Ezechiela 42:1-20
42 Potem poprowadził mnie w kierunku północnym na dziedziniec zewnętrzny+. Zabrał mnie do kompleksu jadalni, który był po stronie północnej zaraz za otwartym terenem+ i przylegał do budynku*+.
2 Jego długość od północnego wejścia wynosiła 100 łokci*, a szerokość 50 łokci.
3 Był położony między otwartym terenem na dziedzińcu wewnętrznym o szerokości 20 łokci+ a posadzką na dziedzińcu zewnętrznym. Na ten kompleks składały się dwa trzykondygnacyjne budynki z galeriami, z których jedna była naprzeciw drugiej.
4 Między dwoma budynkami jadalni* był chodnik+ szeroki na 10 łokci i długi na 100 łokci*. Wejścia do jadalni były zwrócone na północ.
5 Górne jadalnie były węższe niż te na dolnych i środkowych kondygnacjach, bo ich galerie zajmowały więcej miejsca.
6 Jadalnie były na trzech kondygnacjach, ale nie miały filarów, jakie były na dziedzińcach. Dlatego te na górnych kondygnacjach miały mniejszą powierzchnię niż te na dolnych i środkowych.
7 Przy jadalniach usytuowanych od strony dziedzińca zewnętrznego i wychodzących na pozostałe jadalnie był zewnętrzny kamienny mur, który miał 50 łokci długości.
8 Bo długość jadalni usytuowanych od strony dziedzińca zewnętrznego wynosiła 50 łokci, a tych od strony sanktuarium 100 łokci.
9 Do kompleksu jadalni można też było wejść z dziedzińca zewnętrznego przez wejście od strony wschodniej.
10 Z południowej strony — w środku* za kamiennym murem stojącym na dziedzińcu od wschodu — też był kompleks jadalni zaraz przy otwartym terenie i budynku*+.
11 Był tam taki sam chodnik jak przy jadalniach po stronie północnej+. Miały one taką samą długość i szerokość, takie same wyjścia i taki sam rozkład. Wejścia do jadalni
12 po stronie południowej były takie same jak do jadalni po stronie północnej. Można też było do nich wejść przez wejście w kamiennym murze po stronie wschodniej, gdzie zaczynał się chodnik+.
13 Potem człowiek ten powiedział do mnie: „Jadalnie północne i jadalnie południowe, znajdujące się zaraz za otwartym terenem+, to jadalnie święte. Kapłani zbliżający się do Jehowy jedzą w nich najświętsze ofiary+. To tam przynoszą najświętsze ofiary — ofiary zbożowe*, ofiary za grzech i ofiary za przewinienie — bo to miejsce jest święte+.
14 Gdy kapłani wejdą do świętego miejsca*, nie mogą wyjść na dziedziniec zewnętrzny, dopóki nie zdejmą szat, w których usługują+, bo są one święte. Żeby móc wejść tam, gdzie może wchodzić lud, muszą włożyć inne ubranie”.
15 Kiedy skończył mierzyć wewnętrzny teren świątyni*, wyprowadził mnie przez bramę zwróconą na wschód+. Tam też zmierzył cały teren.
16 Zmierzył trzciną mierniczą* stronę wschodnią i miała ona 500 trzcin długości od jednego końca do drugiego.
17 Zmierzył trzciną mierniczą stronę północną i miała ona 500 trzcin długości.
18 Zmierzył trzciną mierniczą stronę południową i miała ona 500 trzcin długości.
19 Przeszedł na stronę zachodnią, zmierzył trzciną mierniczą jej długość i wyniosła ona 500 trzcin.
20 Zrobił pomiary z czterech stron. Mur+, który miał 500 trzcin długości i 500 trzcin szerokości+, oddzielał to, co święte, od tego, co przeznaczone do powszechnego użytku+.
Przypisy
^ Chodzi o budynek stojący na zachód od świątyni.
^ Chodzi o długie łokcie. Zob. Dodatek B14.
^ Lub „sal”.
^ „Długi na 100 łokci” za grecką Septuagintą. W tekście hebr. „droga na jeden łokieć”. Zob. Dodatek B14.
^ Dosł. „na szerokości”.
^ Chodzi o budynek wspomniany w wersecie 1.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Dosł. „wewnętrzny dom”.
^ Zob. Dodatek B14.
