Mateusza 13:1-58
-
PRZYKŁADY DOTYCZĄCE KRÓLESTWA (1-52)
-
Siewca (1-9)
-
Dlaczego Jezus używał przykładów (10-17)
-
Wyjaśnienie przypowieści o siewcy (18-23)
-
Pszenica i chwasty (24-30)
-
Ziarnko gorczycy i zakwas (31-33)
-
Używanie przykładów spełnieniem proroctwa (34, 35)
-
Wyjaśnienie przypowieści o pszenicy i chwastach (36-43)
-
Ukryty skarb i cenna perła (44-46)
-
Sieć (47-50)
-
Skarby nowe i stare (51, 52)
-
-
Jezus odrzucony w rodzinnych stronach (53-58)
13 Tego dnia Jezus wyszedł z domu i siedział nad jeziorem.
2 Zebrały się przy nim tak wielkie tłumy, że wszedł do łodzi. Usiadł w niej, a wszyscy stali na brzegu+.
3 Wtedy opowiedział im wiele rzeczy za pomocą przykładów+: „Siewca wyszedł siać+.
4 Kiedy siał, niektóre ziarna upadły przy drodze. Przyleciały ptaki i je zjadły+.
5 Inne upadły na grunt skalisty, gdzie nie było dużo gleby. Od razu powschodziły, bo nie była ona głęboka+.
6 Ale gdy słońce zaczęło grzać, przypiekły się, a ponieważ nie miały korzenia, uschły.
7 Jeszcze inne upadły między ciernie, a ciernie wyrosły i je zagłuszyły+.
8 Ale były też takie, które upadły na urodzajną glebę i zaczęły wydawać plon — jedno 100-krotny, inne 60-krotny, jeszcze inne 30-krotny+.
9 Kto ma uszy, niech słucha”+.
10 A uczniowie Jezusa podeszli do niego i zapytali: „Dlaczego przemawiasz do nich za pomocą przykładów?”+.
11 On im odpowiedział: „Wam dano zrozumieć święte tajemnice+ Królestwa Niebios, ale im nie.
12 Bo kto ma, temu będzie dane jeszcze więcej i będzie miał obfitość, ale temu, kto nie ma, zostanie odebrane nawet to, co ma+.
13 Właśnie dlatego mówię do nich za pomocą przykładów. Bo gdy patrzą — patrzą na próżno. Gdy słuchają — słuchają na próżno. I nie pojmują sensu+.
14 Spełnia się na nich proroctwo Izajasza: ‚Będziecie słuchać, ale na pewno nie pojmiecie sensu, i będziecie patrzeć, ale na pewno nie zobaczycie+.
15 Bo nieczułe stało się serce tego ludu i zakryli swoje uszy*, i zamknęli swoje oczy, żeby czasem nie widzieć swoimi oczami ani nie słyszeć swoimi uszami, ani nie pojąć sensu swoimi sercami, żeby nie zawrócić i żebym ich nie uzdrowił’+.
16 „Ale wy jesteście szczęśliwi, bo wasze oczy widzą i wasze uszy słyszą+.
17 Zapewniam was, że wielu proroków i prawych ludzi pragnęło zobaczyć to, co wy widzicie, ale nie zobaczyło+, i słyszeć to, co wy słyszycie, ale nie usłyszało.
18 „Posłuchajcie teraz wyjaśnienia przypowieści o siewcy+.
19 Gdy ktoś słyszy słowo o Królestwie, ale nie pojmuje jego sensu, przychodzi Niegodziwiec+ i wyrywa to, co zostało zasiane w sercu tego człowieka — tak jest w wypadku ziarna zasianego przy drodze+.
20 A w wypadku ziarna zasianego na gruncie skalistym jest tak: Ktoś słyszy słowo i od razu z radością je przyjmuje+.
21 Ponieważ jednak nie ma w sobie korzenia, trwa tylko przez jakiś czas. Gdy z powodu słowa pojawia się ucisk lub prześladowanie, od razu upada.
22 A w wypadku ziarna zasianego między ciernie jest tak: Ktoś słyszy słowo, ale troski życia w tym świecie*+ i zwodnicza moc bogactwa zagłuszają je i nie wydaje ono żadnego plonu+.
23 A w wypadku ziarna zasianego na urodzajnej glebie jest tak: Ktoś słyszy słowo i pojmuje jego sens, i rzeczywiście przynosi owoc — jeden 100-krotny, inny 60-krotny, jeszcze inny 30-krotny”+.
24 Jezus opowiedział im też inną przypowieść: „Z Królestwem Niebios jest jak z człowiekiem, który zasiał na swoim polu wyborne ziarno.
25 Kiedy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel i między pszenicę nasiał chwastów, i odszedł.
26 Gdy zboże wykiełkowało i pojawiły się kłosy, ukazały się też chwasty.
27 Wtedy niewolnicy gospodarza podeszli do niego i zapytali: ‚Panie, czy nie zasiałeś na swoim polu wybornego ziarna? Skąd się więc wzięły chwasty?’.
28 On im odpowiedział: ‚Zasiał je nieprzyjaciel’+. Rzekli do niego: ‚Czy więc chcesz, żebyśmy poszli i je powyrywali?’.
29 On odparł: ‚Nie, bo z chwastami moglibyście też powyrywać pszenicę.
30 Pozwólcie obu rosnąć razem aż do żniw, a w czasie żniw powiem żniwiarzom: „Najpierw zbierzcie chwasty i powiążcie je w wiązki na spalenie, a potem idźcie i zbierzcie do mojego spichlerza pszenicę”’”+.
