Dzieje Apostolskie 25:1-27
25 Festus+ po trzech dniach od przybycia do prowincji i objęcia w niej urzędu udał się z Cezarei do Jerozolimy.
2 Naczelni kapłani i wysoko postawieni Żydzi złożyli mu na Pawła skargę+. Zaczęli go prosić,
3 żeby okazał im przychylność i sprowadził Pawła do Jerozolimy. Planowali na niego zasadzkę, żeby go w drodze zabić+.
4 Festus jednak odrzekł, że Paweł ma zostać w areszcie w Cezarei i że on sam wkrótce zamierza tam wrócić.
5 „Niech więc ci z was, którzy mają władzę”, powiedział, „pójdą razem ze mną i go oskarżą, jeśli naprawdę zrobił coś złego”+.
6 Spędził wśród nich nie więcej niż osiem czy 10 dni i udał się do Cezarei. A następnego dnia zasiadł na fotelu sędziowskim i kazał sprowadzić Pawła.
7 Gdy ten przyszedł, Żydzi, którzy przybyli z Jerozolimy, obstąpili go i zaczęli wytaczać przeciw niemu wiele poważnych zarzutów. Nie potrafili ich jednak udowodnić+.
8 A Paweł rzekł w swojej obronie: „Nie popełniłem żadnego grzechu — ani przeciw żydowskiemu Prawu, ani przeciw świątyni, ani przeciw Cezarowi”+.
9 Wtedy Festus, chcąc zyskać przychylność Żydów+, zapytał Pawła: „Czy chcesz iść do Jerozolimy i tam być sądzony w mojej obecności w związku z tymi zarzutami?”.
10 Ale Paweł powiedział: „Stoję przed fotelem sędziowskim Cezara — i to tu powinienem być sądzony. Nie wyrządziłem Żydom żadnej krzywdy, o czym ty również dobrze wiesz.
11 Jeśli rzeczywiście jestem winien, jeśli zrobiłem coś, za co zasługuję na śmierć+, to nie wzbraniam się umrzeć. Ale jeśli oskarżenia tych ludzi są bezpodstawne, to nikt nie ma prawa im mnie wydać tylko dlatego, żeby im okazać przychylność. Odwołuję się do Cezara!”+.
12 Festus, po omówieniu tego z doradcami, odrzekł: „Odwołałeś się do Cezara, więc do Cezara pójdziesz”.
13 Po kilku dniach do Cezarei przybył król Agryppa* razem z Berenike, żeby złożyć Festusowi kurtuazyjną wizytę.
14 Gdy spędzili tam już dłuższy czas, Festus przedstawił królowi sprawę Pawła:
„Jest tu jeden człowiek, którego Feliks pozostawił w areszcie.
15 Kiedy byłem w Jerozolimie, naczelni kapłani i żydowscy starsi złożyli na niego skargę+ i domagali się, żeby został skazany.
16 Ale ja im odpowiedziałem, że rzymski zwyczaj nie pozwala wydać człowieka na znak przychylności wobec kogoś. Najpierw oskarżony musi się spotkać z oskarżycielami twarzą w twarz i mieć szansę przemówić w swojej obronie+.
17 Gdy więc tu przybyli, nie zwlekałem, lecz zaraz następnego dnia zasiadłem na fotelu sędziowskim i kazałem przyprowadzić tego człowieka.
18 Kiedy wystąpili oskarżyciele, nie zarzucili mu żadnej ze złych rzeczy, których się spodziewałem+.
19 Po prostu prowadzili z nim jakieś spory dotyczące ich własnej religii*+ oraz człowieka o imieniu Jezus, który umarł, a który według zapewnień Pawła żyje+.
20 Nie wiedząc, jak rozstrzygnąć ten spór, zapytałem Pawła, czy chciałby iść do Jerozolimy i tam być sądzony w związku z tymi zarzutami+.
21 Ale gdy on odwołał się do Najdostojniejszego*+ i chciał pozostać w areszcie, kazałem dalej trzymać go pod strażą, dopóki nie odeślę go do Cezara”.
22 Wtedy Agryppa powiedział do Festusa: „Ja też chciałbym usłyszeć tego człowieka”+. „Usłyszysz go jutro” — rzekł Festus.
23 Następnego dnia Agryppa i Berenike przybyli z wielką pompą i weszli do sali audiencyjnej w towarzystwie dowódców wojskowych* i ważnych osobistości z miasta. Wtedy na rozkaz Festusa przyprowadzono Pawła.
24 A Festus powiedział: „Królu Agryppo i wszyscy, którzy tu z nami jesteście! Spójrzcie na tego człowieka. W jego sprawie zwróciła się do mnie i tu, i w Jerozolimie cała społeczność żydowska. Krzycząc, domagali się jego śmierci+.
25 Ale ja stwierdziłem, że nie zrobił nic, za co zasługiwałby na śmierć+. Gdy więc odwołał się do Najdostojniejszego, postanowiłem go do niego odesłać.
26 Nie mogę jednak napisać o nim swojemu Panu nic pewnego. Postawiłem go więc przed wami, a zwłaszcza przed tobą, królu Agryppo, żeby po przeprowadzonym przesłuchaniu mieć co napisać.
27 Bo wydaje mi się nierozsądne wysłać więźnia bez podania stawianych mu zarzutów”.
Przypisy
^ Chodzi o Heroda Agryppę II. Zob. Słowniczek pojęć.
^ Lub „oddawania czci bóstwu”.
^ Lub „Augusta”, co oznacza tu tytuł używany przez rzymskich imperatorów.
^ Chodzi o tysiączników, oficerów dowodzących oddziałem 1000 żołnierzy.
