Daniela 10:1-21
10 W trzecim roku panowania Cyrusa+, króla Persji, Daniel, którego nazywano Belteszaccarem+, otrzymał objawienie. Było ono prawdziwe, a dotyczyło wielkiego konfliktu. Daniel je zrozumiał — wyjaśniono mu to, co widział.
2 W tym czasie ja, Daniel, byłem pogrążony w żalu+ przez całe trzy tygodnie.
3 I przez całe te trzy tygodnie nie jadłem smakowitych potraw, nie brałem do ust mięsa ani wina, nie nacierałem też ciała oliwą.
4 A 24 dnia miesiąca pierwszego, gdy znajdowałem się nad brzegiem wielkiej rzeki Tygrys*+,
5 podniosłem oczy i ujrzałem człowieka ubranego w lnianą szatę+, przepasanego pasem ze złota z Ufazu.
6 Jego ciało było jak chryzolit+, twarz jaśniała niczym błyskawica, oczy płonęły jak ogniste pochodnie, ramiona i stopy wyglądały jak polerowana miedź+, a dźwięk jego słów przypominał odgłos tłumu.
7 Tylko ja, Daniel, zobaczyłem tę wizję. Ludzie, którzy byli ze mną, nie widzieli jej+. Jednak zaczęli się trząść ze strachu, uciekli i się ukryli.
8 Zostałem sam i kiedy zobaczyłem tę wielką wizję, osłabłem. Mój wygląd zmienił się nie do poznania i całkiem opadłem z sił+.
9 Potem usłyszałem jego głos. Gdy słuchałem, jak mówił, mocno zasnąłem i leżałem twarzą do ziemi+.
10 Ale wtedy ktoś dotknął mnie ręką+ i obudził, i podniosłem się na kolana, podpierając się dłońmi.
11 A on zwrócił się do mnie:
„Danielu, jesteś dla Boga bardzo cenny*+. Słuchaj uważnie tego, co ci za chwilę powiem. Wstań, bo posłano mnie do ciebie”.
Kiedy to powiedział, ja, drżąc, wstałem.
12 Wtedy przemówił do mnie: „Nie bój się+, Danielu, bo od pierwszego dnia, gdy całym sercem zapragnąłeś zrozumieć tę wizję i uniżyć się przed swoim Bogiem, On słyszał twoje słowa. Dlatego do ciebie przybyłem+.
13 Ale książę+ królestwa perskiego przeciwstawiał mi się przez 21 dni. Przyszedł mi jednak z pomocą Michał*+, jeden z najznakomitszych książąt*. I przez pewien czas pozostawałem tam przy królach Persji.
14 Przybyłem, żeby ci pomóc zrozumieć, co spotka twój lud pod koniec dni+, ponieważ wizja ta dotyczy przyszłości”+.
15 A gdy wypowiadał do mnie te słowa, pochyliłem twarz ku ziemi i zaniemówiłem.
16 Wtedy ktoś podobny do człowieka dotknął moich warg+, a ja otworzyłem usta i odezwałem się do tego, który stał przede mną: „Panie mój, z powodu tej wizji cały drżę i opadłem z sił+.
17 Jakże więc ja, twój sługa, mogę z tobą rozmawiać, panie?+ Przecież nie mam siły i brak mi tchu”+.
18 Ktoś podobny do człowieka znowu mnie dotknął i dodał mi sił+.
19 Potem rzekł: „Nie bój się+, bo jesteś dla Boga bardzo cenny*+. Żyj w pokoju+. Bądź silny, bądź mężny!”. Słuchając go, poczułem się wzmocniony i powiedziałem: „Mów, panie mój, bo dodałeś mi sił”.
20 Wtedy się odezwał: „Czy wiesz, dlaczego do ciebie przyszedłem? Teraz wrócę, żeby walczyć z księciem Persji+. Kiedy pójdę, przybędzie książę Grecji.
21 Opowiem ci jednak rzeczy zapisane w pismach prawdy. Nie ma nikogo, kto by mnie w tych sprawach wspierał, oprócz Michała+, waszego księcia+.
