Wyjścia 1:1-22
1 Oto imiona synów Izraela, czyli Jakuba, którzy razem z nim i swoimi rodzinami przybyli do Egiptu+:
2 Ruben, Symeon, Lewi, Juda+,
3 Issachar, Zebulon, Beniamin,
4 Dan, Naftali, Gad i Aszer+.
5 A Józef był już wtedy w Egipcie. Jakub miał w sumie 70 potomków*+.
6 Po jakimś czasie umarł Józef+ oraz wszyscy jego bracia. Przeminęło całe to pokolenie.
7 A Izraelitów* wciąż przybywało, bo rodziło im się bardzo dużo dzieci. Stawali się coraz liczniejsi i potężniejsi i w rezultacie napełnili kraj+.
8 Z czasem w Egipcie zaczął panować nowy król, który nie znał Józefa.
9 I przemówił do swojego ludu: „Spójrzcie tylko! Izraelici są liczniejsi i potężniejsi od nas+.
10 Musimy coś z tym zrobić, bo inaczej dalej będą się mnożyć. I jeśli dojdzie do wojny, to przyłączą się do naszych wrogów i będą walczyć przeciwko nam, a potem opuszczą kraj”.
11 Ustanowiono więc nad nimi ludzi, którzy nadzorowali roboty przymusowe i gnębili ich ciężką pracą+. Izraelici zbudowali dla faraona miasta-spichlerze, Pitom oraz Raamses+.
12 Ale im bardziej uciskano Izraelitów, tym liczniejsi się stawali i tym bardziej rozprzestrzeniali się po kraju, co wzbudzało w Egipcjanach strach i odrazę+.
13 Dlatego Egipcjanie zniewolili Izraelitów i traktowali ich w okrutny sposób+.
14 Sprawili, że ich życie stało się nie do zniesienia — kazali im wyrabiać glinianą zaprawę i cegły oraz ciężko pracować w polu. Tyranizowali ich i zmuszali do wszelkiego rodzaju niewolniczej pracy+.
15 W dodatku król Egiptu wezwał hebrajskie położne, Szifrę i Puę,
16 i wydał im taki rozkaz: „Kiedy pomagacie Hebrajkom przy porodzie+ i widzicie, że rodzi im się syn, to macie go uśmiercić, a jeśli córka, to zostawcie ją przy życiu”.
17 Jednak położne bały się prawdziwego Boga, dlatego nie posłuchały króla Egiptu i zostawiały chłopców przy życiu+.
18 Po pewnym czasie król Egiptu wezwał je i zapytał: „Dlaczego zostawiacie chłopców przy życiu?”.
19 A one odpowiedziały: „Hebrajki nie są takie jak Egipcjanki. Są zdrowe i silne. Rodzą, zanim zdąży przyjść położna”.
20 Bóg wspierał więc położne, a lud stawał się coraz liczniejszy i potężniejszy.
21 Ponieważ położne te bały się prawdziwego Boga, On potem obdarzył je rodzinami.
22 W końcu faraon nakazał całemu swojemu ludowi: „Każdego chłopca, który urodzi się Hebrajczykom, macie wrzucić do Nilu, ale każdą dziewczynkę pozostawcie przy życiu”+.
