Jana 14:1-31
14 „Niech wasze serca nie będą zatroskane+. Wierzcie w Boga+ i wierzcie we mnie.
2 W domu mojego Ojca jest wiele mieszkań*. Gdyby było inaczej, powiedziałbym wam o tym. Tymczasem idę przygotować wam miejsce+.
3 A gdy pójdę i przygotuję wam miejsce, to przyjdę znowu i przyjmę was do siebie, żebyście wy też byli tam, gdzie ja+.
4 Tam, dokąd idę, drogę znacie”.
5 Tomasz+ powiedział do niego: „Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?”.
6 Jezus mu rzekł: „Ja jestem drogą+, prawdą+ i życiem+. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie+.
7 Jeśli poznaliście mnie, poznacie też mojego Ojca. Zresztą już Go znacie i widzieliście Go”+.
8 Filip powiedział: „Panie, pokaż nam Ojca i to nam wystarczy”.
9 Wtedy Jezus zwrócił się do niego: „Filipie, tyle czasu jestem z wami, a nie poznałeś mnie? Kto widział mnie, widział też Ojca+. Czemu więc chcesz, żebym pokazał wam Ojca?
10 Czy nie wierzysz, że ja pozostaję w jedności z Ojcem, a Ojciec w jedności ze mną?+ Tego, co do was mówię, nie mówię sam z siebie+. To Ojciec, który pozostaje w jedności ze mną, realizuje swoje dzieła.
11 Wierzcie mi, że pozostaję w jedności z Ojcem, a Ojciec w jedności ze mną. A jeśli nie wierzycie moim słowom, to wierzcie dziełom, których dokonuję+.
12 Zapewniam was, że kto we mnie wierzy, dokona takich dzieł jak ja, a nawet większych+, bo ja idę do Ojca+.
13 O cokolwiek poprosicie w moje imię, ja to spełnię, żeby Ojciec był otoczony chwałą w związku z Synem+.
14 Gdy poprosicie o coś w moje imię, ja to spełnię.
15 „Jeśli mnie kochacie, będziecie przestrzegać moich przykazań+.
16 A ja poproszę Ojca i da wam innego wspomożyciela*, żeby był z wami na zawsze+ —
17 ducha prawdy+, którego świat nie może otrzymać, bo ani go nie widzi, ani nie zna+. Wy go znacie, ponieważ jest w was i z wami pozostaje.
18 Nie zostawię was osieroconych, ale do was wrócę+.
19 Jeszcze trochę, a świat mnie więcej nie zobaczy, ale wy mnie zobaczycie+, bo ja żyję i wy też będziecie żyć.
20 Tego dnia zrozumiecie, że ja pozostaję w jedności ze swoim Ojcem, wy w jedności ze mną, a ja w jedności z wami+.
21 Kto uznaje moje przykazania i ich przestrzega, ten mnie kocha. A tego, kto mnie kocha, będzie kochał mój Ojciec. Ja również będę go kochał i wyraźnie mu się pokażę”.
22 Judas*+, nie Iskariot, powiedział do niego: „Panie, co się stało? Czemu chcesz wyraźnie pokazać się nam, a nie światu?”.
23 Jezus mu odpowiedział: „Jeśli ktoś mnie kocha, to będzie trzymał się moich słów+ i mój Ojciec też będzie go kochał. I przyjdziemy do niego, i z nim zamieszkamy+.
24 Kto mnie nie kocha, nie trzyma się moich słów. A słowa, które słyszycie, nie są moje, lecz pochodzą od Ojca, który mnie posłał+.
25 „Dopóki jeszcze z wami jestem, mówię wam te rzeczy.
26 Ale wspomożyciel* — duch święty, którego Ojciec ześle wam w moje imię* — nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem+.
27 Zostawiam wam pokój, swój pokój+. Daję go wam w inny sposób, niż daje go świat. Niech wasze serca nie będą zatroskane ani ściśnięte ze strachu.
28 Słyszeliście, jak wam mówiłem, że odchodzę i znowu do was przyjdę. Jeśli mnie kochacie, to będziecie się cieszyć, że idę do Ojca, bo Ojciec jest większy niż ja+.
29 Powiedziałem wam to zawczasu, żebyście gdy się to stanie, uwierzyli+.
30 Już nie będę miał wielu okazji do rozmów z wami, bo nadchodzi władca świata+. Nie ma on nade mną żadnej władzy*+.
31 Ale żeby świat poznał, że kocham Ojca, robię właśnie to, co mi Ojciec polecił+. Wstańcie, chodźmy stąd.
Przypisy
^ Lub „pomieszczeń”.
^ Lub „pocieszyciela”. W języku gr. — tak samo jak w pol. — słowo to i odnoszące się do niego zaimki są rodzaju męskiego. Jezus posłużył się tu personifikacją ducha świętego (w języku gr. rodzaj nijaki), będącego bezosobową siłą.
^ W języku gr. imiona Judas i Judasz są zapisywane tak samo.
^ Lub „za moim pośrednictwem”.
^ Dosł. „nic we mnie nie ma”.