31 Jezus posłużył się też pewnym porównaniem: „Z Królestwem Niebios jest jak z ziarnkiem gorczycy, które człowiek zasiał na swoim polu+.
32 Chociaż jest to najmniejsze ze wszystkich nasion, to wyrasta z niego największa z roślin zielnych, wręcz drzewo, tak iż ptaki* przylatują i gnieżdżą się wśród jej gałęzi”.
33 Użył jeszcze innego porównania: „Z Królestwem Niebios jest jak z zakwasem, który kobieta wymieszała z trzema dużymi miarami* mąki, tak iż cała ta masa się zakwasiła”+.
34 O tym wszystkim Jezus nauczał tłumy za pomocą przykładów. Bez użycia przykładu niczego do nich nie mówił+,
35 żeby się spełniły słowa przekazane przez proroka: „Będę mówił, używając przykładów. Oznajmię rzeczy ukryte od samego początku*”+.
36 Potem Jezus odesłał tłumy i wszedł do pewnego domu. A jego uczniowie podeszli do niego i poprosili: „Wyjaśnij nam przypowieść o chwastach na polu”.
37 On im odrzekł: „Siewcą wybornego ziarna jest Syn Człowieczy,
38 polem jest świat+, wybornym ziarnem są synowie Królestwa, chwastami są synowie Niegodziwca+,
39 a nieprzyjacielem, który je zasiał, jest Diabeł. Żniwa to zakończenie systemu rzeczy*, a żniwiarzami są aniołowie.
40 Dlatego jak zbiera się chwasty i pali w ogniu, tak będzie podczas zakończenia systemu rzeczy*+ —
41 Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z jego Królestwa wszystkich, którzy doprowadzają innych do upadku*, oraz tych, którzy postępują niegodziwie*,
42 i wrzucą ich do ognistego pieca+. Tam będą oni płakać i zgrzytać zębami.
43 Wtedy prawi będą świecić jasno jak słońce+ w Królestwie swojego Ojca. Kto ma uszy, niech słucha.
44 „Z Królestwem Niebios jest jak ze skarbem ukrytym w polu, który ktoś znalazł i ponownie ukrył. Potem uradowany poszedł i sprzedał wszystko, co miał, i kupił to pole+.
45 „Ponadto z Królestwem Niebios jest jak z wędrownym kupcem poszukującym szlachetnych pereł.
46 Gdy znalazł jedną niezwykle cenną perłę, poszedł i natychmiast sprzedał wszystko, co miał, i ją kupił+.
47 „Z Królestwem Niebios jest też jak z siecią*, którą zapuszczono w morze i która zaczęła zagarniać ryby wszelkiego rodzaju.
48 Gdy się napełniła, rybacy wyciągnęli ją na brzeg. Potem usiedli i dobre ryby zebrali+ do naczyń, a niedobre+ wyrzucili.
49 Tak właśnie będzie podczas zakończenia systemu rzeczy* — aniołowie wyruszą i oddzielą niegodziwych od prawych,
50 i wrzucą niegodziwych do ognistego pieca. Tam będą oni płakać i zgrzytać zębami.
51 „Czy pojęliście sens tego wszystkiego?”. Uczniowie odpowiedzieli mu: „Tak”.
52 Wtedy rzekł do nich: „Wobec tego wiedzcie, że każdy nauczyciel, który został pouczony o Królestwie Niebios, jest podobny do pana domu, który wynosi ze swojego skarbca rzeczy nowe i stare”.
53 Gdy Jezus skończył podawać te przykłady, wyruszył w drogę.
54 Kiedy przyszedł w rodzinne strony+, zaczął nauczać w miejscowej synagodze. A ludzie byli bardzo zdumieni i mówili: „Skąd u niego ta mądrość i skąd te potężne dzieła?+
55 Czy to nie jest syn cieśli?+ Czy jego matka nie nazywa się Maria, a jego bracia: Jakub, Józef, Szymon i Judas*?+
56 I czy nie mieszkają wśród nas wszystkie jego siostry? Skąd więc u niego to wszystko?”+.
57 I nie chcieli w niego uwierzyć*+. Wtedy Jezus im powiedział: „Prorok wszędzie cieszy się szacunkiem, tylko nie w swoich rodzinnych stronach i nie w swoim domu”+.
58 I z powodu ich braku wiary nie dokonał tam zbyt wielu potężnych dzieł.
Przypisy
^ Lub „uszami swymi słyszeli, ale nie reagowali”.
^ Lub „systemie rzeczy; epoce”. Zob. Słowniczek pojęć, hasło „System rzeczy”.
^ Dosł. „ptaki nieba”.
^ Dosł. „z 3 seami”, czyli z 22 l. Zob. Dodatek B14.
^ Możliwe też „od założenia świata”.
^ Lub „zakończenie epoki”. Zob. Słowniczek pojęć.
^ Lub „zakończenia epoki”. Zob. Słowniczek pojęć.
^ Dosł. „wszystko, co powoduje zgorszenie”.
^ Dosł. „dopuszczających się bezprawia”.
^ Lub „niewodem”.
^ Lub „zakończenia epoki”. Zob. Słowniczek pojęć.
^ Inaczej „Juda”, najwyraźniej późniejszy pisarz Listu Judy.
^ Lub „zaczęli się gorszyć z jego powodu”.
