„Wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, nawet jeśli ktoś ma powód do narzekania na drugiego” (KOLOSAN 3:13)

Wszyscy popełniamy błędy. Czasami obrazimy innych albo oni obrażą nas. Dlatego powinniśmy sobie wzajemnie przebaczać. Gdy tak robimy, nie chowamy urazy do osoby, która nas zraniła. ‛Nie oddajemy jej złem za zło’ i nie wytykamy jej błędów czy słabości (Rzymian 12:17). Ale co, jeśli ktoś uraził nas tak bardzo, że nie możemy przestać o tym myśleć? W takim wypadku najlepiej będzie z szacunkiem porozmawiać z taką osobą w cztery oczy. Naszym celem powinno być przywrócenie dobrych stosunków, a nie udowodnienie swoich racji (Rzymian 12:18).

„Z pokorą uważajcie innych za wyższych od siebie” (FILIPIAN 2:3)

Jeżeli jesteśmy pokorni i szanujemy ludzi, oni chętnie spędzają z nami czas. Wiedzą, że będziemy dla nich mili i wyrozumiali i że nigdy celowo ich nie skrzywdzimy. Ale jeśli uważamy się za lepszych od innych albo zawsze upieramy się przy swoim zdaniu, to przyczyniamy się do napiętej atmosfery i konfliktów. Ludzie będą nas unikać i trudno nam będzie się z kimś zaprzyjaźnić.

„Bóg nie jest stronniczy. Jego uznaniem cieszy się każdy, kto się Go boi i czyni to, co właściwe, bez względu na to, z jakiego pochodzi narodu” (DZIEJE 10:34, 35)

Stwórca nie ocenia ludzi według ich narodowości, języka, którym mówią, statusu społecznego czy koloru skóry. „On z jednego człowieka uczynił wszystkie narody” (Dzieje 17:26). W pewnym sensie więc wszyscy ludzie są braćmi i siostrami. Dlatego powinniśmy szanować godność każdego człowieka i dla każdego być życzliwym. W ten sposób możemy uszczęśliwiać drugich, sami jesteśmy szczęśliwsi i sprawiamy radość naszemu Stwórcy.

„Ubierzcie się w (...) łagodność” (KOLOSAN 3:12)

Kiedy jesteśmy łagodni, inni dobrze się przy nas czują. Są pewni, że mogą szczerze z nami porozmawiać i że nawet jeśli zwrócą nam uwagę, zachowamy spokój. A jeżeli ktoś się na nas zdenerwuje, nasza łagodna reakcja może rozładować atmosferę. Księga Przysłów 15:1 mówi: „Łagodna odpowiedź uśmierza gniew, ale szorstkie słowo wywołuje złość”.

„Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (DZIEJE 20:35)

Dzisiaj wielu ludzi jest chciwych i myśli tylko o sobie. Ale naprawdę szczęśliwi są ci, którzy chętnie dają innym (Łukasza 6:38). Dlaczego? Bo kochają ludzi bardziej niż rzeczy. Miłość pobudza ich też do okazywania drugim wdzięczności (Kolosan 3:15). Zadaj sobie pytanie: „Z kim wolałbym przebywać — z kimś, kto jest skąpy i niewdzięczny, czy z kimś, kto jest szczodry i ceni to, co inni dla niego robią?”. Wniosek: Bądź taką osobą, z jaką ty sam chciałbyś spędzać czas (Mateusza 7:12).