Dzieje Apostolskie 13:1-52
13 W Antiochii byli w miejscowym zborze prorocy i nauczyciele+: Barnabas, Symeon nazywany Nigrem, Lucjusz z Cyreny, Manaen, który kształcił się z Herodem*, władcą okręgu*, oraz Saul.
2 Gdy akurat pełnili służbę* dla Jehowy* i pościli, duch święty powiedział: „Oddzielcie dla mnie Barnabasa i Saula+, żeby mogli wykonać zadanie, do którego ich powołałem”+.
3 Wtedy po poście i modlitwie włożyli na nich ręce i wyprawili ich w drogę.
4 Oni więc, wysłani przez ducha świętego, przybyli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr.
5 Gdy przybyli do Salaminy, zaczęli głosić słowo Boże w synagogach żydowskich. Do pomocy mieli ze sobą Jana*+.
6 Kiedy przeszli przez całą wyspę i dotarli aż do Pafos, spotkali Żyda o imieniu Bar-Jezus, który był fałszywym prorokiem i uprawiał czary.
7 Przebywał on u prokonsula* Sergiusza Pawła, człowieka znanego z bystrości umysłu, który bardzo chciał posłuchać słowa Bożego i wezwał do siebie Barnabasa i Saula.
8 Ale ten, który uprawiał czary, nazywany też Elimasem (imię to znaczy właśnie „uprawiający czary”) zaczął się im sprzeciwiać, próbując odwieść prokonsula od wiary.
9 Wtedy Saul, zwany również Pawłem, napełniony duchem świętym, uważnie na niego spojrzał
10 i powiedział: „Ty synu Diabła! Ty wrogu wszystkiego, co prawe+, pełen wszelkiego oszustwa i podłości! Czy nie przestaniesz wypaczać słusznych dróg Jehowy*?
11 Jehowa* wyciąga przeciw tobie rękę i oślepniesz. Przez jakiś czas nie będziesz widział światła słonecznego”. W tym momencie oczy zaszły mu mgłą i ogarnęły go ciemności. Kręcił się w kółko, próbując znaleźć kogoś, kto by go poprowadził za rękę.
12 A prokonsul, gdy zobaczył, co się stało, uwierzył, zdumiony tym, czego dowiedział się o Jehowie*.
13 Potem Paweł i jego towarzysze odpłynęli z Pafos i przybyli do Perge w Pamfilii. Tam Jan+ ich opuścił i wrócił do Jerozolimy+.
14 A Paweł i Barnabas poszli z Perge do Antiochii w Pizydii. W dzień szabatu przyszli do synagogi+ i usiedli.
15 Po publicznym czytaniu Prawa+ i pism proroków przełożeni synagogi przekazali im wiadomość: „Bracia, jeśli macie dla ludu jakieś słowa zachęty, to mówcie”.
16 Paweł więc wstał, skinął ręką i powiedział:
„Izraelici i inni, którzy boicie się Boga, posłuchajcie.
17 Bóg tego ludu, Izraela, wybrał naszych przodków i gdy żyli jako cudzoziemcy w Egipcie, wyprowadził ich stamtąd potężnym* ramieniem. Wywyższył ich jako lud+.
18 I jakieś 40 lat znosił ich na pustkowiu+.
19 Gdy w ziemi Kanaan zgładził siedem narodów, to właśnie swojemu ludowi przydzielił tę ziemię jako dziedzictwo+.
20 Wszystko to zdarzyło się w okresie mniej więcej 450 lat.
„Potem powoływał dla nich sędziów i było tak aż do czasów proroka Samuela+.
21 Wtedy to zażądali króla+ i Bóg dał im Saula, syna Kisza, człowieka z plemienia Beniamina+. Panował on nad nimi 40 lat.
22 Gdy Bóg usunął go z tronu, powołał na króla Dawida+, o którym złożył świadectwo, mówiąc: ‚Znalazłem Dawida, syna Jessego+, człowieka miłego mojemu sercu+, który zrobi wszystko, czego pragnę’.
23 Spośród jego potomków Bóg zgodnie z obietnicą dał Izraelowi wybawcę, Jezusa+.
24 Przed jego przyjściem Jan publicznie nawoływał cały lud izraelski do chrztu na znak skruchy+.
25 A gdy już kończył swoją służbę, mówił: ‚Jak myślicie, kim jestem? Nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. On idzie za mną. Ja nie jestem godny rozwiązać mu sandałów na nogach’+.
26 „Bracia, potomkowie Abrahama i inni, którzy boicie się Boga, to do nas posłano orędzie o tym wybawieniu+.
27 Mieszkańcy Jerozolimy i ich przywódcy nie przyjęli tego wybawcy. Gdy go sądzili, spełnili słowa z pism proroków+, odczytywane na głos w każdy szabat.
