Hebrajczyków 10:1-39
-
Ofiary ze zwierząt nie usuwają grzechów (1-4)
-
Prawo cieniem przyszłych dóbr (1)
-
-
Chrystus złożył ofiarę raz na zawsze (5-18)
-
Nowa i żywa droga (19-25)
-
Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań (24, 25)
-
-
Ostrzeżenie przed świadomym trwaniem w grzechu (26-31)
-
Śmiałość i wiara potrzebne, aby wytrwać (32-39)
10 Skoro Prawo jest zaledwie cieniem+ mających nadejść dóbr+, a nie samą ich istotą, to nie może* doprowadzić do doskonałości tych, którzy przystępują do Boga, ciągle składając rok w rok te same ofiary+.
2 Czy w przeciwnym razie nie przestano by składać ofiar? Przecież gdyby ci, którzy je przynoszą*, zostali oczyszczeni, to nie byliby już świadomi swoich grzechów*.
3 Ale te ofiary co roku przypominają ludziom o grzechach+,
4 bo nie jest możliwe, żeby krew byków i kozłów je usunęła.
5 Przychodząc na ten świat, Chrystus mówi: „‚Nie chciałeś żadnej ofiary, ale przygotowałeś mi ciało.
6 Nie przyjąłeś z uznaniem całopaleń ani ofiar za grzech’+.
7 Wtedy powiedziałem: ‚Oto przyszedłem (o mnie napisano w zwoju*), żeby spełniać Twoją wolę, Boże’”+.
8 Tak więc najpierw mówi: „Nie chciałeś ani nie przyjąłeś z uznaniem żadnej ofiary, całopaleń ani ofiar za grzech”, czyli ofiar składanych zgodnie z Prawem.
9 A potem dodaje: „Oto przyszedłem, żeby spełniać Twoją wolę”+. Usuwa więc to, co pierwsze, aby ustanowić drugie.
10 Zgodnie z tą „wolą”+ zostaliśmy uświęceni dzięki temu, że Jezus Chrystus raz na zawsze złożył w ofierze swoje ciało+.
11 Ponadto każdy kapłan dzień w dzień staje na swoim miejscu, by pełnić świętą służbę*+ i wielokrotnie składać te same ofiary+, które w żadnym wypadku nie mogą całkowicie usunąć grzechów+.
12 Ale ten człowiek raz na zawsze złożył jedną ofiarę za grzechy i zasiadł po prawej stronie Boga+.
13 Od tamtej pory czeka, aż jego wrogowie zostaną położeni jako podnóżek dla jego nóg+.
14 Bo jedną ofiarą na zawsze doprowadził do doskonałości+ tych, którzy są uświęcani.
15 Poza tym składa nam świadectwo również duch święty, skoro najpierw powiedział:
16 „‚Po tym czasie’, mówi Jehowa*, ‚zawrę z nimi następujące przymierze: Włożę w ich serca swoje prawa i zapiszę je w ich umysłach’”+,
17 a potem dodał: „I już nie będę wracał pamięcią do ich grzechów i niegodziwych uczynków”+.
18 Bo gdy wszystkie grzechy zostają przebaczone, nie zachodzi już potrzeba składania ofiary za grzech.
19 Bracia, skoro więc dzięki krwi Jezusa śmiało* idziemy drogą, która prowadzi do świętego miejsca+ —
20 drogą, którą on nam otworzył, nową i żywą drogą przez zasłonę+, czyli jego ciało —
21 i skoro mamy wielkiego kapłana ustanowionego nad domem Bożym+,
22 przystąpmy do Boga ze szczerym sercem i niezachwianą wiarą, ponieważ nasze serca i nieczyste sumienia zostały oczyszczone*+, a ciała umyte czystą wodą+.
23 Wytrwale głośmy publicznie o naszej nadziei, róbmy to niezachwianie+, bo Ten, który złożył obietnicę, jest wierny.
24 Troszczmy się o siebie nawzajem*, żeby się zachęcać* do miłości i dobrych uczynków+,
25 nie opuszczając* naszych wspólnych zebrań+, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale dodając sobie otuchy+. Róbmy to tym bardziej, że widzimy, jak ten dzień się przybliża+.
26 Bo jeśli po dokładnym poznaniu prawdy świadomie trwamy w grzechu+, to już nie ma dla nas żadnej ofiary za grzechy+,
27 lecz pozostaje tylko czekanie w strachu na sąd oraz płonący gniew, który strawi przeciwników+.
28 Każdy, kto zlekceważył Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć na podstawie zeznań dwóch lub trzech świadków+ i nie ma dla niego współczucia.
29 Pomyślcie więc, na o ile większą karę będzie zasługiwać ten, kto podeptał Syna Bożego, kto uważa, że krew przymierza+, którą został uświęcony, nie ma żadnej większej wartości i kto pogardził duchem niezasłużonej życzliwości Bożej+.
30 Znamy przecież Tego, który powiedział: „Zemsta należy do mnie, ja odpłacę”, a także: „Jehowa* osądzi swój lud”+.
31 Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.
32 Ciągle miejcie w pamięci dawniejsze dni, gdy po otrzymaniu oświecenia+ przetrwaliście wiele cierpień, tocząc ciężką walkę.
33 Czasami byliście publicznie* wystawiani na obelgi i udręki. A czasami cierpieliście razem* z tymi, którzy coś takiego znosili.
34 Okazywaliście współczucie dla uwięzionych i z radością przyjmowaliście grabież waszego mienia+, wiedząc, że macie coś lepszego i trwałego+.
35 Nie przestawajcie okazywać śmiałości*, bo to zapewni wam wielką nagrodę+.
36 Potrzebna jest wam wytrwałość+, żebyście po tym, jak wykonacie wolę Bożą, dostąpili spełnienia obietnicy.
37 Bo jeszcze „bardzo krótka chwila”+ i „ten*, który nadchodzi, przyjdzie i nie będzie zwlekał”+.
38 „Lecz mój prawy sługa będzie żył dzięki wierze”+, a „jeśli się wycofuje, nie cieszy się moim* uznaniem”+.
39 My więc nie jesteśmy z tych, którzy się wycofują i zmierzają do zagłady+, ale z tych, którzy wierzą i zachowują życie*.
Przypisy
^ Możliwe też „ludzie nie mogą”.
^ Lub „którzy pełnią świętą służbę”.
^ Lub „nie mieliby nieczystego sumienia z powodu swoich grzechów”.
^ Dosł. „w zwoju księgi”.
^ Lub „publiczną służbę”.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Lub „z ufnością”.
^ Lub „oczyszczone przez pokropienie”.
^ Lub „myślmy o sobie nawzajem; zwracajmy uwagę jeden na drugiego”.
^ Lub „motywować; pobudzać”.
^ Lub „nie zaniedbując”. Dosł. „nie porzucając”.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Dosł. „jak w teatrze”.
^ Lub „staliście ramię w ramię”.
^ Lub „mieć swobody mowy”.
^ Może chodzić o Boga.
^ Lub „mojej duszy”.
^ Lub „swoje dusze”.
