2 Samuela 3:1-39
3 Wojna między domem Saula a domem Dawida wciąż trwała. Dawid stawał się coraz silniejszy+, a dom Saula coraz słabszy+.
2 Tymczasem Dawidowi urodzili się w Hebronie synowie+: pierworodny — Amnon+, urodzony przez Achinoam+ z Jizreelu;
3 drugi — Kileab, urodzony przez Abigail+, wdowę po Nabalu z Karmelu; trzeci — Absalom+, syn Maaki, córki Talmaja+, króla Geszuru;
4 czwarty — Adoniasz+, syn Chaggity; piąty — Szefatiasz, syn Abital;
5 szósty — Jitream, urodzony przez Eglę, która też była żoną Dawida. Wszyscy oni urodzili się Dawidowi w Hebronie.
6 W czasie, gdy trwała wojna między domem Saula a domem Dawida, Abner+ umacniał swoją pozycję w domu Saula.
7 Saul miał wcześniej nałożnicę* o imieniu Ricpa+, córkę Ajji. Pewnego razu Isz-Boszet+ zapytał Abnera: „Dlaczego współżyłeś z nałożnicą mojego ojca?”+.
8 Słysząc to, Abner bardzo się rozzłościł i rzekł: „Czy ja jestem jakimś judzkim psem*? Po dziś dzień okazywałem lojalną miłość domowi Saula, twojego ojca, jego braciom i przyjaciołom i nie wydałem cię w ręce Dawida. A ty teraz obwiniasz mnie z powodu kobiety?!
9 Niech Bóg surowo mnie ukarze*, jeśli nie zrobię dla Dawida tego, co przysiągł mu Jehowa+ —
10 że odbierze królestwo rodowi Saula i utwierdzi tron Dawida nad Izraelem i nad Judą, od Dan po Beer-Szebę”+.
11 Isz-Boszet nic na to nie odpowiedział, bo bał się Abnera+.
12 Abner od razu wyprawił posłańców do Dawida, aby mu przekazali takie słowa: „Do kogo należy ta ziemia? Zawrzyj ze mną przymierze, a ja zrobię, co w mojej mocy*, żeby cały Izrael cię poparł”+.
13 Dawid odpowiedział: „Dobrze! Zawrę z tobą przymierze, ale pod jednym warunkiem: Kiedy do mnie przybędziesz, masz ze sobą przyprowadzić Michal+, córkę Saula. Inaczej nie próbuj się ze mną spotkać”.
14 Dawid wyprawił też posłańców do Isz-Boszeta+, syna Saula, z takimi słowami: „Oddaj moją żonę Michal, z którą się zaręczyłem za 100 napletków filistyńskich”+.
15 Isz-Boszet kazał więc ją zabrać od jej męża Paltiela+, syna Laisza.
16 Ale jej mąż szedł za nią i płakał. Towarzyszył jej aż do Bachurim+. Tam Abner powiedział mu: „Wracaj!”. I on wrócił.
17 Tymczasem Abner przekazał starszym Izraela wiadomość: „Już od jakiegoś czasu chcecie, żeby Dawid był waszym królem.
18 Teraz więc działajcie, bo Jehowa obiecał Dawidowi: ‚Za pośrednictwem swojego sługi Dawida+ wybawię Izraela, swój lud, z rąk Filistynów i wszystkich wrogów’”.
19 Potem Abner rozmawiał z Beniaminitami+. Udał się również do Dawida do Hebronu, żeby osobiście pomówić z nim o tym, jaką decyzję podjął Izrael i wszyscy Beniaminici.
20 Gdy Abner razem z 20 ludźmi przybył do Dawida do Hebronu, Dawid wyprawił dla nich ucztę.
21 Wtedy Abner rzekł do niego: „Mój panie, królu, pozwól mi pójść i zebrać przy tobie całego Izraela. Naród zawrze z tobą przymierze i zostaniesz królem nad wszystkim, czego pragniesz*”. Dawid wyprawił więc Abnera w drogę i on odszedł w pokoju.
