Kapłańska 6:1-30
6 Jehowa powiedział jeszcze do Mojżesza:
2 „Jeśli ktoś* zgrzeszył i postąpił niewiernie wobec Jehowy+ przez to, że oszukał swojego bliźniego w związku z czymś, co mu powierzono+ lub oddano na przechowanie, przez to, że okradł bliźniego lub pozbawił go czegoś podstępem,
3 że znalazł coś zgubionego i się do tego nie przyznał, a ponadto fałszywie przysięga, że nie dopuścił się żadnego takiego grzechu+, to ma postąpić tak:
4 Jeśli zgrzeszył i jest winny, ma zwrócić to, co ukradł, co wymusił, co zdobył w nieuczciwy sposób, co mu powierzono, albo to, co znalazł,
5 lub cokolwiek, w związku z czym fałszywie przysiągł. W dniu, w którym udowodniono jego winę, da właścicielowi pełne odszkodowanie+ i doda do tego jedną piątą wartości danej rzeczy.
6 Poza tym za swe przewinienie złoży Jehowie ofiarę. Przyprowadzi do kapłana zdrowego barana o odpowiedniej, oszacowanej wartości. Jest to ofiara za przewinienie+.
7 A kapłan dokona za niego przebłagania przed Jehową i czyn, którym ściągnął na siebie winę, zostanie mu przebaczony”+.
8 Jehowa dalej mówił do Mojżesza:
9 „Nakaż Aaronowi i jego synom: ‚Takie jest prawo dotyczące całopalenia+: Całopalenie ma pozostawać na palenisku ołtarza przez całą noc aż do rana i na ołtarzu ma się palić ogień.
10 Rano kapłan ubierze się w oficjalny lniany strój+, a na nagie ciało włoży lnianą bieliznę*+. Potem zbierze popiół*+ z ofiary całopalnej spalonej na ołtarzu i zostawi go obok ołtarza.
11 Następnie zdejmie swoje szaty+, włoży inne i wyniesie popiół na miejsce czyste poza obozem+.
12 Na ołtarzu stale będzie podtrzymywany ogień. Nie może zgasnąć. Każdego dnia rano kapłan dorzuci do niego drewna+, ułoży na nim całopalenie i spali je razem z tłuszczem ofiar współuczestnictwa*+.
13 Ogień na ołtarzu będzie płonął nieustannie. Nie może zgasnąć.
14 „‚Takie jest prawo dotyczące ofiary zbożowej*+: Synowie Aarona mają składać ją Jehowie przed ołtarzem.
15 Jeden z nich weźmie z ofiary zbożowej garść najlepszej mąki z oliwą oraz całe kadzidło* położone na wierzchu i spali to na ołtarzu jako wyobrażenie całej ofiary*. Jest to ofiara o przyjemnej* woni dla Jehowy+.
16 To, co z niej pozostanie, zje Aaron i jego synowie+. Będą to jeść w świętym miejscu* — na dziedzińcu namiotu spotkania — w postaci przaśnego chleba+.
17 Nie należy tego piec z niczym, co zawiera zakwas+. Daję im to jako ich część z ofiar spalanych w ogniu+. Jest to coś szczególnie świętego+, jak ofiara za grzech i jak ofiara za przewinienie.
18 Będzie to jadł każdy mężczyzna spośród potomków Aarona+. Jest to część z ofiar dla Jehowy spalanych w ogniu należna im przez wszystkie wasze pokolenia+. Każda rzecz, która zetknie się z tymi ofiarami, stanie się święta’”.
19 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza:
20 „Taka jest ofiara Aarona i jego synów, którą będą składać Jehowie w dniu namaszczenia+: dziesiąta część efy*+ najlepszej mąki jako stała ofiara zbożowa+ — połowa z tego rano i połowa wieczorem.
21 Należy ją przyrządzić z oliwą na patelni+: dobrze wymieszać z oliwą, upiec i przynieść w kawałkach jako ofiarę zbożową o przyjemnej* woni dla Jehowy.
22 Będzie to robił każdy namaszczony kapłan wybrany po Aaronie spośród jego potomków+. Ofiarę tę należy w całości spalać dla Jehowy — ma to być trwały przepis.
23 Każda ofiara zbożowa składana przez kapłana ma być ofiarowana w całości. Nie wolno jej jeść”.
24 Jehowa znowu przemówił do Mojżesza:
25 „Powiedz Aaronowi i jego synom: ‚Takie jest prawo dotyczące ofiary za grzech+: Zwierzę składane w ofierze za grzech należy zarżnąć przed Jehową w miejscu, gdzie się zarzyna zwierzęta przeznaczone na ofiary całopalne+. Jest to szczególnie święta ofiara.
26 Ma ją jeść kapłan, który ją składa za grzech+. Ma ją jeść w świętym miejscu, na dziedzińcu namiotu spotkania+.
27 „‚Każda rzecz, która się zetknie z jej mięsem, stanie się święta, a gdy ktoś opryska ubranie jej krwią, należy to wyprać w świętym miejscu.
28 Naczynie gliniane, w którym gotowano mięso, ma zostać stłuczone, a naczynie miedziane należy wyszorować i umyć.
29 „‚Mięso tej ofiary będzie jadł każdy mężczyzna spośród kapłanów+. Jest ona szczególnie święta+.
30 Ale mięsa ofiary za grzech, z której nieco krwi przynosi się do namiotu spotkania i w świętym miejscu dokonuje przebłagania, nie wolno jeść+. Ofiarę tę należy spalić.
Przypisy
^ Lub „jakaś dusza”.
^ Lub „tłusty popiół”, czyli popiół nasiąknięty tłuszczem ofiar.
^ Lub „krótkie spodnie”.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Dosł. „kojącej”.
^ Lub „jako część ofiary mającą być przypomnieniem dla Boga”.
^ Chodzi o olibanum, gumożywicę z kadzidłowca.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Efa odpowiadała 22 l. Zob. Dodatek B14.
^ Dosł. „kojącej”.
