciebie tak jak Twój lud, Izrael, i by wiedziały, że ten dom, który zbudowałem, nosi Twoje imię.
34 „Jeżeli Twój lud wyruszy na wojnę przeciwko swoim wrogom tam, gdzie go poślesz+, i będzie się modlić+ do Ciebie zwrócony w kierunku tego miasta, które wybrałeś, oraz domu, który zbudowałem dla Twojego imienia+,
35 zechciej wysłuchać z niebios jego modlitwy i prośby o przychylność i stań w jego obronie*+.
36 „Jeżeli zgrzeszą przeciwko Tobie (bo nie ma człowieka, który nie grzeszy)+, a Ty się na nich rozgniewasz i wydasz ich wrogowi, i ten uprowadzi ich do niewoli do ziemi dalekiej lub bliskiej+,
37 ale oni się opamiętają w ziemi, do której zostali uprowadzeni, i wrócą do Ciebie, i będą Cię tam błagać o łaskę, mówiąc: ‚Zgrzeszyliśmy, dopuściliśmy się zła, postąpiliśmy niegodziwie’+,
38 jeżeli wrócą do Ciebie całym sercem+ i całą duszą* w ziemi, do której zostali uprowadzeni do niewoli+, i będą się modlić zwróceni w kierunku swojej ziemi, którą dałeś ich przodkom, miasta, które wybrałeś+, i domu, który wybudowałem dla Twojego imienia,
39 to ich modlitwy i prośby o łaskę wysłuchaj z niebios, miejsca swojego zamieszkania, i stań w ich obronie+. Przebacz swojemu ludowi jego grzech przeciwko Tobie.
40 „Boże mój, proszę, niech Twoje oczy będą otwarte i niech Twoje uszy usłyszą modlitwy zanoszone w tym miejscu*+.
41 Jehowo Boże, przyjdź do miejsca, w którym będziesz przebywać+ Ty i Arka, która jest symbolem Twojej siły. Jehowo Boże, niech Twoi kapłani odzieją się w wybawienie, a Twoi lojalni słudzy niech radują się z Twojej dobroci+.
42 Jehowo Boże, nie odrzucaj* swojego pomazańca+. Pamiętaj o lojalnej miłości wobec swojego sługi Dawida”+.
Przypisy
^ Dosł. „wyjdzie z twoich lędźwi”.
^ Lub „ogrodzonego terenu”.
^ Łokieć odpowiadał 44,5 cm. Zob. Dodatek B14.
^ Dosł. „chodzą przed Tobą”.
^ Dosł. „niebo niebios”.
^ Lub „i ten włoży na niego przekleństwo”.
^ Lub „i pod tą klątwą”.
^ Dosł. „prawego”.
^ Lub „bo ich uciskałeś”.
^ Lub „koniki polne”.
^ Dosł. „bram”.
^ Dosł. „wyciągnięte”.
^ Lub „reputację”.
^ Lub „dokonaj sądu na jego rzecz”.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Lub „modlitwy związane z tym miejscem”.
^ Dosł. „nie odwracaj twarzy”.