22 Tymczasem słudzy Dawida i Joab wrócili z wypadu z obfitym łupem. Abnera nie było już w Hebronie, bo Dawid pozwolił mu odejść w pokoju.
23 Kiedy Joab+ przybył z całym wojskiem, doniesiono mu: „Abner+, syn Nera+, przyszedł do króla, a król wyprawił go w drogę i on odszedł w pokoju”.
24 Joab wszedł do króla i powiedział: „Co ty zrobiłeś? Abner przyszedł do ciebie, a ty pozwoliłeś mu spokojnie odejść?
25 Dobrze znasz Abnera, syna Nera! Przyszedł ci zamącić w głowie, śledzić każdy twój ruch i poznać wszystkie twoje plany”.
26 Joab wyszedł od Dawida i wysłał za Abnerem posłańców, którzy zawrócili go przy cysternie Sira. Ale Dawid nic o tym nie wiedział.
27 Gdy Abner wrócił do Hebronu+, Joab pod pozorem poufnej rozmowy wziął go na bok do bramy. Tam zadał mu śmiertelny cios+ w brzuch za zabicie* jego brata Asahela+.
28 Kiedy Dawid o tym usłyszał, rzekł: „Jehowa wie, że ja i moje królestwo nie ponosimy żadnej winy za przelanie krwi+ Abnera, syna Nera.
29 Niech wina za to spadnie na głowę Joaba+ i na cały ród jego ojca. Niech w domu Joaba zawsze będzie mężczyzna cierpiący z powodu wycieku+ lub trądu+, mężczyzna pracujący przy wrzecionie* albo mężczyzna, który ginie od miecza, albo taki, który nie ma co jeść!”+.
30 Tak więc Joab i jego brat Abiszaj+ zabili Abnera+ za to, że on zabił ich brata Asahela w bitwie+ pod Gibeonem.
31 Potem Dawid powiedział do Joaba i wszystkich ludzi, którzy z nim byli: „Rozedrzyjcie swoje szaty, włóżcie wory* i opłakujcie Abnera”. Sam król Dawid szedł za noszami, na których leżał zmarły.
32 I pochowano Abnera w Hebronie. Król głośno płakał przy jego grobie, płakał też cały lud.
33 Następnie król zaśpiewał pieśń żałobną o Abnerze:
„Czy Abner musiał umrzeć tak, jak umierają głupcy?
34 Twoje ręce nie były związane,a twoje nogi nie były zakute w kajdany*.
Zginąłeś jak ktoś, kto ginie z rąk przestępców*”+.
I cały lud znowu zaczął opłakiwać Abnera.
35 Później, jeszcze za dnia, wszyscy ludzie przyszli do Dawida, żeby skłonić go do zjedzenia posiłku*, ale Dawid przysiągł: „Niech Bóg mnie surowo ukarze*, jeśli przed zachodem słońca zjem kawałek chleba albo cokolwiek innego!”+.
36 Ludzie zwrócili na to uwagę i spodobało im się to. Podobało im się wszystko, co robił król.
37 Wszyscy ludzie Dawida i cały Izrael przekonali się, że król nie był odpowiedzialny za śmierć Abnera, syna Nera+.
38 Potem król odezwał się do swoich sług: „Czy nie wiecie, że zginął dziś w Izraelu książę i wielki człowiek?+
39 Dzisiaj — choć namaszczony na króla+ — jestem słaby wobec tych okrutnych ludzi+, synów Cerui+. Niech Jehowa odpłaci niegodziwcowi odpowiednio do jego niegodziwości”+.
Przypisy
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Dosł. „głową psa”.
^ Dosł. „niech Bóg to uczyni Abnerowi i do tego doda”.
^ Dosł. „oto moja ręka jest z tobą”.
^ Lub „pragnie twoja dusza”.
^ Dosł. „za krew”.
^ Może chodzić o mężczyznę ułomnego, który musi wykonywać kobiece prace.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Dosł. „miedź”.
^ Dosł. „synów nieprawości”.
^ Lub „dać mu chleb pocieszenia; dać mu chleb żałoby”.
^ Dosł. „niech mi Bóg to uczyni i do tego doda”.
