Hioba 20:1-29

  • Druga mowa Cofara (1-29)

    • Cofar czuje się urażony przez Hioba (2, 3)

    • Sugeruje, że Hiob jest niegodziwy (5)

    • Twierdzi, że Hiob rozsmakował się w grzechu (12, 13)

20  Na to Naamita Cofar+ powiedział:   „Ogarnęło mnie wzburzeniei moje niepokojące myśli skłaniają mnie do mówienia.   Usłyszałem naganę, która mnie obraża,moje zrozumienie* każe mi więc odpowiedzieć.   Na pewno zawsze to wiedziałeś —bo jest tak, odkąd człowiek* pojawił się na ziemi+ —   że radosny okrzyk niegodziwych jest krótki,a radość bezbożnego* trwa tylko chwilę+.   Choć jego wielkość sięga nieba,a jego głowa — obłoków,   zginie on na zawsze jak jego własne odchody. Ci, którzy go widywali, będą pytać: ‚Gdzie on jest?’.   Uleci niczym sen i go nie znajdą,zostanie odpędzony niczym nocna wizja.   Oko, które go kiedyś oglądało, nie zobaczy go ponowniei nie ujrzy go już jego dom+. 10  Jego własne dzieci będą zabiegać o przychylność biednych,a on sam odda zagarnięte kiedyś bogactwo+. 11  Jego kości były pełne młodzieńczego wigoru,ale ten wigor legnie razem z nim w prochu. 12  Jeśli zło ma w jego ustach słodki smak,jeśli on ukrywa je pod językiem, 13  jeśli się nim rozkoszuje i go nie wypluwa,ale trzyma je w ustach, 14  to jego pokarm w nim skwaśnieje,stanie się w nim jak trucizna* kobr. 15  Połknął bogactwo, ale je zwymiotuje,Bóg usunie je z jego brzucha. 16  Bezbożny będzie ssał jad kobr,zginie od zębów jadowych* żmii. 17  Nigdy nie zobaczy strumieni wody,potoków miodu i masła. 18  Nie zdoła skorzystać* ze swoich dóbr i je odda. Nie nacieszy się bogactwem, którego się dorobił na handlu+. 19  Bo zgnębił i porzucił biednych,zagarnął dom, którego nie budował. 20  Nie zazna wewnętrznego spokoju,jego bogactwo nie pomoże mu się uratować. 21  Nie pozostało nic, co mógłby pochłonąć,dlatego jego dobrobyt nie przetrwa. 22  U szczytu bogactwa ogarnie go niepokój,nieszczęście spadnie na niego z całą siłą. 23  Kiedy bezbożny będzie jadł*,Bóg* ześle na niego swój płonący gniew,spuści go jak deszcz, i to prosto w jego wnętrzności. 24  Gdy ucieknie przed bronią żelazną,przeszyją go strzały z łuku miedzianego. 25  Wyciągnie strzałę ze swoich pleców,błyszczący pocisk z wątroby*,i ogarnie go przerażenie+. 26  Jego skarby czeka całkowita ciemność. Pochłonie go ogień, którego nikt nie rozniecał,a tych z jego namiotu, którzy ocaleją, czeka nieszczęście. 27  Niebo odsłoni jego winę,ziemia powstanie przeciwko niemu. 28  Jego dom zmyje powódź,silny potok w dniu gniewu Bożego. 29  Właśnie to otrzyma od Boga niegodziwy,to jest dziedzictwo, które Bóg mu przyznał”.

Przypisy

Dosł. „duch z mojego zrozumienia”.
Lub „ludzkość; Adam”.
Lub „odstępcy”.
Lub „żółć”.
Dosł. „od języka”.
Dosł. „nie połknie”.
Dosł. „napełniał swój brzuch”.
Dosł. „On”.
Dosł. „z żółci”.