28 Chociaż nie znaleźli żadnego powodu, dla którego miałby ponieść śmierć+, zażądali od Piłata, żeby go stracono+.
29 A gdy wypełnili wszystko, co o nim napisano, zdjęli go z pala* i złożyli w grobowcu*+.
30 Ale Bóg go wskrzesił+
31 i przez wiele dni ukazywał się on swoim uczniom, którzy wcześniej razem z nim przyszli z Galilei do Jerozolimy, a teraz dają o nim świadectwo ludowi+.
32 „Przekazujemy więc wam dobrą nowinę o obietnicy danej naszym przodkom,
33 którą Bóg całkowicie spełnił na rzecz nas, ich dzieci. Stało się to, gdy wskrzesił Jezusa+, zgodnie z tym, co napisano w drugim psalmie: ‚Jesteś moim synem. Dzisiaj zostałem twoim ojcem’+.
34 Wskrzesił go, żeby już nigdy nie wrócił do stanu podlegającego zepsuciu. Wcześniej tak to zapowiedział: ‚Okażę wam lojalną miłość zgodnie z niezawodną* obietnicą dotyczącą lojalnej miłości wobec Dawida’+.
35 Dlatego też w innym psalmie powiedziano: ‚Nie pozwolisz, żeby Twój lojalny sługa ujrzał zepsucie*’+.
36 Dawid, który przez całe swoje życie pełnił służbę dla Boga*, zasnął snem śmierci, został pochowany ze swoimi przodkami i ujrzał zepsucie*+.
37 Natomiast ten, którego Bóg wskrzesił, nie ujrzał zepsucia*+.
38 „Wiedzcie więc, bracia, że dzięki niemu możliwe jest przebaczenie grzechów — jak to wam głosimy+.
39 Dzięki niemu — w tym wszystkim, w czym nie mogliście zostać uwolnieni od winy na podstawie Prawa Mojżeszowego+ — każdy, kto wierzy, zostaje uwolniony od winy+.
40 Dlatego uważajcie, żeby nie spełniły się na was słowa z pism proroków:
41 ‚Patrzcie, okazujący pogardę, dziwcie się i gińcie! Bo ja dokonam za waszych czasów czegoś, w co nigdy nie uwierzycie, nawet gdy ktoś wam o tym szczegółowo opowie’”+.
42 Kiedy Paweł i Barnabas już stamtąd wychodzili, ludzie zaczęli ich prosić, żeby opowiedzieli im o tych sprawach również w następny szabat.
43 Po zgromadzeniu w synagodze wielu Żydów i prozelitów* oddających cześć Bogu poszło za Pawłem i Barnabasem, a oni ich zachęcali, żeby pozostali godni niezasłużonej życzliwości Bożej+.
44 W następny szabat zebrało się prawie całe miasto, żeby posłuchać słowa Jehowy*.
45 Na widok tłumów niektórzy Żydzi, pełni zazdrości, zaczęli rzucać bluźnierstwa i sprzeciwiać się temu, co mówił Paweł+.
46 Wtedy Paweł i Barnabas odważnie powiedzieli: „Słowo Boże miało być głoszone najpierw wam+. Ale skoro je odrzucacie, skoro uważacie się za niegodnych życia wiecznego, idziemy głosić innym narodom+.
47 Bo Jehowa* nakazał to nam takimi słowami: ‚Ustanowiłem cię światłem dla narodów, żebyś zaniósł wybawienie aż po krańce ziemi’”+.
48 Kiedy usłyszeli to ludzie z innych narodów, zaczęli się cieszyć i wysławiać słowo Jehowy*. I wszyscy, którzy mieli właściwe nastawienie serca, potrzebne do uzyskania życia wiecznego, uwierzyli.
49 A słowo Jehowy* dalej się szerzyło na całym tym terenie.
50 Ale Żydzi podburzyli wpływowe bogobojne kobiety i wysoko postawionych mężczyzn w tym mieście, a oni wzniecili przeciw Pawłowi i Barnabasowi prześladowanie+ i wyrzucili ich z miasta.
51 Ci strząsnęli pył ze swoich nóg na świadectwo przeciw nim i poszli do Ikonium+.
52 A uczniowie pozostawali pełni ducha świętego i zaznawali wielkiej radości+.
Przypisy
^ Dosł. „tetrarchą”.
^ Chodzi o Heroda Antypasa. Zob. Słowniczek pojęć.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Lub „publicznie usługiwali”.
^ Chodzi o Jana Marka.
^ Czyli namiestnika rzymskiej prowincji. Zob. Słowniczek pojęć.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Dosł. „podniesionym”.
^ Lub „grobowcu pamięci”.
^ Lub „drzewa”.
^ Lub „wierną; wiarygodną”.
^ Lub „zaznał zepsucia”.
^ Lub „służył woli Bożej”.
^ Lub „zaznał zepsucia”.
^ Lub „nie zaznał zepsucia”.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Zob. Dodatek A5.
^ Zob. Dodatek A5.
