Kapłańska 24:1-23
24 Jehowa mówił dalej do Mojżesza:
2 „Powiedz Izraelitom, że mają przynosić do lamp świecznika czystą oliwę z rozgniecionych oliwek, tak żeby lampy stale się paliły+.
3 Aaron zadba o to, żeby w namiocie spotkania, przed zasłoną, za którą jest Arka Świadectwa, lampy paliły się przed Jehową od wieczora do rana. Będzie to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń.
4 Zadba on o to, żeby na świeczniku+ ze szczerego złota zawsze były lampy przed Jehową.
5 „Weźmiesz najlepszą mąkę i upieczesz z niej 12 okrągłych chlebów. Na każdy z nich zużyjesz dwie dziesiąte efy* mąki.
6 Ułożysz je przed Jehową na stole ze szczerego złota+ w dwa stosy, po sześć w stosie+.
7 Na każdym stosie położysz czyste kadzidło*, które będzie ofiarowane zamiast chleba jako jego wyobrażenie*+. Będzie to ofiara dla Jehowy spalana w ogniu.
8 Należy układać ten chleb przed Jehową w każdy szabat+. Jest to trwałe przymierze między mną a Izraelitami.
9 Chleb przypadnie Aaronowi i jego synom+ i będą go jeść w świętym miejscu*+, bo jest to coś szczególnie świętego z ofiar dla Jehowy spalanych w ogniu. Będzie to dla was trwały przepis”.
10 Wśród Izraelitów był pewien człowiek — syn Izraelitki i Egipcjanina+ — który pobił się w obozie z pewnym Izraelitą
11 i zaczął znieważać i przeklinać Imię*+. Przyprowadzono go więc do Mojżesza+. (Jego matką była Szelomit, córka Dibriego z plemienia Dana).
12 Oddano go pod straż do czasu, aż Jehowa wyjawi swoją decyzję w jego sprawie+.
13 Jehowa przemówił do Mojżesza:
14 „Wyprowadź bluźniercę poza obóz, a wszyscy, którzy go słyszeli, niech położą ręce na jego głowie i cały lud niech go ukamienuje+.
15 I masz powiedzieć Izraelitom: ‚Jeżeli ktoś przeklina swojego Boga, to odpowie za swój grzech.
16 Znieważa imię Jehowy, więc ma bezwarunkowo ponieść śmierć+. Cały lud ma go ukamienować. Każdy, kto znieważa Imię — czy to cudzoziemiec, który mieszka wśród was, czy rodowity Izraelita — ma zostać uśmiercony.
17 „‚Jeśli ktoś odbierze drugiemu człowiekowi życie*, ma bezwarunkowo zostać uśmiercony+.
18 Kto zabije czyjeś zwierzę*, ma dać za nie odszkodowanie, zwierzę za zwierzę*.
19 Jeśli ktoś zrani bliźniego, to należy mu zrobić to samo+.
20 Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb — to, co ktoś zrobił drugiemu człowiekowi, należy zrobić jemu+.
21 Kto zabije czyjeś zwierzę, ma dać za nie odszkodowanie+, ale kto zabije człowieka, ma zostać uśmiercony+.
22 „‚To samo prawo ma obowiązywać zarówno rodowitego Izraelitę, jak i cudzoziemca, który osiedlił się wśród was+. Bo ja jestem Jehowa, wasz Bóg’”.
23 Mojżesz przekazał Izraelitom te słowa, a oni wyprowadzili bluźniercę poza obóz i go ukamienowali+. Zrobili więc tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.
Przypisy
^ Efa odpowiadała 22 l. Zob. Dodatek B14.
^ Chodzi o olibanum, gumożywicę z kadzidłowca.
^ Lub „jako część ofiary mająca być przypomnieniem dla Boga”.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Lub „złorzeczyć Imieniu”. Chodzi o imię Jehowy, jak na to wskazują wersety 15 i 16.
^ Lub „kto śmiertelnie ugodzi jakąś duszę ludzką”.
^ Lub „kto śmiertelnie ugodzi duszę jakiegoś zwierzęcia”.
^ Lub „duszę za duszę”.
